Άμα ο κόσμος σου γεμίσει με ''ναι μεν αλλά'', κι άμα αυτά τα ''ναι μεν αλλά'' είναι για χρόνια η ζωή σου, και αν κάποτε δεις καθαρά πως ζωή είναι άλλο από αυτό που νόμιζες και θελήσεις να την αλλάξεις, πώς γυρνώντας ανάποδα κι αδειάζοντας, να κτίσεις μέσα σε μιά μέρα, έναν άλλο κόσμο που θέλει χρόνο να κτιστεί;
Είπε η παχουλή μου γειτόνισσα και συνέχισε να τρώει το φραουλένιο παγωτό της.. αφού λίγο πριν σκούπιζε την μεγάλη βεράντα της από τα κόκκινα άνθη της μπουκαμβίλιας.. κι αφού μάζεψε γρήγορα από τα σκοινιά τα ασπρόρουχα μη τυχόν κι εκείνο το γκριζωπό σύννεφο που είχε σταθεί ακριβώς ανάμεσα στον ήλιο και τα μάτια της, έφερνε βροχή!
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου