«Εάν
τυχόν και εμείς δεν πονέσουμε, εάν τυχόν και εμείς δεν πεθάνουμε, δεν
σταυρωθούμε, δεν πρόκειται να γνωρίσουμε τον Κύριο. Όπως και Κείνος
έπρεπε να πάθει για να μπει στη δόξα Του, και εμείς πρέπει να πάθουμε,
πρέπει να υποφέρουμε. Όλα αυτά τα βάσανα είναι ευλογία για να ανοιχτούν
τα μάτια μας και έτσι να Τον βλέπουμε διαφορετικά. Είμαστε άνθρωποι,
πονάμε και έχουμε τη δική μας λογική. Κι ο Χριστός
επιτρέπει τον λογισμό μας. Δίδει τις αφορμές, στους μαθητές, να ακούν
το λογισμό τους και να δικαιολογήσουν τετραγωνικά την απελπισία τους.
Αλλά όμως όταν απελπίζεσαι, όταν ψάχνεις, όταν πορεύεσαι, Αυτός είναι
μαζί σου. Στη συνέχεια θα έρθει καιρός, όταν φτάσεις πια στην κλάση του
άρτου, όταν φτάσεις στον πολύ πόνο και είσαι μαζί Του, να διανοιχτούν οι
οφθαλμοί σου. Τότε Τον βλέπεις, Eκείνος χάνεται, δηλαδή, μένει διαρκώς
μαζί σου…».π. Βασίλειος Γοντικάκης, προηγούμενος Ι. Μ. Ιβήρων Αγ. Όρους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου