Ο ελληνικός λαός ψήφισε κάτι διαφορετικό από αυτό που είχε δοκιμάσει μέχρι χτες. Ψήφισε "αντιμνημόνιο", επειδή τον έπεισε η άλλη πλευρά ότι υπάρχει και μία άλλη λύση πέρα από αυτές που έχει ήδη δοκιμάσει. Υπεύθυνο για το φαινόμενο των "αγανακτισμένων" είναι το ίδιο το πολιτικό σύστημα που το δημιούργησε. Στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία που οι πολιτικοί συνεργάστηκαν μεταξύ τους τα μνημόνια είναι πλέον παρελθόν.
Στην Ελλάδα το αντιμνημονιακό μέτωπο δημιουργήθηκε από τον Αντώνη Σαμαρά! Αυτός επέλεξε τον δρόμο της ρήξης με την Ευρώπη, πιστεύοντας ότι έτσι θα είχε πολιτικά οφέλη. Χρειάστηκε να βγει έξω από τα σύνορα της Ευρώπης, να αντιμετωπίσει την πραγματικότητα και να πραγματοποιήσει την μεγάλη κωλοτούμπα πριν αναλάβει την πρωθυπουργία. Αν ο κ. Σαμαράς δεν είχε τραβήξει πρώτος τον δρόμο του αντιμνημονίου τα πράγματα θα ήσαν σήμερα διαφορετικά και πιθανότατα θα είχαμε φτάσει στο τέλος του δρόμου.
Ο κ. Σαμαράς του 2011 δεν έχει σχέση με τον Σαμαρά του 2012 και την παραμικρή σχέση με τον Σαμαρά που αναδύθηκε στην επιφάνεια από το καλοκαίρι του 2014. Αυτές τις συχνές μεταμορφώσεις "τιμώρησε" ο ελληνικός λαός στις εκλογές. Ο κ. Τσίπρας δεν θα είχε φτάσει σε αυτά τα ποσοστά αν ο κόσμος δεν ήθελε να τιμωρήσει τον κ. Σαμαρά. Σωστά; Λαθεμένα; Η ουσία είναι ότι αυτό συνέβη.
Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένας στενός κύκλος ανθρώπων που αρνείται να δεχτεί αυτή την πραγματικότητα. Κι αυτός ο κύκλος είναι οι στενοί συνεργάτες του κ. Σαμαρά. Πιστεύουν ακράδαντα ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα είναι μία μικρή παρένθεση και ότι οι ίδιοι θα επιστρέψουν στο Μέγαρο Μαξίμου. Αυτό που δεν μπορούν να καταλάβουν είναι ότι ο κόσμος τους μισεί. Ότι ακόμη κι αν συμβεί ατύχημα και χρειαστεί η χώρα να πάει σε εκλογές, ο κόσμος δεν θα τους ψηφίσει! Θα στραφεί ακόμη και στην Χρυσή Αυγή για να αποφύγει να δει και πάλι αυτούς τους κυρίους να περνάνε την πόρτα του Μαξίμου!
Ο κ. Σαμαράς έχει ευθύνη για το γεγονός ότι τους ακούει. Όπως και έχει ευθύνη για το γεγονός ότι τους επέλεξε και τους σέρνει τόσο καιρό μαζί του. Αυτούς πλήρωσε, δίχως να έχει πάρει το παραμικρό από την δήθεν σοφία τους. Και μαζί με τον κ. Σαμαρά τους πληρώνει όλη η χώρα.
Έχω γράψει άπειρες φορές για τον Χρύσανθο, τον Σταμάτη και τον Μπαλτάκο. Το έχω κάνει από το 2010. Δεν έχω αλλάξει θέση και γι αυτό δικαιούμαι να τα πω και τώρα. Ο κ. Σαμαράς, όμως, έχει αλλάξει πολλές φορές άποψη για τα πράγματα. Ας αλλάξει μία ακόμη, προσφέροντας αυτή την φορά στην πατρίδα.
Το δημοκρατικό παιγνίδι παίζεται με κανόνες. Κι ένας από αυτούς είναι ότι μία κυβέρνηση πρέπει να έχει ισχυρή αντιπολίτευση. Όχι για να αναλάβει και πάλι κυβέρνηση έναν μήνα μετά τις εκλογές! Θεός φυλάξοι. Αν θα συνέβαινε κάτι τέτοιο θα ζούσαμε σε μία χώρα που θα ήταν γεμάτη συντρίμμια. Μόνο ένας άρρωστος άνθρωπος θα επιθυμούσε να συμβεί κάτι τέτοιο. Δεν αποκλείεται να συμβεί, αλλά δεν μπορεί να το εύχεται ένας σοβαρός άνθρωπος. Είναι άλλο πράγμα η εποικοδομητική κριτική σε μία κυβέρνηση και άλλο πράγμα να περιμένεις να καταστραφεί μία χώρα για να ανέβεις στην εξουσία.
Ο κ. Σαμαράς ήταν έτοιμος να ανοίξει τις διαδικασίες για την επόμενη ημέρα στην Νέα Δημοκρατία το ίδιο το βράδυ των εκλογών. Δεν το έκανε επειδή και πάλι κάποιοι συνεργάτες του τον έπεισαν ότι θα έπρεπε να περιμένει. Οι εξελίξεις αυτής της εβδομάδας, όμως, απέδειξαν ότι η αναμονή είναι καταστροφή. Αν υπήρχε ένας άλλος άνθρωπος στην ηγεσία του κόμματος που να έπειθε τον κόσμο ότι η Νέα Δημοκρατία μπορεί να ασκήσει και πάλι ισχυρή και σοβαρή αντιπολίτευση, το κλίμα στην κοινωνία και στην αγορά θα ήταν τελείως διαφορετικό. Αλλά και η κυβέρνηση δεν θα ένιωθε τόσο άνετη να πραγματοποιήσει τόσα πολλά λάθη σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Η παραίτηση του κ. Σαμαρά από την Νέα Δημοκρατία είναι επιβεβλημένη. Αν ο κόσμος απογοητευτεί για οποιονδήποτε λόγο από την συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, ένα μεγάλο κομμάτι αυτού του κόσμου που έχει γαλουχηθεί στο αντιμνημόνιο, θα ψηφίσει Χρυσή Αυγή. Μακάρι να ψηφίσει ΚΚΕ. Πάντως, Αντώνη Σαμαρά δεν θα ψηφίσει άλλη φορά.
Αν η Νέα Δημοκρατία μπορούσε να αναδείξει στην δύσκολη αυτή ώρα μία εικόνα ομόνοιας και με ένα άλλο πρόσωπο στην ηγεσία της, τότε τα πράγματα θα μπορούσαν να εξελιχτούν με καλύτερο τρόπο. Και δεν μιλάμε για την ίδια την Νέα Δημοκρατία και τα ποσοστά της, αλλά για την κοινωνία μας και την Δημοκρατία μας. Σε μία τέτοια περίπτωση χρειάζεται η βοήθεια και η συμμετοχή όλων των ισχυρών προσωπικοτήτων της κεντροδεξιάς. Κι υπάρχει ρόλος για όλους.
Όχι όμως για τους συνεργάτες του κ. Σαμαρά. Όχι για εκείνους που ανακάλυψαν το αντιμνημόνιο πριν ο Αλέξης Τσίπρας και ο Πάνος Καμένος ανακαλύψουν τους εαυτούς τους. Όχι σε εκείνους που ανακάλυψαν την κωλοτούμπα το 2012 και τώρα την περιμένουν και από την αριστερά. Προφανώς κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια. Όχι σε εκείνους που ανακάλυψαν μέσα στο χάος των σκέψεών τους την θεωρία της αριστερής παρένθεσης, η οποία είναι επιζήμια για τον τόπο. Ακόμη κι αν επιβεβαιωθεί αυτό το σκέλος και η αριστερά αναγκαστεί να προσφύγει στις κάλπες, η παραμονή Σαμαρά στην ηγεσία στην Νέας Δημοκρατίας θα μας φέρει την Χρυσή Αυγή. Κι υπεύθυνοι θα είναι και πάλι αυτοί.
Ο Αντώνης Σαμαράς θα πρέπει να πιστωθεί ότι το 2012 κράτησε την χώρα στο ευρώ. Ο ίδιος δεν θα ήθελε να μείνει στην ιστορία ως ο άνθρωπος που άνοιξε την πόρτα της εξουσίας στην Χρυσή Αυγή. Γι αυτό πρέπει να ανοίξει άμεσα τις διαδικασίες για την επόμενη ημέρα. Η ισχυρή αντιπολίτευση είναι η καλύτερη εγγύηση για την ευρωπαϊκή πορεία της χώρας. Οι παρενθέσεις σημαίνουν συντρίμμια, δάκρυα και αίμα.
Θανάσης Μαυρίδης
ΥΓ: Δεν θέλω την Χρυσή Αυγή στην εξουσία. Αλλά θέλω και τον Νόμο να προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ως πολίτης μιας ευνοούμενης Δημοκρατίας.
πηγή
1 σχόλιο:
αντι-μνημονιο να ναι κι οτι να ναι..Αλλωστε για κουτοφραγκους τους εχουμε εμεις οι νεοΕλληνες. Θα τους τα "φαμε" ρεεε!!!
Δημοσίευση σχολίου