Πάλι απόλυτα μιλάς. Για να λειτουργήσει το ''συλλογικά'' θα πρέπει να μπορείς να μπεις στο πετσί του άλλου κι ο άλλος στο δικό σου. Να κατανοήσεις την διαφορετικότητα. Το ότι μπορεί να υπάρχει κι άλλος τρόπος κι άλλος δρόμος. Κι άλλο σκεπτικό και διαφορετικές ανάγκες και κυρίως αλλιώτικος ο τρόπος αντιμετώπισης τους, αλλιώς το μόνο που αναζητάς είναι ''ακόλουθους'' πράγμα σπάνιο στις μέρες μας..
Ο δρόμος που χαράζεις διαγράφει τις ολόδικες σου ανάγκες και μόνο αυτές.. προς τι η στενοχώρια λοιπόν;
*
Οι άνθρωποι που σε περιτριγυρίζουν είναι φίλοι. Στους εχθρούς δεν πιστεύω, όχι γιατί δεν υπάρχουν αλλά επειδη αργά ή γρήγορα ή τους διώχνεις εσύ ή φεύγουν από μόνοι τους.
Εμπιστοσύνη όσον αφορά τον εαυτό σου. Σ' αυτόν να βασίζεσαι. Οι άλλοι πάντα θα σου απαντούν επιρεασμένοι από τα δικά τους βιώματα. Άλλα τα δικά σου άλλα τα δικά τους.
*
Μ' αρέσουν οι φίλοι που μου λένε - σήμερα έχω τα νεύρα μου πάμε να εκτονωθούμε σε ένα ποτήρι σοκολάτα; -
*
Τις πολύ ζεστές μέρες του καλοκαιριού, όταν δεν βρίσκομαι στη θάλασσα, κάτι φωτογραφίες με βροχές και χιόνια, ακόμη και χριστούγεννα τις γλύφω σαν παγωτό!
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου