Ένα βήμα πιο κοντά στoν γκρεμό...

 Kώστας Στούπας

1) Οι καλές προθέσεις αρκούν για την καταστροφή...

Έλληνας φοιτητής που βρίσκεται στο εξωτερικό μου έστειλε να ρίξω μια ματιά στην πολύ καλή εργασία του για τους πιθανούς τρόπους μείωσης των κρατικών χρεών στην Ευρωζώνη. Ελπίζω να πάρει καλό βαθμό στο μάθημα. Μου μετέφερε επίσης το εξής σκηνικό.
Καθώς παρακολουθούσαν τις ειδήσεις με τον Ισπανό συγκάτοικό του στη φοιτητική εστία, όταν έφτασε η ώρα των ειδήσεων από την Ελλάδα, μεταξύ άλλων άκουσαν και για το μέτρο της αύξησης του βασικού μισθού στα 750 ευρώ.

Ο Ισπανός συγκάτοικος ρώτησε πως γίνεται η Ελλάδα με χειρότερη οικονομία από την Ισπανία, που έχει τα δυο πόδια μέσα στη χρεοκοπία, να έχει υψηλότερο χαμηλότερο μισθό από την Ισπανία;  Υπάρχει κάποιος στο οικονομικό επιτελείο που μπορεί να απαντήσει πώς συμβαίνει αυτό και κυρίως τι συνέπειες θα έχει;
Υπάρχει κανένας που να έχει εργαστεί έστω και μια ώρα στην πραγματική οικονομία;
Δεν διαφωνώ πως είναι μισθός επιβίωσης αλλά η δια νόμου αύξηση αποτελεί λύση; Αν ναι... Γιατί δεν το κάνουν 2.500 ευρώ για να ζούμε καλύτερα από τους Ελβετούς;
Δεν χρειάζεται να έχεις πανεπιστημιακά πτυχία που να μπορούν να βοηθήσουν ώστε να αποδείξεις με συναρτήσεις αυτό που γνωρίζει εμπειρικά ο κάθε ιδιοκτήτης περιπτέρου και η κάθε νοικοκυρά. 
Ένας δια νόμου υψηλότερος βασικός μισθός, από αυτόν που αντέχει το επίπεδο ανταγωνιστικότητας της οικονομίας, αυξάνει τη μαύρη εργασία και την ανεργία. 
Αν με τα 580 ευρώ κατώτατο αρχικό μισθό είχαμε 1,5 εκατ. ανέργους (μέρος των οποίων απασχολείται στη μαύρη εργασία) πόσους ανέργους θα έχουμε τώρα που ο κατώτατος μισθός ανεβαίνει στα 750 ευρώ;
Επιπλέον η Ελλάδα έχει την υψηλότερη ανεργία μεταξύ των νέων...
Σύμφωνα με την ΕΛΣΤΑΤ το επίπεδο ανεργίας στους νέους έως 25 ετών έφτανε τον περασμένο Αύγουστο στο 60,6%, ενώ στην ηλικιακή ομάδα 25-34 ετών άγγιξε το 37,4%.
Ο κατώτατος μισθός αφορά κυρίως τους νέους γιατί αυτοί είναι οι πλέον ανειδίκευτοι και κατά συνέπεια και αυτοί τους οποίους η αγορά θα αμείβει με τον μικρότερο μισθό. 
Η αγορά είναι ένα πεδίο συναλλαγών μεταξύ προσφοράς και ζήτησης εργασίας. Καμία επιχείρηση δεν θα πληρώσει ποτέ ούτε ένα ευρώ για κάποιον ή κάτι που δεν της φέρνει έστω και ένα ευρώ περισσότερα απ’ όσο της στοιχίζει.
Αν το κάνει αυτό, οι μέρες της θα είναι μετρημένες όπως σε κάθε τι που οι δαπάνες είναι μεγαλύτερες από τα έσοδα.
Με την αύξηση του κατώτατου μισθού το ποσοστό της ανεργίας των νέων θα αυξηθεί περισσότερο από το μέσο όρο των υπόλοιπων ανέργων. 
Αυτό δημιουργεί και άλλο ένα πρόβλημα. Ο νέος αν δεν εργαστεί τα πρώτα 3-5 χρόνια προκειμένου να αποκτήσει κάποια ειδίκευση πολύ πιο δύσκολα θα το κάνει μετά τα 30 του χρόνια.
Όποιος θα ήθελε να σώσει ό,τι σώζεται ακόμη από αυτήν την κατεστραμμένη γενιά, θα εξασφάλιζε εργασία έστω και με «ψίχουλα» για να έχει την ευκαιρία να εξειδικευτεί και να ανταλλάξει αυτήν την εξειδίκευση αργότερα με καλύτερους όρους.
Ο ίδιος όταν ξεκίνησα τη δημοσιογραφία εργάστηκα αρκετούς μήνες δοκιμαστικά χωρίς μισθό. Μετά από αρκετούς μήνες λαμβάνοντας ένα χαρτζιλίκι σαν οδοιπορικά έξοδα. Και τέλος αρκετά χρόνια με μπλοκάκι πριν αποκτήσω πλήρη κάλυψη.
Και σήμερα το ίδιο θα έκανα αν άλλαζα δραστηριότητα μέχρι να μάθω την καινούργια. 
Η αύξηση του κατώτατου μισθού στα 750 ευρώ θα είναι καταστροφική για τους νέους, τους ανέργους και τις σοβαρές επιχειρήσεις που δεν θέλουν να υποαπασχολούν με συνθήκες μαύρης εργασίας. 
Η περίπτωση της θέσπισης κατώτατου μισθού δια νόμου είναι ένα τρανταχτό παράδειγμα της καταστροφής που κρύβουν ενίοτε οι καλές προθέσεις και οι εύκολες δημαγωγικές ή μη λύσεις...
Το μέτρο της αύξησης του κατώτατου μισθού ακούγεται καλό και φιλολαϊκό, αλλά είναι ένα βήμα πιο κοντά στο γκρεμό για την Ελλάδα και την οικονομία της.
2) Ο Σαμαράς άσχημα και ο Τσίπρας χειρότερα...

Διαμαρτύρονται αρκετοί τις τελευταίες μέρες στο διάλογο και τη στήλη πως δεν έδωσα μια περίοδο χάριτος στη νέα κυβέρνηση. Κάνουν λάθος. Για τρεις μέρες που οι τραπεζικές μετοχές κατέρρεαν στο χρηματιστήριο, απέφυγα να γράψω οτιδήποτε σε σχέση με τις πιθανές συνέπειες της κατάστασης αυτής. Αντιθέτως έστειλα μήνυμα στο νέο υπουργό πως αν δεν κάνει κάτι να καθησυχάσει τους επενδυτές ο «ιός» της φυγής θα μεταδοθεί ανεξέλεγκτα.
Δουλειά του δημοσιογράφου δεν είναι να συναγελάζεται την εξουσία, οικονομική και πολιτική. Δουλειά του είναι να την ελέγχει και να βοηθά τους αναγνώστες να έχουν όσο γίνεται πιο αντικειμενική εικόνα της πραγματικότητας. Στο οικονομικό επιτελείο της νέας κυβέρνησης καθώς και στο σύνολό της έχω περισσότερους γνωστούς και κατά καιρούς συνομιλητές από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση. Αυτό γιατί ποτέ δεν περίμενα πως θα γίνουν εξουσία, για να λάβω τις απαραίτητες αποστάσεις που χρειάζεται για να κρίνεις αυστηρά κάποιον όταν χρειαστεί.
Στην κυβέρνηση Σαμαρά που προέκυψε από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012 είχα ξεκινήσει την αυστηρή κριτική από την επομένη των εκλογών. 
Στις 22 Ιουνίου, την επόμενη της ανακοίνωσης της τότε κυβέρνησης, είχα δημοσιεύσει το άρθρο με τίτλο: «Κυβέρνηση Εθνικής Σωτηρίας... ή αγγαρείας;» Η άποψη της στήλης πριν το 2012, τότε και σήμερα παραμένει σχεδόν η ίδια. Η Ελλάδα οδεύει προς κατάρρευση γιατί τα προβλήματα που έχει να αντιμετωπίσει είναι πολύπλοκα και το πολιτικό προσωπικό μαζί με το λαό  ανίκανοι να τα κατανοήσουν και να επιβάλουν ρεαλιστικές λύσεις. Από το 2012 πίστευα πως ο κ. Σαμαράς είχε λίγες πιθανότητες να τα καταφέρει και πως ο κ. Τσίπρας έχει ακόμη λιγότερες.

Πηγή