Οι καλοί φράκτες κάνουν τους καλούς γείτονες ! (Μια επιστημονική μελέτη)

ΚΟ: Μας κάνουν συστηματικά μαθήματα και πλύση εγκεφάλου για να μάθουμε εμείς οι «άξεστοι» και «ρατσιστές», να ζούμε «ειρηνικά» και «αρμονικά», ο καθένας στην «κοινότητά» του, μέσα στην πολυπολιτισμική Εδέμ που εκείνοι «εν ασοφία εποίησαν» (για εμάς, χωρίς εμάς). Οι βίαιες συγκρούσεις και οι εκατόμβες των νεκρών στις πολυπολιτισμικές νεκροπόλεις τους  (δείτε τι γίνεται στην Γαλλία, όπου αναβιώνει μας λένε, ο «αντισημιτισμός» - δεν λένε από ποιους, μήπως καταλάβει ο κόσμος και χαλάσει το πολυπολιτισμικό τους παραμύθι).  

Η παρακάτω πολύ ενδιαφέρουσα - και σωτήρια για το χάος που δεν μαζεύεται πλέον - μελέτη της επιστημονικής ομάδας PLOS, θρυμματίζει τις νέο-αριστερές πομφόλυγες (κοινώς αερολογίες), περί «ανοικτών συνόρων» και αρμονικής συνύπαρξης «ενσωματωμένων (καλών) μεταναστών» και υποτελών δασκαλεμένων ιθαγενών, καταλήγοντας στο συμπέρασμα του τίτλου: «Οι καλοί φράκτες κάνουν τους καλούς γείτονες!»

Η PLOS (Public Library of Science) είναι μια μη κερδοσκοπικού σκοπού προσπάθεια επιστημονικών εκδόσεων με ανοικτή πρόσβαση, που στόχο έχει τη δημιουργία μιας βιβλιοθήκης περιοδικών ανοικτής πρόσβασης και άλλων επιστημονικών βιβλίων.

Τον Μάιο του 2014 δημοσίευσαν την μελέτη τους με τίτλο “Good Fences: The Importance of Setting Boundaries for Peaceful Coexistence” – «Καλές Περιφράξεις: Η Σημασία της Δημιουργίας Συνόρων για την Ειρηνική Συνύπαρξη». Την μελέτη υπογράφουν οι : Alex Rutherford, Dion Harmon, Justin Werfel, Alexander S. Gard-Murray, Shlomiya Bar-Yam, Andreas Gros, Ramon Xulvi-Brunet, και Yaneer Bar-Yam. - Όλη η μελέτη εδώ.

Γράφει το προοίμιο της μελέτης:

Θεωρούμε ότι οι συνθήκες ειρήνης και βίας μεταξύ των εθνοτικών ομάδων, θέτουν σε έλεγχο μια θεωρία που σχεδιάστηκε για να προβλέψει τις τοποθεσίες της βίας και τις παρεμβάσεις που μπορούν να προωθήσουν την ειρήνη. Η επιτυχία του μοντέλου στην πρόβλεψη της ειρήνης απαιτεί παραδείγματα όπου επικρατεί ειρήνη παρά την πολυμορφία. Η Ελβετία αναγνωρίζεται ως μια χώρα ειρήνης, σταθερότητας και  ευημερίας. Αυτό είναι εκπληκτικό, λόγω της γλωσσικής και θρησκευτικής πολυμορφίας της η οποία σε άλλα μέρη του κόσμου έχει οδηγήσει σε συγκρούσεις και βία. Εδώ θα αναλύσουμε το πώς διατηρείται η ειρηνική σταθερότητα.

Η ανάλυσή μας δείχνει ότι η ειρήνη δεν εξαρτάται από μια «ολοκληρωμένη συνύπαρξη», (η μαγική λέξη των οπαδών της πολυπολιτισμικότητας είναι η «ενσωμάτωση» ή «ολοκλήρωση». Δηλαδή αν όλοι οι μετανάστες «ενσωματωθούν» στον γηγενή πληθυσμό, όλα θα λειτουργήσουν τέλεια και θα ζούμε στον πολυπολιτισμικό παράδεισο), αλλά σε σαφώς προσδιορισμένα τοπογραφικά και πολιτικά όρια διαχωρισμού ομάδων, που επιτρέπουν τη μερική αυτονομία εντός της ίδιας χώρας. Στην Ελβετία, τα βουνά και οι λίμνες είναι ένα σημαντικό μέρος των ορίων μεταξύ ευκρινών γλωσσικών περιοχών. Τα όρια των πολιτικών καντονιών και των υπο-καντονιών συχνά ξεχωρίζουν θρησκευτικές ομάδες.

Όταν τέτοια σύνορα δεν φαίνονται να είναι επαρκή, διαπιστώνουμε ότι συγκεκριμένες πτυχές της κατανομής του πληθυσμού εγγυώνται είτε επαρκή διαχωρισμό είτε επαρκή ανάμιξη για την αναστολή της διαφυλετικής βίας, σύμφωνα με την ποσοτική θεωρία της σύγκρουσης. Σε ακριβώς μία περιοχή, μια πορώδης οροσειρά δεν διαχωρίζει επαρκώς τις γλωσσικές ομάδες και αυτή η περιοχή έχει υποστεί σημαντικές βίαιες συγκρούσεις, οδηγώντας στην πρόσφατη δημιουργία του καντονίου Jura.

Η ανάλυσή μας υποστηρίζει την θεωρία ότι η βία μεταξύ των ομάδων μπορεί να ανασταλεί από φυσικά και πολιτικά σύνορα. Μια παρόμοια ανάλυση της περιοχής της πρώην Γιουγκοσλαβίας δείχνει ότι κατά τη διάρκεια της ευρείας εθνοτικής βίας τα υπάρχοντα τότε πολιτικά σύνορα δεν συνέπιπταν με τα όρια των διακριτών ομάδων, αλλά η ειρήνη επικράτησε σε συγκεκριμένους τομείς όπου αυτά συνέπιπταν. Η επιτυχία της ειρήνης στην Ελβετία μπορεί να χρησιμεύσει ως πρότυπο για την επίλυση συγκρούσεων και σε άλλες  χώρες και περιοχές του κόσμου με εθνοτική πολυμορφία.

Το συμπέρασμα:

«Δείξαμε ότι οι ομάδες που δεν πολυ-αναμιγνύονται, αλλά είναι γεωγραφικά χωρισμένες είτε με φυσικά είτε με πολιτικά σύνορα σε αυτόνομες περιοχές, ζουν ειρηνικά και στην Ελβετία και την πρώην Γιουγκοσλαβία. Το έργο μας διευκρινίζει τις ασάφειες των μικτών γλωσσών και θρησκειών στα ελβετικά καντόνια, δείχνοντας ότι στις περισσότερες περιπτώσεις η φυσική γεωγραφία των πληθυσμών συνωμοτεί για να οδηγήσει σε ένα χαμηλό επίπεδο βίας, έτσι ώστε επιπλέον όρια δεν ήταν απαραίτητα. Όπου ήταν απαραίτητα, όπως στην Graubünden (Ελβετία), έχουν συσταθεί. Η υψηλότερη υπολογιζόμενη ροπή προς τη βία είναι ανάμεσα στις γλωσσικές ομάδες στο βόρειο τμήμα του καντονίου της Βέρνης, όπου υπάρχουν πραγματικά ιστορικά άλυτες εντάσεις. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι τόσο τα διοικητικά όσο και τα φυσικά εμπόδια μπορούν να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στον περιορισμό των συγκρούσεων μεταξύ των θρησκευτικών και γλωσσικών ομάδων. Ιστορικά στοιχεία δείχνουν ότι για τις θρησκευτικές ομάδες τα όρια στην Ελβετία δημιουργήθηκαν για να προσφέρουν αυτονομία σε μια ομάδα με κοινή ταυτότητα και να αποφευχθεί η σύγκρουση μεταξύ πολλών ομάδων. Συνεχιζόμενες προσπάθειες για τη μείωση των εντάσεων στη Βέρνη περιλαμβάνουν την εισαγωγή νέων πολιτικά συνόρων. Οι πολλοί πολιτικοί, κοινωνικοί και οικονομικοί παράγοντες που παίζουν ρόλο στη μείωση της βίας βασίζονται σε ένα ισχυρό θεμέλιο γεωγραφικών συνόρων. Η ανάλυσή μας δείχνει ότι όταν ένα διαμέρισμα σε μια χώρα θεωρείται ως μια αποδεκτή μορφή μείωσης των συγκρούσεων, μια τέτοια κατάτμηση μπορεί να προκαλέσει πολύ σταθερή συνύπαρξη και ειρήνη». 
πηγή