Είναι ένα τοπίο παραμυθιού. Μεγαλοπρεπές, ακίνητο, ορισμένες φορές καταρρέον. Με τη δύση του ήλιου τα γκρίζα σύννεφα μοιάζουν να κρέμονται πάνω από την πλάτη του επισκέπτη. Στην όχθη της λίμνης Skadar του Μαυροβουνίου, αιωνόβιες καστανιές κρεμάνε τα φρούτα τους ως το δρόμο και δίνουν το γευστικότερο μέλι των Βαλκανίων.
Από το χωριό Virpazar ξεκινάει ο πανέμορφος δρόμος των 40 χιλιομέτρων που οδηγεί στα σύνορα του μουσουλμανικού κόσμου. Εδώ και αιώνες οι κάτοικοί του, Μαυροβούνιοι και Σέρβοι, ψαρεύουν νόστιμα ψάρια. Το χωριό έχει γλυτώσει, προς το παρόν, από τα τσιμεντένια μπλοκ που χτίζονται σχεδόν παντού στην ενδοχώρα. Στη λίμνη κυκλοφορούν οι τελευταίοι δαλματοί πελεκάνοι της Ευρώπης.
Το Μαυροβούνιο, ανεξάρτητο από το 2006, είναι η πρώτη χώρα που έβαλε το θέμα του περιβάλλοντος στο Σύνταγμά του, το 1992.
Διάσπαρτα ρωμαϊκά απομεινάρια θυμίζουν την περίπλοκη ιστορία της χώρας. Ακριβώς δίπλα μια βυζαντινή βασιλική εκκλησία ποζάρει μεγαλοπρεπώς. Στον Μεσαίωνα οι Σέρβοι άρχοντες δεν τσιγκουνεύονταν τα έξοδα για να ανταγωνιστούν τους βυζαντινούς ομολόγους τους. Εκκλησίες και μιναρέδες, σταυροί και ημισέληνοι, η μάχη είναι παλιά όσο και ο κόσμος σε αυτή τη γη όπου πολιτισμοί και θρησκείες επικρατούν διαδοχικά, αντιμάχονται, καταστρέφονται και ξανά συμφιλιώνονται.
Στα χωριά του Μαυροβουνίου οι κάτοικοι είναι σιωπηλοί και εργατικοί. Μοιάζουν με Τούρκους, Σλάβους ή Λατίνους. Βοσκοί, χωρικοί, ψαράδες, ζουν χάρη στη γενναιοδωρία της λίμνης Skadar. Εκτός από το κρασί παράγουν και ρακί, ένα ποτό που καίει το στόμα και το κερνούν στο καλωσόρισμα.
Λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα της Αλβανίας, οι στροφές γίνονται ιλλιγγιώδεις. Γαϊδούρια και βοϊδάμαξες στέλνουν τα αυτοκίνητα σε ένα μακρινό μέλλον. Εδώ το iPhone είναι ένα καπιταλιστικό θαύμα. Στην έξοδο της πόλης πολλά ορθόδοξα κοιμητήρια αποδεικνύουν ότι εδώ ο πόλεμος είχε πολλά θύματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου