Η ιστορία του ΕΝΦΙΑ θυμίζει την αντίστοιχη και πασίγνωστη ιστορία του
Χότζα, όπου κάποιος παραπονιέται για το μέγεθος του δωματίου του και ο
Χότζας τον βάζει να το γεμίσει με όλα τα ζωντανά της στάνης του. Ο ίδιος
άνθρωπος όταν κατόρθωσε να βγάλει έξω τα ζώα και να μείνει και πάλι
μόνος, πίστεψε ότι ζει σε ένα παλάτι. Όσες εκπτώσεις κι αν κάνουν, ο
ΕΝΦΙΑ θα παραμείνει ένας άδικος και παράλογος φόρος.
Μπορεί ο ΕΝΦΙΑ να έχει "λάθη", αλλά αυτά αποδεικνύουν το πόσο πρόχειρο είναι το κράτος μας. Κατά τα λοιπά ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας ληστρικός νόμος από την στιγμή που φορολογεί την κατοχή των ακινήτων και όχι το έσοδο που ενδεχομένως αυτά φέρουν. Στο βάθος του μυαλού όσων επέβαλλαν αυτό το τερατούργημα είναι η κατάσχεση της περιουσίας των Ελλήνων σε περίπτωση χρεοκοπίας. Προσπαθούν να δημιουργήσουν προηγούμενο. Ο κάθε Έλληνας είναι υπεύθυνος με το τελευταίο του ευρώ για τα χρέη του κράτους του.
Σε πρώτη ανάγνωση αυτό μπορεί να μοιάζει λογικό! Η έννοια της συλλογικής ευθύνης είναι αρεστή στους Βόρειους! Μπορεί να καταδικάζουν σήμερα εγκλήματα που έγιναν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πολλά από εκείνα τα εγκλήματα έγιναν επειδή οι Γερμανοί θεώρησαν ότι οι ντόπιοι πληθυσμοί είχαν ευθύνη για τα δρώμενα στην περιοχή τους! Το ίδιο επιχειρούν και σήμερα! Πόσο υπεύθυνος είναι ο πολίτης της πόλης των Γρεβενών που κατέχει ένα μικρό διαμέρισμα για την χρεοκοπία της χώρας; Σίγουρα λιγότερη από εκείνους που την καταλήστευσαν με τις περιπτώσεις τύπου Siemens και εκείνους που δάνειζαν αφειδώς την χώρα ακόμη και λίγες εβδομάδες πριν τον... Τιτανικό του Παπακωνσταντίνου.
Όλη αυτή η ιστορία, όμως, έχει μία "συνέπεια". Δεν υποχωρούν ούτε πόντο από τις θέσεις τους, επειδή γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας και θέλουν το πείραμα της Ελλάδας να επαναληφθεί και όπου αλλού χρειαστεί. Να περάσει η λογική της συλλογικής ευθύνης και οι Ευρωπαίοι πολίτες να πληρώνουν με την προσωπική τους περιουσία για τα χρήματα που χάνουν οι κυβερνήσεις τους και οι τραπεζίτες. Ή αλλιώς για τα χρήματα που χάνουν οι κυβερνήσεις τους παρέα με το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Μην ρωτήσετε τι θα γίνει αν το ατύχημα συμβεί στο σπίτι τους. Σε αυτή την περίπτωση, όπως έγινε και με τα ελλείμματα πριν δέκα χρόνια, οι κανόνες μπορεί και να μην ισχύουν γι΄ αυτούς.
Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο άλλο άκρο! Να αρχίσει να εχθρεύεται το σύστημα, θεωρώντας ότι η πρωσική αντίληψη περί ευθύνης είναι αντιπροσωπευτική του καπιταλισμού. Δεν είναι όμως έτσι, ανεξάρτητα από το αν οι Γερμανοί είναι αυτή την στιγμή πανίσχυροι στην Ευρώπη. Και ναι μεν η ζωή δεν είναι άσπρο μαύρο και υπό αυτή την έννοια δεν έχουν σε όλα άδικο οι Γερμανοί, αλλά είναι βέβαιο ότι έχουμε διαφορετική αντίληψη για το ποιά είναι η θέση του πολίτη στην κοινωνία. Οι αλλαγές γίνονται μέσα από συμμετοχικές δράσεις, αλλά όχι με εξαναγκαστικό τρόπο.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ΕΝΦΙΑ υπάρχει κι αλλού. Φόροι επί των ακινήτων υπάρχουν, αλλά αυτοί είναι ανταποδοτικοί. Αλλά ο ΕΝΦΙΑ δεν είναι καν ένας φόρος που έχει να κάνει μόνο με την κατοχή ακινήτων. Το μοναδικό του αμάρτημα δεν είναι ότι πρόκειται για έναν μη ανταποδοτικό φόρο. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για έναν αυθαίρετο φόρο: Οι δανειστές απαίτησαν ένα νούμερο και βρήκαν αυτό το νούμερο από εκείνους που δεν θα μπορούσαν να αντιδράσουν, από τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Όλα τα άλλα, ο τρόπος υπολογισμού και τα λάθη είναι δευτερευούσης σημασίας. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το ότι τιμωρούνται οι ιδιοκτήτες ακινήτων για τα χρέη της χώρας. Τιμωρούνται οι ιδιοκτήτες ακινήτων επειδή τα ακίνητα δεν μπορεί κανείς να τα πάρει και να φύγει.
Και ποιός θα έπρεπε να πληρώσει; Μα εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα! Αυτοί μιλάνε συνεχώς για τιμωρία, όταν ξέρουν ότι αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη. Η τιμωρία δεν παράγει πλούτο και έτσι δεν μπορούν να υπάρξουν νέα έσοδα για το κράτος. Αλλά γι΄ αυτούς προέχει η τιμωρία και η συμμόρφωση στις διαδικασίες, όπως αυτοί έχουν μάθει να τις βάζουν στις δικές τους κοινωνίες. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που το "πείραμά" τους είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση πρέπει να πάρει πίσω το ΕΝΦΙΑ. Διότι πρόκειται για έναν άδικο νόμο.
Θανάσης Μαυρίδης
Μπορεί ο ΕΝΦΙΑ να έχει "λάθη", αλλά αυτά αποδεικνύουν το πόσο πρόχειρο είναι το κράτος μας. Κατά τα λοιπά ο ΕΝΦΙΑ είναι ένας ληστρικός νόμος από την στιγμή που φορολογεί την κατοχή των ακινήτων και όχι το έσοδο που ενδεχομένως αυτά φέρουν. Στο βάθος του μυαλού όσων επέβαλλαν αυτό το τερατούργημα είναι η κατάσχεση της περιουσίας των Ελλήνων σε περίπτωση χρεοκοπίας. Προσπαθούν να δημιουργήσουν προηγούμενο. Ο κάθε Έλληνας είναι υπεύθυνος με το τελευταίο του ευρώ για τα χρέη του κράτους του.
Σε πρώτη ανάγνωση αυτό μπορεί να μοιάζει λογικό! Η έννοια της συλλογικής ευθύνης είναι αρεστή στους Βόρειους! Μπορεί να καταδικάζουν σήμερα εγκλήματα που έγιναν στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά πολλά από εκείνα τα εγκλήματα έγιναν επειδή οι Γερμανοί θεώρησαν ότι οι ντόπιοι πληθυσμοί είχαν ευθύνη για τα δρώμενα στην περιοχή τους! Το ίδιο επιχειρούν και σήμερα! Πόσο υπεύθυνος είναι ο πολίτης της πόλης των Γρεβενών που κατέχει ένα μικρό διαμέρισμα για την χρεοκοπία της χώρας; Σίγουρα λιγότερη από εκείνους που την καταλήστευσαν με τις περιπτώσεις τύπου Siemens και εκείνους που δάνειζαν αφειδώς την χώρα ακόμη και λίγες εβδομάδες πριν τον... Τιτανικό του Παπακωνσταντίνου.
Όλη αυτή η ιστορία, όμως, έχει μία "συνέπεια". Δεν υποχωρούν ούτε πόντο από τις θέσεις τους, επειδή γνωρίζουν τι ακριβώς συμβαίνει γύρω μας και θέλουν το πείραμα της Ελλάδας να επαναληφθεί και όπου αλλού χρειαστεί. Να περάσει η λογική της συλλογικής ευθύνης και οι Ευρωπαίοι πολίτες να πληρώνουν με την προσωπική τους περιουσία για τα χρήματα που χάνουν οι κυβερνήσεις τους και οι τραπεζίτες. Ή αλλιώς για τα χρήματα που χάνουν οι κυβερνήσεις τους παρέα με το διεθνές τραπεζικό σύστημα. Μην ρωτήσετε τι θα γίνει αν το ατύχημα συμβεί στο σπίτι τους. Σε αυτή την περίπτωση, όπως έγινε και με τα ελλείμματα πριν δέκα χρόνια, οι κανόνες μπορεί και να μην ισχύουν γι΄ αυτούς.
Όλα αυτά μπορεί να οδηγήσουν κάποιον στο άλλο άκρο! Να αρχίσει να εχθρεύεται το σύστημα, θεωρώντας ότι η πρωσική αντίληψη περί ευθύνης είναι αντιπροσωπευτική του καπιταλισμού. Δεν είναι όμως έτσι, ανεξάρτητα από το αν οι Γερμανοί είναι αυτή την στιγμή πανίσχυροι στην Ευρώπη. Και ναι μεν η ζωή δεν είναι άσπρο μαύρο και υπό αυτή την έννοια δεν έχουν σε όλα άδικο οι Γερμανοί, αλλά είναι βέβαιο ότι έχουμε διαφορετική αντίληψη για το ποιά είναι η θέση του πολίτη στην κοινωνία. Οι αλλαγές γίνονται μέσα από συμμετοχικές δράσεις, αλλά όχι με εξαναγκαστικό τρόπο.
Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο ΕΝΦΙΑ υπάρχει κι αλλού. Φόροι επί των ακινήτων υπάρχουν, αλλά αυτοί είναι ανταποδοτικοί. Αλλά ο ΕΝΦΙΑ δεν είναι καν ένας φόρος που έχει να κάνει μόνο με την κατοχή ακινήτων. Το μοναδικό του αμάρτημα δεν είναι ότι πρόκειται για έναν μη ανταποδοτικό φόρο. Το πρόβλημα είναι ότι πρόκειται για έναν αυθαίρετο φόρο: Οι δανειστές απαίτησαν ένα νούμερο και βρήκαν αυτό το νούμερο από εκείνους που δεν θα μπορούσαν να αντιδράσουν, από τους ιδιοκτήτες ακινήτων. Όλα τα άλλα, ο τρόπος υπολογισμού και τα λάθη είναι δευτερευούσης σημασίας. Εκείνο που έχει μεγαλύτερη σημασία είναι το ότι τιμωρούνται οι ιδιοκτήτες ακινήτων για τα χρέη της χώρας. Τιμωρούνται οι ιδιοκτήτες ακινήτων επειδή τα ακίνητα δεν μπορεί κανείς να τα πάρει και να φύγει.
Και ποιός θα έπρεπε να πληρώσει; Μα εδώ ακριβώς είναι το πρόβλημα! Αυτοί μιλάνε συνεχώς για τιμωρία, όταν ξέρουν ότι αυτή η πολιτική είναι αδιέξοδη. Η τιμωρία δεν παράγει πλούτο και έτσι δεν μπορούν να υπάρξουν νέα έσοδα για το κράτος. Αλλά γι΄ αυτούς προέχει η τιμωρία και η συμμόρφωση στις διαδικασίες, όπως αυτοί έχουν μάθει να τις βάζουν στις δικές τους κοινωνίες. Αλλά αυτός είναι και ο λόγος που το "πείραμά" τους είναι καταδικασμένο σε αποτυχία. Αυτός είναι ο λόγος που η κυβέρνηση πρέπει να πάρει πίσω το ΕΝΦΙΑ. Διότι πρόκειται για έναν άδικο νόμο.
Θανάσης Μαυρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου