Πόσοι ακόμη μετανάστες θα έμπαιναν στη χώρα, αν τα σύνορα ήταν πλήρως αφύλακτα;12.872 μετρημένοι!

Όποιος κοιτάξει τον χάρτη τηςΜεσογείου μένει με την εξής απορία: Γιατί οι Λίβυοι πρόσφυγες δε φεύγουν από τις εμπόλεμες περιοχές, από τις ανατολικές ακτές της χώρας, προς τη Νότια Κρήτη και προτιμούν να πάνε στην Ιταλία, που είναι πιο μακριά; Για την ακρίβεια, το μικρό ιταλικό και καλά προστατευμένο νησάκι της Λαμπεντούζα απέχει περίπου 180 μίλια από το πλησιέστερο λιβυκό λιμάνι, ενώ η Γάβδος μόλις 165 από την Ντέρνα.

του Χρήστου Μάτη

Υπάρχουν δυο απαντήσεις: Μία (για να περνάμε την ώρα μας), η οποία λέει ότι δεν το επιχειρούν καν διότι η νότια Κρήτη προστατεύεται ασφυκτικά και δεν τολμά να πλησιάσει κανείς.

Η δεύτερη και απλούστερη είναι, ότι και στην Ελλάδα να έρχονταν, πάλι στην Ιταλία θα είχαν ως στόχο να περάσουν, οπότε κόβουν την ενδιάμεση στάση, ακόμη κι αν η απόσταση σε ευθεία είναι μεγαλύτερη.

Γι’ αυτό τον λόγο η Ιταλία πίεσε επανειλημμένα σε διμερές και πολυμερές επίπεδο να φυλάμε τα σύνορά μας στην έξοδο προς την Ιταλία, διότι είναι η μόνη, στην οποία καταγράφονται παράνομες είσοδοι στη γειτονική χώρα. Διότι η χώρα μας είναι η τελευταία στάση πριν την δική τους. Έτσι οι ελληνικές αρχές ενίσχυσαν τους ελέγχους των πλοίων, που κατευθύνονται προς Ιταλία από Πάτρα και Ηγουμενίτσα και έγιναν κάποιες προσπάθειες να διαλυθούν αυτοσχέδιοι καταυλισμοί ανθρώπων, που θα ήθελαν να περάσουν απέναντι.

Η Ιταλία επισήμως δεν έχει εκφράσει παράπονα για τις προσπάθειες, που καταβάλλουν οι ελληνικές αρχές. Προλαβαίνουν όσους μπορούν, απ” όσους προσπαθούν με διάφορους ευφάνταστους τρόπους να αναζητήσουν την έξοδο προς την Ιταλία.

Επίσης, δεν έχει εκφράσει παράπονα για ενδεχόμενη ολιγωρία των αλβανικών αρχών να εμποδίσουν αυτούς που θα προσπαθούσαν να περάσουν στην Ιταλία, η οποία απέχει μόλις 72 μίλια. Προφανώς και οι Αλβανοί φυλάνε τις εξόδους τους. Διότι μόνο 4.000 υπολογίζεται να έχουν περάσει την Ιταλία από Ελλάδα και Αλβανία το 2014.

 Το ελληνικό πρόβλημα

Το ελληνικό πρόβλημα δεν είναι ότι δεν φυλάσσεται καλά η έξοδος. Είναι ότι, αν φυλασσόταν η είσοδος τόσο καλά όσο η έξοδος, τα προβλήματα θα ήταν λιγότερα.

Η Γερμανία, για παράδειγμα, που δέχεται το 1/3 των αιτήσεων ασύλου της ΕΕ, δεν έχει εξωτερικά σύνορα με καμία τρίτη χώρα, πλην της Ελβετίας. Κάθε μήνα του 2014, κατά μέσο όρο, ζήτησαν στη Γερμανία άσυλο 25πλάσιοι από όσους ζήτησαν στην Ελλάδα. Οι άνθρωποι δηλαδή εκεί θέλουν να πάνε.

Το δικό μας το πρόβλημα είναι, ότι για να πάνε εκεί που πάνε χρησιμοποιούν ελληνικό έδαφος. Γιατί άραγε; Γιατί πολύ λίγοι πάνε π.χ. από Τουρκία στη Βουλγαρία και από εκεί στη Σερβία, για να περάσουν στην Ουγγαρία και να πάνε μέσω Αυστρίας στην Ιταλία; Προφανώς όχι επειδή από εκεί είναι πιο μακρύς ο δρόμος, αλλά γιατί από εδώ έχουν περισσότερες ελπίδες.

Εδώ, λοιπόν, είναι το πρόβλημά μας. Θα φυλάξουμε τα σύνορα ή όχι; Κι αν ναι πόσο μπορούμε να τα φυλάξουμε και τι χρειαζόμαστε, για να τα φυλάξουμε παραπάνω; Αυτή είναι η συζήτηση. Διότι αυτό κοστίζει 63 εκ. το χρόνο (από τα οποία μόνο τα 3 από το εξωτερικό).

Οι αριθμοί του προβλήματος

Οι εκτιμήσεις για τους παράτυπους μετανάστες στην Ελλάδα ευλόγως ποικίλουν. Εδώ είναι αμφίβολο, αν μπορούμε να μετρήσουμε τους νόμιμους.

Μία εκτίμηση του δικτύου irregular-migration.net για το 2011 έκανε λόγο για 390.000. Λέγεται ότι το 2012 μειώθηκαν και το 2014 αυξήθηκαν. Η FRONTEX εκτιμά, ότι πέρυσι, σε σχέση με το 2013, οι είσοδοι στην Ιταλία επταπλασιάστηκαν (170.000 συνολικά) και στην Ελλάδα διπλασιάστηκαν κι έφτασαν περίπου 50.000, ενώ οι Τούρκοι λένε ότι αυτήν την περίοδο απέτρεψαν την είσοδο 12.872 στην Ελλάδα παράτυπων μεταναστών από το Αιγαίο (50% πάνω από το 2012). Ας δεχτούμε λοιπόν, ότι η εκτίμηση των 400.000 είναι πάνω- κάτω σωστή.

Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, στα κέντρα φιλοξενίας μεταναστών βρίσκονται περίπου 5.000 άτομα. Δηλαδή υπό έλεγχο, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες, βρίσκεται περίπου 1 στους 80 παράτυπους μετανάστες. Συνυπολογιζομένων και αυτών, που κρατούνται στις φυλακές, θα πάει ένας στους 79, (δηλαδή 1,25%).

Και ενώ η χώρα έχει τέτοια «λαμπρά» αποτελέσματα,  συζητά το θέμα του 1,25%, αν δηλαδή θα κρατούνται ή δεν θα κρατούνται ο ένας στους 80;

Κι απασχολούνται συνοριοφύλακες και ειδικές περιπολίες στο λιμενικό και ειδικά μέσα και.. και… και… ξοδεύονται 63 εκ. ευρώ.

Και κατηγορεί η αντιπολίτευση την κυβέρνηση, ότι τους αφήνει ελεύθερους και η κυβέρνηση, έχοντας διανύσει το 2% της θητείας της (έναν μήνα στους 48) δηλώνει, ότι δεν έχει ακόμη πολιτική για το θέμα. Αλλά θα αποκτήσει.

Αλλά αν το 2014 μπήκαν 50.000 στην χώρα, σημαίνει ότι στους πρώτους δύο μήνες του 2015 έχουν μπει άλλες 8.000, περίπου διπλάσιοι απ’ oσοι φιλοξενούνται σε όλα τα περίφημα κέντρα τύπου Αμυγδαλέζας.

Μήπως οι αριθμοί μας διευκολύνουν να καταλάβουμε καλύτερα, ότι είμαστε η χώρα με την πιο ανούσια συζήτηση στα πιο υπαρκτά προβλήματα;

Για να καταλάβουμε καλύτερα τους αριθμούς: το 2014 στη χώρα μας προσπάθησαν να μπουν παράνομα περίπου 65.000 μετανάστες, από αυτούς τις 13.000 τους σταμάτησαν οι Τούρκοι, κάποιοι έχασαν τη ζωή τους στην προσπάθεια, κάποιοι συνελήφθησαν και οι 50.000, το 80% μπήκαν στην χώρα.

Από αυτούς κρατείται/φιλοξενείται το 1,25% ενώ άλλοι 1370 πέρασαν στην Ιταλία.

Πρακτικά δηλαδή πόσοι περισσότεροι θα περνούσαν παράνομα τα σύνορα μας, αν ήταν παντελώς αφύλακτα; Κανένας, ή το πολύ -πολύ οι Τούρκοι να μη σταματούσαν και τους 12.872.

Μήπως είναι απλώς θέμα διαφθοράς; Μήπως είναι θέμα πολιτικής; Μήπως πρέπει ν” ανοίξει κανένας λογαριασμός;
πηγή