Λαξεύεις τα εφήμερα
αγνοώντας τ' αμφίδρομα
καρφώνεις στο χθες την μνήμη
ονειρευόμενος το αύριο
τον πόνο του τώρα στη λήθη
βυθίζοντας
τ' όνειρο χάνεις
σαν άυπνος από χθες
αγρυπνάς προσμένοντας
μια αράχνη να σκαλίσει παγίδα
κι όμως δεν είσαι έντομο
δεν σε χωράει ο κόσμος
ούτε ότι αγνοείς με πείσμα
ούτε στο τίποτα μαθαίνεις ν' αγρυπνάς
Εκεί
στο τρεχούμενο νερό της γνώσης.
Κωνσταντίνος Μεϊμάρογλου18/10/2014.
1 σχόλιο:
Καλημέρα σας. Τον πίνακα γνωρίζετε ποιος τον ζωγράφισε?
Δημοσίευση σχολίου