Ο νικητής του «Voice», η πίστη του στον Θεό και το Αγιο Όρος

Του Αντώνη Μακατούνη

---

Αισθάνεται περήφανος για την ποντιακή καταγωγή του.

Με συντροφιά τη λύρα του (τη μεγάλη του αγάπη!) συγκίνησε το τηλεοπτικό κοινό και έγινε γνωστός στο πανελλήνιο ερμηνεύοντας τραγούδια γεμάτα πόνο και ιστορία.

Ο 25χρονος παραδοσιακός καλλιτέχνης Κώστας Αγέρης ξετύλιξε το ταλέντο του μέσω του τηλεοπτικού σταθμού ΑΝΤ1 συμμετέχοντας στη μουσική εκπομπή «The Voice 2» και (κυρίως) αποδεικνύοντας σε όλους ότι η παράδοση μπορεί να είναι «εμπορική» και αποδεκτή από το νεανικό κοινό.

Σε μια πραγματική κατάθεση ψυχής στην «Ορθόδοξη Αλήθεια» ο νεαρός καλλιτέχνης ομολογεί ότι ανατρίχιασε όταν ερμήνευσε το τραγούδι «Ξεριζωμένη Παναγιά» ευρισκόμενος στο ιστορικό μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα του Πόντου.

Τότε μάλιστα έκανε ακόμη και τους Τούρκους να σπεύσουν να τον αγκαλιάσουν.

Αισθάνεται ότι έχει σε όλη του τη ζωή τον Θεό στο πλευρό του, ενώ περιγράφει τα μοναδικά συναισθήματα που έζησε κατά την επίσκεψή του (με τον πνευματικό του) στο «περιβόλι της Παναγίας», όπου έγινε σοφότερος, όπως μας λέει.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κοζάνη και κατάγεται από δύο πολύ παραδοσιακά ποντιακά χωριά, τα Αλωνάκια και το Πρωτοχώρι.

Σπούδασε σε μουσικό Γυμνάσιο και Λύκειο, κατέχει δίπλωμα Βυζαντινής Μουσικής και είναι απόφοιτος του τμήματος Μουσικής Τεχνολογίας και Ηχοληψίας.

Ο Κώστας Αγέρης ενσωματώθηκε στο συγκρότημα Τα Παιδιά από την Πάτρα, όπου δούλεψε τα πρώτα χρόνια της διαμονής του στην Αθήνα.

Παράλληλα έχει πολύ στενή σχέση με τον πατέρα του Γιάννη Παπαγερίδη.

Οσο για την τηλεοπτική του παρουσία; Xρειάστηκαν μόνο τέσσερις λέξεις, αφού μία φράση αποδείχθηκε αρκετή.

Μέσα σε τέσσερα δευτερόλεπτα από την καθηλωτική και φορτισμένη συναισθηματικά εμφάνισή του γύρισαν οι καρέκλες και των τεσσάρων κριτών (coaches) του επιτυχημένου τηλεοπτικού μουσικού διαγωνισμού.

Ολοι τον ήθελαν διακαώς στην ομάδα τους διακρίνοντας το ξεχωριστό μέταλλο και τη ζεστή χροιά της φωνής του, αλλά εκείνος τελικά επέλεξε να ενταχθεί στην ομάδα του Αντώνη Ρέμου.

Με το ποντιακό τραγούδι «Την πατρίδα μ' έχασα» ξεκίνησε την πορεία του στον διαγωνισμό και στη συνέχεια διέπρεψε επιλέγοντας ποιοτικά και παραδοσιακά τραγούδια (σε πείσμα των καιρών). Δεν είναι τυχαίο ότι το κοινό τον επιβράβευσε με την ψήφο του!

Πώς πήρες την απόφαση να λάβεις μέρος στο «The Voice»; Τι ήταν αυτό που σε παρακίνησε;

Οταν είδα το πρώτο «Voice», τότε πήρα την απόφαση να συμμετάσχω στο δεύτερο, γιατί δεν ήταν μια εκπομπή τύπου ριάλιτι, που θα είχε σχέση με την προσωπική μου ζωή κ.λπ.

Στο «Voice» είδα ότι κρινόταν η φωνή και αυτό τελικά με έκανε να πάρω την απόφαση να πάω με σκοπό να μάθει ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου τη δουλειά μου.

Υπάρχει μεγάλος συναγωνισμός και χαίρομαι πολύ γι' αυτό. Δεν θα πήγαινα σε ένα αντίστοιχο σόου που δεν αναδεικνύει πρωτίστως το ταλέντο.

Εξέπληξες πολλούς όταν διάλεξες το παραδοσιακό ποντιακό τραγούδι «Την πατρίδα μ' έχασα». Εχει κάποια ιδιαίτερη σημασία για σένα;

Είναι ένα τραγούδι που το ακούω από μωρό παιδί. Οταν άρχισα να καταλαβαίνω την έννοιά του με άγγιξε και με συγκινεί έως σήμερα.

Επίσης επέλεξα να το πω, παρότι ασχολούμαι κυρίως με το λαϊκό ρεπερτόριο τα τελευταία χρόνια, γιατί ένιωθα ασφάλεια επειδή το τραγουδώ από πολύ μικρός.

Κατάγομαι από μια αμιγώς ποντιακή οικογένεια και τα ακούσματά μου ήταν παρόμοια με αυτό το κομμάτι.

Το νόημά του αναφέρεται στον ξεριζωμό των Ποντίων, ένα θέμα το οποίο εμάς τους Ποντίους μάς αγγίζει πάρα πολύ. Ταξιδεύω μαζί με το τραγούδι... δεν γίνεται ένας Πόντιος είτε να το ακούσει είτε να το τραγουδήσει και να μη νιώσει τα λόγια του.

Εχεις ακούσει, λόγω των εξαιρετικών σου εμφανίσεων, υπέροχα λόγια και από τους τέσσερις κριτές (coaches). Πώς παραμένεις προσγειωμένος;

Είναι πολύ δύσκολο, αλλά χαίρομαι που συμμετέχω στο «Voice» σε μια ώριμη ηλικία και ως προσωπικότητα και ως ερμηνευτής. Χαίρομαι πολύ που τα άτομα του οικογενειακού και φιλικού μου περιβάλλοντος φρόντιζαν πάντα να βρίσκομαι στη γη και να μου τονίζουν τόσο τα θετικά όσο και τα αρνητικά και τα σημεία όπου ενδεχομένως ήθελα βελτίωση ή μελέτη, κόπο και δουλειά.

Ολο αυτό με έκανε πάντα να είμαι προσγειωμένος και να βλέπω ότι κάθε φορά πρέπει να γίνομαι καλύτερος και ότι πρέπει να παιδευτώ για να είμαι καλός στη δουλειά μου.

«Ανατρίχιασα στην Παναγία Σουμελά στην Τραπεζούντα»

Συμμετείχες στο θρησκευτικό τραγούδι με τίτλο «Ξενιτεμένη Παναγιά», που αναφέρεται στην Παναγία Σουμελά, το οποίο ηχογραφήθηκε στο ιστορικό ομώνυμο μοναστήρι. Γυρίσατε μάλιστα και βιντεοκλίπ στην περιοχή. Πώς βίωσες εκείνες τις έντονες ημέρες;

Ηταν μια ανατριχιαστική στιγμή όταν το ηχογραφούσαμε αλλά πολύ περισσότερο στα γυρίσματα του βιντεοκλίπ, όταν πήγαμε στα άγια χώματα της Παναγίας Σουμελά στην Τραπεζούντα (σημερινή Τουρκία) μαζί με τρεις πολύ καταξιωμένους Πόντιους ερμηνευτές, τους Στάθη Νικολαΐδη, Αλέξη Παρχαρίδη και Δημήτρη Καρασαβίδη αλλά και τον συνθέτη του κομματιού Χρήστο Παπαδόπουλο, γνωστό στο ευρύ κοινό ως μέλος του συγκροτήματος Παιδιά από την Πάτρα.

Νομίζω ότι μας έχει χαραχθεί και θα μας μείνει αξέχαστη στο μυαλό μας, γιατί βρισκόμασταν μέσα στο μοναστήρι της Παναγίας Σουμελά και ουσιαστικά τραγουδούσαμε για τον ξεριζωμό των Ποντίων, τραγουδούσαμε για τον πόνο του έθνους μας και της πατρίδας μας, ήταν κάτι πολύ συγκινητικό.

Μάλιστα θυμάμαι ότι ακόμα και οι φρουροί του μοναστηριού και κάποιοι Τούρκοι της περιοχής είχαν έρθει, μας αγκάλιασαν και έγιναν μια παρέα με εμάς.

Επίσης όσον αφορά το τραγούδι, ήμουν υπεύθυνος για την ενορχήστρωση και τη μουσική παραγωγή (ηχοληψία).

«Στο Αγιον Ορος νόμιζα
ότι ξαφνικά βρισκόμουν
σε ένα άλλον... πλανήτη»

Εχεις επισκεφθεί στο πρόσφατο παρελθόν το Αγιον Ορος. Τι διδάχτηκες από τους μοναχούς;

Αυτό που διδάχτηκα εκείνες τις ημέρες ήταν ότι τελικά με τη λιτή ζωή προσφέρεις στον εαυτό σου, στο μυαλό σου και στην ψυχική σου ηρεμία μια απίστευτη αύρα.

Πιστεύω ότι εκεί πέρα λειτουργούσα πολύ πιο ήρεμα και πολύ πιο σοφά. Πήγα με τον πνευματικό μου και όλο αυτό με γέμισε πάρα πολύ ως άνθρωπο.

Ενιωθα ότι βρίσκομαι σε άλλη χώρα, ίσως και σε άλλον... πλανήτη. Το μέρος φαινόταν ότι είναι ευλογημένο, ότι είναι κάτι διαφορετικό. Πρέπει να το επισκεφθούν όλοι.

Αναφέρθηκες κατά τη διάρκεια του «Voice» εκτενώς στον πατέρα σου και στην πολύ καλή σχέση σας. Τι ρόλο έπαιξε ως μουσικός στο καλλιτεχνικό ξεκίνημά σου;

Ηταν η αρχή της μουσικής μου πορείας, μου μετέδωσε το μικρόβιο της μουσικής. Τον θαύμαζα από μικρός και προσπαθούσα πάντα να τον πείσω να με παίρνει μαζί του σε ό,τι εκδηλώσεις πήγαινε για να παίξει.

Ηθελα να βρίσκομαι κοντά του, να αντλώ εμπειρίες και πληροφορίες σε σχέση με τη μουσική. Από ένα σημείο και μετά, που αντιλήφθηκε ότι έχω κλίση και εγώ, έκανε τα πάντα ώστε να με βοηθήσει και να μου δώσει εφόδια.

Φρόντισε για τις μουσικές μου σπουδές, να πάω σε μουσικό σχολείο, από εκεί και πέρα με άφησε να το κυνηγήσω μόνος μου.

Ερμηνεύεις παραδοσιακά τραγούδια. Γιατί, κατά τη γνώμη σου, πρέπει να στραφούμε περισσότερο στην παράδοση;

Ο καθένας από τους ερμηνευτές, σε όποιο κομμάτι της παράδοσης και αν ανήκει ή του αρέσει, πιστεύω ότι από εκεί μπορεί να αντλήσει πολύ δυνατές βάσεις για να ερμηνεύσει καλά, σωστά και χωρίς υπερβολές ένα τραγούδι.

Κατά τη γνώμη μου όσοι καλλιτέχνες κατάγονται από παραδοσιακές οικογένειες (όχι μόνο από ποντιακές), από την Κρήτη, από τα νησιά, από την Ηπειρο, όπου υπάρχουν φοβερό υλικό και παράδοση, πιστεύω ότι είναι τυχεροί.

Πρέπει τα θεμέλια της φωνής να χτίζονται με βάση της μουσικής κάθε περιοχής. Αν αρχίσεις έτσι, ήδη ξεκινάς πιο έτοιμος, είσαι ένα βήμα μπροστά.

Πολύ συχνά ακούμε και βλέπουμε πολλούς γνωστούς καλλιτέχνες, ηθοποιούς, διάσημους αθλητές κ.ά. να επικαλούνται τη βοήθεια του Θεού. Εσύ αντλείς δύναμη από την πίστη σου, βρίσκεις καταφύγιο στις δυσκολίες σου;

Δεν αντλώ δύναμη από τον Θεό μόνο στις δύσκολες στιγμές μου. Πιστεύω ότι με βοηθάει από την αρχή, όχι μόνο στη μουσική αλλά σε ολόκληρη τη ζωή μου.

Οι συνεργασίες και η ανάγκη να μάθει κι άλλα

Με ποιους μουσικούς έχεις συνεργαστεί;

Συμμετείχα στη μουσική παραγωγή, στην ενορχήστρωση και την ηχοληψία του τελευταίου τραγουδιού που τραγούδησε ο Αντώνης Βαρδής με τον γιο του Γιάννη.

Θεωρώ ότι είναι μία από τις σημαντικότερες εμπειρίες που έχω ζήσει ως σήμερα, γιατί ήταν ο αγαπημένος μου συνθέτης και ένας από τους αγαπημένους μου ερμηνευτές.

Παρόλο που δεν πέρασα όσο χρόνο ήθελα κοντά του, κατάφερα -πιστεύω- να καταλάβω την προσωπικότητά του και να έχουμε μια πολύ ωραία χημεία στη συνεργασία μας.

Του άρεσε η φωνή μου. Ηταν τεράστια τιμή να μου το λέει ο Αντώνης Βαρδής, εκείνη τη στιγμή ένιωσα πάρα πολύ όμορφα.

Νιώθω τυχερός που έχω συνεργαστεί με πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, όπως ο Γιώργος Μαργαρίτης, με τον οποίο δουλεύουμε και μαζί αυτόν τον καιρό.

Επίσης έχω δουλέψει με τον Σταμάτη Κραουνάκη, τα Παιδιά από την Πάτρα και τον Χρήστο Παπαδόπουλο, ο οποίος είναι ο άνθρωπος που με ανακάλυψε, τον Βασίλη Καρρά, αλλά και νεότερους, όπως ο Νίκος Οικονομόπουλος, ο Νίκος Μακρόπουλος κ.ά.

Σαν σφουγγάρι αντλώ συνέχεια εμπειρίες από όλες μου τις συνεργασίες, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ να μαθαίνω νέα πράγματα και μου έχει τύχει πολλές φορές να χρησιμοποιώ σε ενορχηστρώσεις και σε δισκογραφία πράγματα που έχω μάθει ακόμα και από συζητήσεις.
πηγή