Ποιμαντικές αναμνήσεις του μακαριστού π.Εμμανουήλ Βολουδάκη από τις φυλακές Αβέρωφ

Ο ΠΑΤΗΡ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΒΟΛΟΥΔΑΚΗΣ ΤΕΛΕΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΙΣ ΦΥΛΑΚΕΣ ΤΟΥ ΑΒΕΡΩΦ 


Γράφει ο Γιώργος Βολουδάκης 
Ο πατέρας μου ο πατήρ Εμμανουήλ Βολουδάκης, υπήρξε αληθινός ιερέας του Θεού. Στο ποίμνιό του μάλιστα ήταν γνωστός για την αγάπη του και την απλότητά του και οι πιο πολλοί τον προσφωνούσαν με οικειότητα «Παπά Μανώλη».
Ο μακαριστός πατέρας μου είχε πολυποίκιλη πνευματική δράση, τόσο εντός της ενορίας του όσο και εκτός των ορίων της, ενίοτε και εκτός Αθηνών.
Στα πλαίσια λοιπόν της εσωτερικής ιεραποστολής που του ανέθετε η Αρχιεπισκοπή Αθηνών, την δεκαετία του 50, μετά τον εμφύλιο και μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 60, πήγαινε και τελούσε την Θεία Λειτουργία στους φυλακισμένους των φυλακών Αβέρωφ, στην λεωφόρο Αλεξάνδρας, εκεί που τώρα βρίσκεται το Μέγαρο του Αρείου Πάγου.
Οι «ένοικοι» των φυλακών Αβέρωφ στην συντριπτική τους πλειοψηφία ήταν πολιτικοί κρατούμενοι δηλαδή κομμουνιστές.

Μου διηγήθηκε λοιπόν πολλά χρόνια μετά, την εξής συγκλονιστική ιστορία.

(Ο μακαριστός πατέρας μου μιλούσε την απλή καθαρεύουσα)

«Εις την λειτουργίαν ήρχοντο όλοι, αλλά εγώ θεωρούσα ότι εξηναγκάζοντο . Κατά την διάρκειαν της λειτουργίας όμως παρετήρησα και κάποιον ο οποίος παρακολουθούσε με ιδιαιτέραν ευλάβειαν. Την ώραν δε της μεγάλης Εισόδου, καθώς εξέρχομαι του Ιερού Βήματος με τα Άγια, τον βλέπω να αναλύεται εις δάκρυα κατανύξεως, κλαίων με λυγμούς!!! Όταν μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ηρώτησα τον διευθυντήν των φυλακών δια να μάθω ποίος ήταν, όταν του ανέφερα το περιστατικόν, εξηγών τον λόγον που ερωτώ, μου είπε: «Ώστε το είδατε και εσείς πάτερ; Το είδα και εγώ και έμεινα κατάπληκτος! Ξέρετε ποίος είναι αυτός ο κρατούμενος πάτερ; ΤΟ ΔΕΞΙ ΧΕΡΙ ΤΟΥ ΖΑΧΑΡΙΑΔΗ!!!»
Την αφήγηση αυτή επανελάμβανε αρκετές φορές σε συζητήσεις του, για να τονίσει πως δεν υπάρχουν στεγανά στην πίστη του Χριστού και πως πολλοί από αυτούς που νομίζουμε ότι είναι άθεοι, έχουν πιο βαθειά και αληθινή πίστη από τους «ανθρώπους της εκκλησίας»…
Εγώ, απλώς την μεταφέρω σήμερα στο φως, αφ΄ενός για να την διασώσω, αφού αποτελεί λεπτομέρεια έστω της νεότερης ιστορίας του τόπου και αφ΄ετέρου για να υπενθυμίσω για άλλη μια φορά αυτό που πιστεύω ακράδαντα, ότι η εθνική συμφιλίωση επιτυγχάνεται μόνο με την εν Χριστώ Αγάπη.
Και κάτι ως επίμετρο των παραπάνω:
Η Αριστερά, είναι αληθινή και ουσιαστική, όταν είναι στεφανωμένη με το ακάνθινο στέφανο της Ορθόδοξης Πίστης.

πηγή