ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

. άπλετο φως . Αυτό είναι το όνειρο και η ζωή μας. Αγκαλιαστήκαμε κι οι τρεις. Πιαστήκαμε απ’ τα χέρια ,με τα κεφάλια μας λουσμένα στο φως του μεσημεριού . Τόσο σφιχτά με κρατούσαν που με πονούσαν τα χεράκια τους . Τόσο μας χρύσωνε το φως που ξεχάσαμε τη φτώχεια μας. ...τόσο μας ψιθύριζε μυστικά , να μας αγγίξει ...να μας νιώσει ήθελε , τη θλίψη που κύλησε & πάγωσε στα μάγουλά μας, να ζεστάνει με το δικό του άγγιγμα το φως ...
μαριάνθη ντεβάκη