Πρωινό αντίδοτο στο δηλητήριο του Πάκη που μας κέρασε ο Τσίπρας

Προκόπης Παυλόπουλος. Ο πρώην καθηγητής της Νομικής Σχολής.
Ο αρμοδιότερος Υπουργός επί θεμάτων που αφορούσαν  τη νομιμότητα
των Νόμων, που έφερνε επί πενταετία προς ψήφιση η Κυβέρνηση  Καραμανλή 
στη Βουλή.
Ο άνθρωπος που από το 2004  είχε  αναστατώσει τους πάντες
με τη μουλαρίσια επιμονή του να ισχύσουν Νόμοι πρόδηλα αντισυνταγματικοί.
Θυμηθείτε το φιάσκο του Νόμου του για το Βασικό Μέτοχο, που
τινάχτηκε στον αέρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση, διότι δεν συνήδε
με το Ευρωπαϊκό Δίκαιο, το οποίο , σημειωτέον, ο ίδιος παίζει στα δάχτυλα της μίας του χειρός.
Θυμηθείτε επίσης τον παμπόνηρο Νόμο του για τη μονιμοποίηση χιλιάδων
παμπάλαιων συμβασιούχων σε υπηρεσίες του Δημοσίου, ο οποίος άφησε τελικά απέξω τους... περισσότερους απ' αυτούς.
Θα σταθούμε επ΄ολίγον στο χειρότερο απ' όλα τα νομοθετήματά του, το Ν. 3260/2004, για να καταλάβετε το ποιόν του δημοσίου ανδρός.
Ο διαβόητος αυτός Νόμος ψηφίστηκε τον Αύγουστο του 2004 και έδωσε τη δυνατότητα στην Κυβέρνηση Καραμανλή να καρατομήσει εν μία νυκτί χιλιάδες ανώτερα στελέχη της Δημόσιας Διοίκησης, τα οποία είτε τα υποβίβασε σε απλούς υπαλλήλους είτε τα εξανάγκασε σε παραίτηση. Μιλάμε για στελέχη πρώτης γραμμής,
η πλειονότης των οποίων είχε υπερπολύτιμη διοικητική πείρα, αποδεδειγμένες ικανότητες και καταφανέστατα τυπικά και ουσιαστικά προσόντα.
Και στη θέση αυτών ποιους έβαλε ο κύριος Προκόπης μας; Μα τι κάνει νιάου νιάου στα κεραμίδια; Ασφαλώς τα γαλαζοαίματα τέκνα του, τα εκλεκτότερα άνθη του
ΔΑΚΕΐτικου ανθώνος, τα οποία επιλέχθηκαν εν μία ημέρα (στην κυριολεξία εν μία ημέρα, δεν κοροϊδεύουμε) από τα στημένα Υπηρεσιακά του Συμβούλια.
Έτσι έφυγαν οι μεν και ήρθαν στη θέση τους οι δε, που , χωρίς περίσκεψη , χωρίς αιδώ, έσπευσαν να καθίσουν στη ζεστή ακόμα  καρέκλα των προηγουμένων,
γιατί οι άνθρωποι αυτοί είχαν την ελαστική συνείδηση του Ιζνογκούντ, που μια ζωή ονειρευόταν να γίνει Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη.

Καταλαβαίναμε τότε  τα αισθήματα οργής και αηδίας όσων
είδαν την καριέρα τους να γίνεται συντρίμμια και το ευδόκιμο
έργο τους να πετιέται στον κάλαθο των αχρήστων.
Με το δίκιο τους ένιωσαν προσβεβλημένοι και προσέφυγαν
στα δικαστήρια. Το 'χετε λίγο να σας εκπαραθυρώνουν ,
για να σας αντικαταστήσουν με τον άνευ ουδενός προσόντος
μέχρι τώρα υφιστάμενό σας;
Και τα δικαστήρια τους δικαίωσαν, όχι μόνο άπαξ αλλά και
δίπαξ και τρίπαξ. Ακόμα και το Συμβούλιο της Επικρατείας
έκρινε ως αντισυνταγματικό το Νόμο του Παυλόπουλου και ζήτησε
την επιστροφή των εκδιωχθέντων!
Και τι έκανε ο κύριος Υπουργός μας; Με νομικίστικα τερτίπια
προσπάθησε  να λύσει το γόρδιο δεσμό που ο ίδιος έφτιαξε,
για να περισώσει τους εκλεκτούς του και το διάτρητο γόητρό του .
Αρνήθηκε δηλαδή να εφαρμόσει τις δικαστικές αποφάσεις.
Έγραψε κατ΄επανάληψη , εκτός από τα παλαιά, και στα καινουργή
υποδήματά του το Σύνταγμα.
Στο χωριό του παπού μου λένε: Όταν ο τσοπάνης που
παίρνεις , για να φυλάει τα πρόβατα, είναι λύκος,
τότε θα φάει και σένα. Εμείς θα παραλλάξουμε το γνωμικό
και θα πούμε για την περίσταση: Όταν ο συνταγματολόγος
ερμηνεύει κατά το δοκούν το Σύνταγμα, τότε
κάτι δεν πάει καλά στη Δημοκρατία μας...
Αργότερα, ο Πάκης μας έγινε διαβόητος για την παροιμιώδη
ανικανότητά του ως υπουργός εσωτερικών να προστατέψει την Αθήνα
από τις ορδές των μαινόμενων αναρχογκουλιγκάνων και των 
λαθρομεταναστών που έκαψαν στο πέρασμά τους το κέντρο της
υπό το πρόσχημα της έκφρασης οργής εναντίον του αστυνομικού
κράτους της Δεξιάς, που σκότωσε τον άτυχο Αλέξη Γρηγορόπουλο.
Αυτόν τον αποτυχημένο πολιτικό, τον ανίκανο διαχειριστή των κοινών
επί πολλά έτη στο δημόσιο βίο, διάλεξε ο Αλέξης Τσίπρας για τον
κορυφαίο θεσμό της Δημοκρατίας . Ήταν το αποκορύφωμα ενός
 οπορτουνίστικου τακτικισμού για τον διεμβολισμό της Δεξιάς από την Αριστερά,
όπως έγινε με τον "εναγκαλισμό" της  Ραχήλ Μακρή και την κολεγιά με τον
 "ψεκασμένο"  Πάνο Καμμένο.
Κρίμα, μεγάλο κρίμα. Αλλά πιο πολύ απ΄όλα, Ντροπή για την Αριστερά!

πηγή