Πού μας οδηγεί ο κ. Βαρθολομαίος; ....Εκεί που του επιτρέπουμε!

τοῦ Γεωργίου Ζερβοῦ

Ἡ κατάστασις μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον δὲν ἔχει προηγούμενον. Ἀπὸ παντοῦ ἔρχονται πληροφορίαι ὅτι νοθεύει τὴν Ὀρθόδοξον Πίστιν πρὸς χάριν τῆς ψευδοενώσεως μετὰ τὰς αἱρετικὰς «Ἐκκλησίας». Δὲν ὑπολογίζει τίποτα εἰς τοὺς σχεδιασμούς. Οὔτε ἀπολογεῖται εἰς κάποιαν συνοδικὴν ἢ ἄλλην ἀρχήν.

Μητροπολῖται καὶ κληρικοὶ ἀπ̓ ὁλόκληρον τὴν Ἑλληνικὴν Ἐπικράτειαν διαπιστώνουν ὅτι πράγματι αἱ δοξασίαι του, εἶναι ἀλλότριοι πρός την Ὀρθόδοξον πίστιν. Οἱ περισσότεροι ἐξ αὐτῶν συμφωνοῦν μὲ τὴν ἐπιστολήν, τὴν ὁποίαν τοῦ ἀπέστειλεν ὁ Σεβ. Πειραιῶς κ. Σεραφείμ. Κάποιοι ἄλλοι ἐνεθυμήθησαν τὸν σημερινὸν Ἐπίσκοπον Ζιμπάμπουε κ. Σεραφεὶμ Κυκκώτη, ὁ ὁποῖος ἂν καὶ ἔχει τάσεις οἰκουμενιστικάς, διεκήρυξεν ὅτι, ἐὰν ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι κομπάρσος εἰς τὰς συνεδριάσεις τοῦ Παγκοσμίου Συμβουλίου Ἐκκλησιῶν (ἢ αἱρέσεων), τότε δὲν ἔχει οὐδεμίαν θέσιν εἰς αὐτό, τὸ ὁποῖον εἶναι τὸ προωθημένον ὄργανον τοῦ Προτεσταντισμοῦ. Ἀνάλογον θέσιν διατυπώνει καὶ ὁ στενὸς συνεργάτης τοῦ μακαριστοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου κ. Γεώργιος Παπαθανασόπουλος διὰ τὸ Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν τῆς Εὐρώπης. Εἰς αὐτὸ διαπιστώνει πὼς ὄχι μόνον εἴμεθα κομπάρσοι ἀλλὰ καὶ προσχωροῦμεν εἰς τὴν Προτεσταντικὴν νοοτροπίαν, ἀφοῦ γίνονται συμπροσευχαὶ κ.λπ. «Σφακιανοὶ» κληρικοὶ σέβονται μὲν τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον (ὅπως ὅλοι μας), διαβλέπουν ὅμως μεθοδικὴν καὶ σταδιακὴν προδοσίαν τῆς Πίστεώς μας.

Κατόπιν ὅλων αὐτῶν διερωτώμεθα πῶς οἱ Φαναριῶται Ἀρχιερεῖς καὶ ὁ ἴδιος ὁ Οἰκουμενικὸς Πατριάρχης συνεχίζουν αὐτὴν τὴν ὑπονόμευσιν τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν νόθευσιν τῆς Πίστεως;

Ἔχομεν φθάσει εἰς τὸ σημεῖον ὥστε πολλοὶ Ἕλληνες καὶ Ἑλληνῖδες, οἱ ὁποῖοι ὑπεστήριζον τὸν Οἰκουμενικὸν Πατριάρχην κατὰ τὴν κρίσιν μετὰ τοῦ Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κυροῦ Χριστοδούλου, νὰ λέγουν ὅτι ὁ μακαριστὸς τελικῶς εἶχε δίκαιον. (Ἂν καὶ ὁ μακαριστὸς εἶχε τὰ ἴδια βήματα μὲ τὸν Πατριάρχην, ἀφοῦ ἔφερε τὸν Πάπαν διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Ἑλλάδα, μετέβη εἰς τὸ Βατικανόν, ἔφερε διὰ πρώτην φορὰν εἰς τὴν Ἑλλάδα τὸ Παγκόσμιον Συμβούλιον Ἐκκλησιῶν ἢ Αἱρέσεων, μεθόδευε τὴν λειτουργικὴν ἀναγέννησιν καὶ τὴν ἐκκοσμίκευσιν τῆς Ἐκκλησίας κ.λπ.).

Φοβούμεθα πὼς ἀπὸ ἐδῶ καὶ εἰς τὸ ἑξῆς αἱ ἐπισκέψεις τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου εἰς διαφόρους Ἱερὰς Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος δὲν θὰ εἶναι καὶ τόσον εἰρηνικαί. Διότι ἡ ἀγανάκτησις διὰ τὴν νόθευσιν τῆς Πίστεως εἶναι μεγάλη. Ἡ συντριπτικὴ πλειοψηφία τοῦ πιστοῦ λαοῦ ἔχει μόνον συναισθηματικὸν ἱστορικὸν σύνδεσμον μὲ τὸ Οἰκουμενικὸν Πατριαρχεῖον. Δὲν θεωρεῖ ὅτι τὸ Φανάρι ὑπερασπίζεται καὶ διαφυλάσσει τὴν Πίστιν.

πηγή«Ὀρθόδοξος Τύπος», τ. 1985, 26/7/2013