Γυμνά τά πόδια γύρναγαν, πάνω στήν παραλία,
στήν μεταξέν(ια) ἀμμούδα τους, βελούδινα πατώντας
καί εἶχε βρεῖ στό βῆμα τους, ὁ πόθος ἀσυλία,
τό πάθος και τόν ἔρωτα, στό διάβα τους μεθώντας,
στό θηλυκό τους λίκνισμα καί στήν λεπτή τους αὔρα,
πού κένταγαν διάφανα, μ’ ἁρώματα λιακάδας,
στοῦ Ἥλιου κι Αὐγουστιάτικη μεσημεριοῦ τή λαύρα,
μιᾶς μελωδίας ὄνειρα, στούς Φλοίσβους τῆς Ἑλλάδας.
στήν μεταξέν(ια) ἀμμούδα τους, βελούδινα πατώντας
καί εἶχε βρεῖ στό βῆμα τους, ὁ πόθος ἀσυλία,
τό πάθος και τόν ἔρωτα, στό διάβα τους μεθώντας,
στό θηλυκό τους λίκνισμα καί στήν λεπτή τους αὔρα,
πού κένταγαν διάφανα, μ’ ἁρώματα λιακάδας,
στοῦ Ἥλιου κι Αὐγουστιάτικη μεσημεριοῦ τή λαύρα,
μιᾶς μελωδίας ὄνειρα, στούς Φλοίσβους τῆς Ἑλλάδας.
Γ.Μ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου