Έτοιμος για το ταξίδι

 
Του Χαράλαμπου Χαραλάμπους (χαγπχ)

Ένας αδελφικός μου φίλος

όταν ήταν φοιτητής στη Θεσσαλονίκη

ευλογήθηκε να γνωρίσει

ένα ταπεινό γεροντάκι στο άγιο όρος.

Ο παππούλης μια μέρα τον κοίταξε μέσα στα μάτια και του είπε:

Παιδί μου όταν έρθουν στη ζωή σου οι θλίψεις οι μεγάλες

να κάθεσαι το βράδυ να ζωγραφίζεις.

Αυτό θα σε σώσει.

Πέρασαν τα χρόνια.

Ο φίλος μου σήκωσε και σηκώνει σταυρό.

Μικρό ή μεγάλο δεν έχει σημασία.

Πάντως τον σηκώνει.

Συχνά τον επισκέπτομαι τα βράδια.

Μου βάζει ένα ποτήρι κρασί

και κάθεται αμίλητος σε ένα σκαμνί και ζωγραφίζει.

Αν είναι να ζωγραφίσει ανθρώπους

μαστορεύει  αγίους.

Πολλές φορές ζωγραφίζει και καραβάκια.

Πάντα στα κατάρτια ανεβάζει την Ελληνική σημαία.

Λέει ότι η Κυπριακή σημαία είναι η Ελληνική.

Στα έργα του συνδυάζει τα έντονα φυσικά χρώματα

της Μακεδονικής Σχολής του Πανσέληνου

με την ασκητικότατα  των προσώπων

της Κρητικής Σχολής του Θεοφάνη

πάντοτε μέσα στο πλαίσιο έκφρασης του Κυρ Φώτη Κόντογλου.

Το κάθε έργο φιλοτεχνείται με πόνο.

Με δάκρυα.

Με ψυχή.

Έχω ένα μικρό καραβάκι του στο σπίτι μου.

Δίπλα από κάτι εικονίσματα.

Πόσο χαίρομαι κάθε φορά που τον βλέπω να δωρίζει τα έργα του.

Μου εξομολογήθηκε ότι όταν τελειώνει ένα έργο

βάζει το σταυρό του και παρακαλεί το θεό

να του φανερώνει πονεμένους ανθρώπους

που έχουν ανάγκη μιας παρηγοριάς.

Προχθές είχαμε πάει μαζί σε ένα κοινό μας φίλο

που έχει ένα σοβαρό ζήτημα ο γιος του.

Του ζωγράφισε σε πίνακα ένα πανέμορφο καράβι.

Ο άνθρωπος δάκρυσε όταν πήρε στα χέρια του το δώρο.

Ήξερε ότι το γαλάζιο της θάλασσας

ήτανε αρχικά μπλε που με τα δάκρυα του φίλου μας φωτίστηκε.

Αισθάνομαι ευλογημένος από το θεό

γιατί αξιώθηκα να έχω τέτοιο φίλο.

Εγώ δεν ξέρω να ζωγραφίζω.

Του παίρνω που και που κανένα κρασί.

Και για να μην πάει χαμένο το μπουκάλι

το καθαρίζει, το πλένει, το ζωγραφίζει και το χαρίζει.

Υπάρχουν ακόμα άνθρωποι.

Που η ζωή τους όλη είναι οι άλλοι.

Που η χαρά τους είναι ο φωτισμός της σκοτεινιάς του διπλανού.

Τον ρώτησα μια μέρα.

Γιατί ζωγραφίζεις μόνο αγίους και καραβάκια;

Μου απάντησε:

Το καράβι είναι το ταξίδι του καθενός σε τούτη τη ζωή.

Οι άγιοι είναι η απόδειξη ότι μπορούμε να φτάσουμε στην Ιθάκη.

Και η μπλε Κυπριακή σημαία

είναι η ελπίδα ότι κάθε ελευθερία

είναι από σταυρωμένα κόκκαλα βγαλμένη.

Tην επόμενη μέρα

μου έφερε τον άγιο Χαράλαμπο

μέσα σε μια βάρκα.

Τώρα είσαι έτοιμος για το ταξίδι μου είπε.  

Υ.Γ

Φίλε σ’ ευχαριστώ για όλα!!!