Αυτή η λεβεντουριά, αν ζούσε σήμερα, μπορεί να είχε εκλεγεί στην Μπούντεσταγκ (η Βουλή των Γερμανών) και στις διακοπές του να ερχόταν διακοπές στην Γκρίχενλαντ φορώντας τον υπέροχο συνδυασμό πέδιλο + άσπρη κάλτσα = μπλιαχ. Κρίμα, δεν τον προκάμαμε στις μέρες μας. Γεννήθηκε το 370 μ.Χ. και πέθανε (Θεός σχωρέσ' τον) το 410. Στο ενδιάμεσο του λίκνου και του τύμβου εφήρμοσε τη δημοσιονομική προσαρμογή της Ρώμης και του ελληνικού χώρου στα παραδοσιακά γερμανικά μέτρα: Δηλαδή μετέτρεψε πόλεις, χωριά, ιερά, ναούς, σπουδαστήρια και βιβλιοθήκες σε γιαπιά. Εριξε το κόστος εργασίας στη νοτιοανατολική Ευρώπη εκποιώντας μπόλικους ατυχείς Ελληνες σε τιμές προσιτές (το αφεντικό τρελάθηκεεε, διαλιέχτιε, δούλους ιιιέχουουωωω) και συνέβαλε στη διαιώνιση του απόκρυφου χαρακτήρα των Ελευσινίων Μυστηρίων με έναν απλό και ευφάνταστο τρόπο: Μπούκαρε, το 396 μ.Χ., στον ιερό χώρο της Ελευσίνας και θανάτωσε όλο το ιερατείο! Σφάξιμο με τέχνη για θύματα με γούστο, που λένε και στις διαφημίσεις. Μη φανταστείτε ότι χάσαμε σπουδαία πράγματα με τον αφανισμό του ιερατείου και την παύση της τέλεσης των Ελευσινίων Μυστηρίων. Τρίχες. Σχετικά νέος ήταν ο θεσμός. Χρονολογείτο από την Εποχή του Χαλκού...
Αλαδε μύσται!
Μέσα στο πακέτο των εξυπηρετήσεων που έλαβε ο Ελληνισμός από τους Βησιγότθους εταίρους μας ήταν η πτώση των αντικειμενικών αξιών των ακινήτων. Και γι' αυτό αξιοποίησε την τεχνογνωσία του λαού του. Ξεπάστρεψε μεγάλο τμήμα του πληθυσμού από τη Θεσσαλία και κάτω (μέχρι την Ηλεία), με αποτέλεσμα να πέσει η ζήτηση για αρχαίες μεζονέτες, δυάρια, γκαρσονιέρες και αγροτεμάχια. Ο,τι κάνουν και τώρα οι δικοί του, έκανε ο χριστιανός (ήταν και «ευσεβής», τρομάρα του). Η μοναδική διαφορά είναι το απροκάλυπτον του εγχειρήματος. Τότε ξεθηκάρωναν οι Βησιγότθοι κι όποιον πάρει ο χάρος (δηλαδή όλους). Τώρα τις γενοκτονίες πρέπει να τις εγκρίνουν οι κατά τόπους κοινοβουλευτικές πλειοψηφίες των ιθαγενών δανειοληπτών.
Μια που ο Αδωνις Γεωργιάδης μίλησε γενικά και αόριστα για τους Γερμανούς «που είναι φίλοι μας» (Σεπτέμβριος 2013) δεν θα έπρεπε να βάλει και το ονοματάκι του Αλάριχου μέσα στη λεκτική δωροπροσφορά του για να μην αδικεί την περίλαμπρη ιστορία τους;
Ηθικόν δίδαγμα: Αλαδε μύσται! (αυτή η φράση ακουγόταν τη δεύτερη ημέρα τέλεσης των Ελευσινίων Μυστηρίων. Ετσι καλούσαν οι ιερείς τους συμμετέχοντες).
Παναγιώτης Λιάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου