Παραδοσιακός περίδρομος

Οταν ακούς «ένα ποτηράκι για το καλό», «έναν κουραμπιέ για το καλό», «ένα μεζεδάκι κι ένα ουζάκι για το καλό» μπορείς άφοβα να κάνεις τον συνειρμό της συμφοράς και της ξινίλας. Η λαϊκή παράδοση, τουλάχιστον όπως έχει ερμηνευτεί από εμάς, επιβάλλει τέσσερις φορές τον χρόνο να ρισκάρουμε το κεφάλι μας τρώγοντας. «Για το καλό» τρώμε στην κεφαλή το πρώτο κύμα χειμερινής επίθεσης με τα χριστουγεννοπρωτοχρονιάτικα μπακανιάσματα. Γαλοπούλες, λικέρ, κουραμπιέδες, ουίσκια, τυροπιτάκια, βασιλόπιτες, μελομακάρονα, χοιρινά στο φούρνο, μακαρονάδες με επιστρώσεις των επιστρώσεων τυριών. Και δώσ' του και βάλε και φάε και γίνε σαν αερόστατο και, αν είσαι και λίγο ευαισθητούλης στην υγεία σου, κρίμα κι άδικο και «χρυσό παιδί» και να τον θυμόμαστε.
Αν τη γλιτώσεις από την καυτή περίοδο της αλλαγής του χρόνου και των Χριστουγέννων, η παράδοση φυλάει καραούλι στη γωνιά της Τσικνοπέμπτης για να στη βαρέσει κατακέφαλα. Αν δεν χορτάσεις στο facebook και στο twitter και στο Instagram με φωτογραφίες από μπριζόλες, παϊδάκια, ντονέρ, κοκορέτσια και εξοχικά, που ποστάρουν όλοι σαν τρελοί, θα φας κανονικά. Και επειδή σε έχουν αφιονίσει τόσο με την ημέρα, θα τρως μέχρι να σκάσεις.
Καρχαρίας
Αν περάσεις με επιτυχία την πίστα της Τσικνοπέμπτης, το νεοελληνικό φολκλόρ σκοπεύει να σε ξεπαστρέψει την Καθαρά Δευτέρα. Επειδή, λέει, από την Καθαρά Δευτέρα ξεκινά η δίαιτα, εσύ πρέπει να φας με μεγαλύτερο πάθος από εκείνο με το οποίο καπνίζουν το τελευταίο τσιγάρο τους οι μελλοθάνατοι. Με δάκρυα στα μάτια, έξαψη ίσα με εκείνη ενός βουλιμικού καρχαρία και συντριβή ψυχής οφείλεις να καταβροχθίζεις τόνους από θαλασσινά, γαρίδες, καραβίδες, γυαλιστερές, αγυάλιστες, καλαμάρια, κράκεν, χαλβάδες, πίκλες, χταπόδια, τα πάντα! Και βότσαλα πρέπει να καταπίνεις μανιασμένος, εμποτισμένα με τσίπουρο και πασαλειμμένα με ταραμοσαλάτα. Και η πίεσή σου να πηγαίνει καρφί 25 η μεγάλη και 18 η μικρή και εσύ να αλαλάζεις «για το καλό».

Τέλος, αν δεν έχει πιάσει ούτε ένα από τα τρία προαναφερθέντα κόλπα, η δολοφονική ερμηνεία της «παράδοσης» στη φυλάει στην έξοδο της ανοίξεως. Το Πάσχα. Τάχα, επειδή νήστεψες τη Μεγάλη Παρασκευή και το μεσημέρι του Μεγάλου Σαββάτου, πρέπει από τα αναστάσιμα μεσάνυχτα και μετά να καταπίνεις ολόκληρα κοπάδια από αμνούς. Μια σόδα, ρε παιδιά, και χρόνια πολλά!
Παναγιώτης Λιάκος