Και τότε ξαναφάνηκε ο άγγελος
αίμα και γράσα στάζαν τα φτερά του.
-Πιάστηκα, είπε, στα δόκανα των κυνηγών
που στήνουν το φθινόπωρο για τα πουλιά
ζήτησε λίγο λάδι
για να βάλει στις πληγές του
και μια αλλαξιά για το ταξίδι του.
-Άγγελε, σώθηκε το λάδι,
άδειασε ο καιρός, του είπαμε,
τα ρούχα μας γέμισαν αρρώστειες.
Υπάρχει όμως μια γέρικη ελιά
πέρα μακριά, στο βάθος του ορίζοντα,
αυτή κλαίει τις νύχτες
αυτή τραγουδάει όταν φυσάει ο βοριάς
αυτή γνωρίζει πότε θα πεθάνουμε
πήγαινε σ' αυτήν
να σε γιατρέψει.
ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΚΑΡΙΖΩΝΗ ΧΕΚΙΜΟΓΛΟΥ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου