Η «χωριάτικη πλαζ»

    Η Ελλάδα διέθετε ανέκαθεν τις ομορφότερες παραλίες του κόσμου, μολονότι οι Έλληνες τα παλαιότερα χρόνια δεν ήταν και τόσο εξοικειωμένοι με τη θάλασσα. 

   Ωστόσο, στα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια, ξεκίνησε μια έξοδος προς τις ακόμα παρθένες, ελληνικές παραλίες. Μία από αυτές ήταν η παραλία του Καϊάφα ή αλλιώς η «χωριάτικη πλαζ», όπως την αποκαλούσαν οι ντόπιοι. 

  Στην ατελείωτη αμμουδιά των 35 χιλιομέτρων, ξεκίνησαν να παραθερίζουν οικογένειες από την Βαρβάσαινα, το Στρέφι και άλλα γειτονικά χωριά. 

   Διέμεναν σε ψάθινες καλύβες που έιχαν φτιάξει οι ίδιοι, δημιουργώντας  πρόχειρους θερινούς καταυλισμούς που έσφυζαν από ζωή. 

  Οι άνδρες δούλευαν την ημέρα στα κτήματά τους και το βράδυ επέστρεφαν με ζώα ή με ποδήλατα, φέρνοντας τρόφιμα. 

   Τη νύχτα η παραλία λαμποκοπούσε από τα διάσπαρτα φώτα που έφεγγαν στις καλύβες και τα γλέντια που κρατούσαν ως το πρωί.

πηγή