Η ΚΗΔΕΙΑ ΤΟΥ ΜΠΕΖΕΝΙΤΗ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΝΟΜΙΑ ΤΟΥ ΣΕΒ. ΣΥΡΟΥ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Πολύ θόρυβος έγινε για την κηδεία του μακαριστού Παντελεήμονα Μπεζενίτη. Αν έπρεπε να κηδευθεί ως αρχιερέας, για το ανεξάληπτο της ιερωσύνης κτλ., κτλ..

Τελικά κηδεύτηκε σαν αρχιερέας.

Δεν θα υπεισέλθουμε στη συζήτηση αν έπρεπε να γίνει αυτό ή όχι.

Αλλού θέλουμε να επικεντρώσουμε την προσοχή μας.

Για να κηδευτεί ο Μπεζενίτης σαν αρχιερέας ο Μακαριότατος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον, πήρε αποφάσεις τις οποίες προσπάθησε -κυρίως εκ των υστέρων- να καλύψει με συνοδική συναίνεση, ενώ είδε το φως της δημοσιότητας πληροφορία ότι πέραν των συνοδικών αρχιερέων πολλοί ιεράρχες επικοινώνησαν με τον Μακαριότατο και του εξέφρασαν την επιθυμία να κηδευθεί σαν αρχιερέας.

Ας βάλουμε καλό λογισμό ότι αυτό έγινε επειδή ένα μεγάλο μέρος της Ιεραρχίας έπαθε ξαφνικά κρίση ευαισθησίας για τους Ιερούς Κανόνες (whoever believes that can believe anyrthing!), η οποία δυστυχώς δεν έδωσε σημεία ζωής όταν πρόσφατα η κακόφημη Ακαδημία του Βόλου διοργάνωσε συνέδριο αποδόμησης και υποτίμησης των Ιερών Κανόνων.

Ακούσατε -έστω και ένα αρχιερέα- να διαμαρτυρηθεί για το Συνέδριο της ανομίας του Βόλου για τους Ιερούς Κανόνες;

Αν δεν εφιλοτιμείτο ο π. Ιωάννης Φωτόπουλος να κάνει σχετική αξιόλογη έρευνα για να δείξει αναλυτικά την έκταση της ασέβειας προς τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας που επεδείχθη, το θέμα θα περνούσε -κατά το πλείστον- εντελώς απαρατήρητο.

Την ίδια περίοδο όμως που κηδεύτηκε ο μ. Παντελεήμονας Μπεζενίτης, ο γνωστός Σεβ. Σύρου κ. Δωρόθεος παρέστη στην ενθρόνιση του νέου αιρετικού “επισκόπου” Σύρου Πέτρου και τον προσφώνησε σαν να ήταν μέλος της ορθόδοξης Ιεραρχίας, του έκανε δώρο μίτρα και τον αναγνώρισε έτσι ως επίσκοπο και απεκάλεσε “αδελφή Εκκλησία” τον Παπισμό σύμφωνα με τις αποφάσεις της προδοτικής για την Ορθοδοξία Συμφωνίας του Μπαλαμάντ.

Ακούσατε κανένα αρχιερέα να διαμαρτυρηθεί ή να θέσει θέμα στη Σύνοδο για μια τόσο σοβαρή παράβαση των Ορων της πίστεως και των Ιερών Κανόνων;

Για να κηδευθεί ο Μπεζενίτης ως αρχιερέας ο Μακαριότατος και πλήθος ιεραρχών ενδιαφέρτηκαν ζωηρά. Θεολογικά επιχειρήματα -υπαρκτά ή ανύπαρκτα- επιστρατεύθηκαν και τελικά κηδεύτηκε ως αρχιερέας. Για την δεινή παράβαση του Σεβ. Σύρου όμως “άκρα του τάφου σιωπή στον κάμπο βασιλεύει”, κατά τον ποιητή, μεταξύ των ιεραρχών μας.

Το ίδιο και για τον ορυμαγδό της ασέβειας της Ακαδημίας του Βόλου έναντι των Ιερών Κανόνων.

Τα συμπεράσματα υμέτερα. Γιατί υμέτερα και όχι ημέτερα; 
Επειδή τα ημέτερα τα έβγαλα από καιρό. Και συγκεκριμένα από τότε που ο Σεβ. Μεσσηνίας κατά τη Σύνοδο της Ιεραρχίας “διαίρεσε” την Εκκλησία χωρίς να βγει άχνα. Απλά ο Σεβ. Πειραιώς είπε ότι αυτή δεν είναι η πίστη της Εκκλησίας, αντί να επακολουθήσει σεισμός για την απροκάλυπτη αίρεση που διατυπώθηκε.

πηγή