ΤΡΕΛΟ-ΓΙΑΝΝΗΣ

Κάποτε ο γνωστὸς συγγραφέας Ντοστογιέφσκι βγήκε για τον απογευματινό του περίπατο. Ενώ κόντευε να νυχτώσει ένας ζητιάνος άπλωσε το χέρι του και του ζήτησε βοήθεια. Ο Ντοστογιέφσκι ψάχνει τις τσέπες του να βρει
κανένα κέρμα, αλλὰ δεν βρίσκει τίποτα. Ψάχνει το ρολόι του να το προσφέρει, αλλὰ και εκείνο το είχε ξεχασμένο στο σπίτι του.
Ο μεγάλος συγγραφέας κοκκίνισε λίγο στο πρόσωπο και πάνω στην αμηχανία του έσκυψε, φίλησε το χέρι του τυφλού και ψιθύρισε: ''Συγχώρα με, καλέ μου άνθρωπε, γιατί αυτὴ τη στιγμὴ δεν έχω τίποτα να σου προσφέρω''!
Και ο γέρο ζητιάνος απαντά: ''Ευχαριστώ πολύ. Το πήρα! Αυτὸ που μου έδωσες δεν μπορούσα να το βρω αλλού. Το νόμισμα της καλοσύνης σπάνια το βρίσκω''.