ομοιότης…

Έντε λα μαγκέ ντε Βοτανίκ,
άλα πι και φικ εξηγιέται
αλελεπτίκ.

Σταρ ντε μπουζουκέν
ντε καμπαρέν,
άλα ντε δικό μας ο καρέν.

Άντε α λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο ντεκέ
και οι αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ.

Έστε μάγκας, έστε μπελαλίκ,
λα ντε Βοτανικό ο πιό νταήκ
κι έντρεμεν
ντρε κάργα ντε μαγκέ
γιατί φτιαξάρε
στο μινούτο ντε δουλειέν.

Άντε α λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο ντεκέ
και οι αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ

Άντε α λα φουμέντο
και μαστουριόρε
με τε γκομενέτε ο ντεκέ
και οι αγγέλω πατημέντο,
φλόκο ντ' αργιλέ.


Το τραγούδι γράφτηκε το 1932-1933, όταν ο Ζαγοραίος ήταν 4 χρονών. Η μουσική λοιπόν ανήκει στον Σπύρο Περιστέρη (διασκευή παραδοσιακού μικρασιάτικου) και οι πρωτότυποι στίχοι στον Χαρ. Βασιλειάδη. Ο Ζαγοραίος είναι ο στιχουργός στην "αργκό" εκδοχή. Όσο για την πρώτη εκτέλεση του τραγουδιού με τους "original" στίχους, ανήκει στον Ζαχαρία Κασιμάτη (1933). http://tinyurl.com/6avra9a more info ... [Η πατρότητα του τραγουδιού Ένας μάγκας στο Βοτανικό είναι αρκετά μπερδεμένη ιστορία. Άλλοι αποδίδουν τη μουσική του σε τουρκικό χαβά των αρχών του 1930, άλλοι σε παλαιότερη ακόμα παραδοσιακή μελωδία και άλλοι στον Σπύρο Περιστέρη. Μία απ' τα ίδια και για τους στίχους του: Σε κάποιες εκδοχές φαίνεται το όνομα του Μάρκου Βαμβακάρη και σε άλλες αυτό του Χαράλαμπου Βασιλειάδη ή Τσάντα...] [...Το ακριβώς αντίθετο έκανε με τη δική του κατάθεση εν έτει 1975 ο Σπύρος Ζαγοραίος. Όχι απλά το γύρισε σε ένα καθαρόαιμο χασικλίδικο ζεϊμπέκικο, αλλά το ερμήνευσε και σε μία απολαυστική, κατά τη γνώμη μου και αρκετά χιουμοριστική, ελληνο-γαλλική αργκό, με ευφάνταστες ανύπαρκτες λέξεις, ούτως ώστε καμία επιτροπή λογοκρισίας δε θα μπορούσε να επικαλεστεί επιχειρήματα για να το κόψει.]