Ο Άγιος Θεόδωρος Στουδίτης και οι επιστολές του στους Πάπες της Ρώμης

Είναι γνωστόν, ότι ουδείς αναμάρτητος, αλλά και ουδείς αλάνθαστος. Αυτό ισχύει για τους πάντες, ακόμη και τους αγίους, ζώντες και κεκοιμημένους. Οι άγιοι, ούτε αλάνθαστοι είναι, ούτε αναμάρτητοι, αλλά οι πλέον θεραπευμένοι μέσα στο απέραντο νοσοκομείο, που αποκαλείται Εκκλησία του Χριστού. Η Εκκλησία του Χριστού, έχει κεφαλή τον Χριστό, τον μόνον αναμάρτητο, τον μόνον αλάνθαστο, αλλά και τον μόνο πραγματικά άγιο («εις άγιος, εις Κύριος, Ιησούς Χριστός……….»). Όλα τα μέλη της Εκκλησίας είναι αμαρτωλά και κάνουν λάθη, είτε μεμονωμένα, είτε συναθροισμένα εν Συνόδω, όπως μας αποκαλύπτει η ΣΤ΄ Οικουμενική, που αναφέρει, ότι «δογμάτισε απλανώς και ουχί αλαθήτως». Μπορεί να δογμάτισε με λάθη, αλλά δεν το έκανε για να παραπλανήσει. Η Εκκλησία του Παρακλήτου, πράγματι έχει όλα τα μέλη της αμαρτωλά, ζώντα και κεκοιμημένα και μέχρι την τελική Κρίση. Μετά την Κρίση, η Εκκλησία των Εσχάτων δεν θα έχει πλέον μέλη αμαρτωλά, αλλά μέλη ευρισκόμενα είτε στην Βασιλεία των Ουρανών, είτε στην Κόλαση.
Τα περί του αντιθέτου έχει προ αιώνων θεσπίσει ο Παπισμός, ήδη από τον πάπα άγιο Αγαπητό Α΄ και δέχεται το ακριβώς αντίθετο, δηλ. ότι οι άγιοι είναι αλάνθαστοι και τούτο για να στηρίξει το αλάθητο του Πάπα. Παρασυρμένοι και ορθόδοξοι θεολόγοι, δυστυχώς, το πιστεύουν και το διακηρύττουν.
Εφ’ όσον λοιπόν οι πάντες θεωρούνται αμαρτωλοί και μη αλάνθαστοι, είναι φυσικό να συμπεριλαμβάνεται και ο άγιος Θεόδωρος Στουδίτης, ο οποίος εκδήλωσε έντονα τον φιλοπαπισμό του, προφανώς για να στηριχθεί στον αγώνα του κατά τον εικονομάχων, πλην όμως υπερέβη τα εσκαμμένα, μη γνωρίζοντας δε το ποιόν και την τακτική των παπών, στους οποίους απευθύνθηκε, προέβη σε δηλώσεις και ενέργειες απαράδεκτες, για ορθόδοξο ιερομόναχο.
Τούτο πιστοποιείται από πολλούς, μεταξύ των οποίων οι: Ζωναράς, Σιαμάκης, Παπαρρηγόπουλος, Φατούρος, Ράνσιμαν και άγιος Νεκτάριος. Ειδικά ο τελευταίος διατυπώνει βαρύτατους χαρακτηρισμούς για τον άγιο, για ιδιοτέλεια και διαστροφή του Ευαγγελίου! Ίσως επειδή υπήρξε τύπος επαναστατικός και θυελλώδης, γι’ αυτό και κυνηγήθηκε, αφορίστηκε και εξορίστηκε από 4 αγίους Πατριάρχες (Ταράσιο, Νικηφόρο Α΄, Μεθόδιο Α’, Φώτιο Α΄).
Τα ανωτέρω αναφέρονται, όχι για να κατηγορήσει κανείς έναν άγιο της Εκκλησίας μας, άπαγε της βλασφημίας, αλλά για να προφυλάξει, στη λαθεμένη αντίληψη, ότι τα λεχθέντα και πραχθέντα από έναν άγιο είναι θέσφατα και ότι ενδέχεται οι άγιοι άνθρωποι να είναι και αλάνθαστοι, που αποτελεί μια λαθεμένη παπική αντίληψη.

 η συνέχεια εδώ

Σχόλιο:Η αποτυχία τών Στουδίτων καλύφθηκε, ευτυχώς γιά τήν πίστη μας, μέ τήν ανάδυση τού Αγίου Ορους. Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ ΕΙΝΑΙ ΔΕΥΤΕΡΗΣ ΚΑΤΗΓΟΡΙΑΣ ΑΓΙΟΣ. Σήμερα χρησιμοποιείται γιά νά καλύψει τήν μεγαλομανία διαφόρων. Ενα ασφαλές κριτήριο ορθοδοξίας είναι καί τούτο. Ο πιστός τού Κυρίου Αγιος δέν μπορεί νά χρησιμοποιηθεί γιά σκοπούς αλλότριους τής πίστεως. Καί είναι γνωστό ότι ο Ζηζιούλας παρόλες τίς προσπάθειες, δέν μπορεί νά υποτάξει στήν μωρία του, τόν Αγιο Συμεών τόν Νέο Θεολόγο.

Αμέθυστος