Μουσική: '' Μετά τη βροχή '' της Ευανθίας Ρεμπούτσικα
Αυτή την τραχύτητα των λέξεων,
ψυχή μου, πώς τη μπορείς;
Χαμήλωσε τώρα, ή σώπασε,
όπως οι πέτρες, ή όπως
ο άλαλος πόνος, ή άλλαξε.
Γίνου κάτι άλλο. Κάτι σαν την αφή
του ήλιου στα δάχτυλα του τυφλού.
Κλείσου τώρα και γνέσε ,
μαλλί του ήλιου, το αίμα σου,
ζώσε τον κόσμο.
Γίνου κλωστές, ώρα να υφάνουμε.
Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου,
για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου,
για ώρες αφέγγαρης λύπης και νύχτας.
Γύρω από την ερημιά της ελπίδας,
χρειάζεται ο κόσμος έναν ορίζοντα.
Γίνου καθώς απάνω απ'τους λόφους
κάποτε ο Μάης βροχούλα μετάξινη
Παρηγορία και φως, στους ώμους
του κόσμου.
Κεκλεισμένων των θυρών ~ Νικηφόρος Βρεττάκος
Αυτή την τραχύτητα των λέξεων,
ψυχή μου, πώς τη μπορείς;
Χαμήλωσε τώρα, ή σώπασε,
όπως οι πέτρες, ή όπως
ο άλαλος πόνος, ή άλλαξε.
Γίνου κάτι άλλο. Κάτι σαν την αφή
του ήλιου στα δάχτυλα του τυφλού.
Κλείσου τώρα και γνέσε ,
μαλλί του ήλιου, το αίμα σου,
ζώσε τον κόσμο.
Γίνου κλωστές, ώρα να υφάνουμε.
Χρειάζεται ο κόσμος ρούχα ψυχή μου,
για ώρες βροχής, για ώρες ανέμου,
για ώρες αφέγγαρης λύπης και νύχτας.
Γύρω από την ερημιά της ελπίδας,
χρειάζεται ο κόσμος έναν ορίζοντα.
Γίνου καθώς απάνω απ'τους λόφους
κάποτε ο Μάης βροχούλα μετάξινη
Παρηγορία και φως, στους ώμους
του κόσμου.
Κεκλεισμένων των θυρών ~ Νικηφόρος Βρεττάκος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου