Η αρχή της αβεβαιότητας απλώθηκε
και στον έρωτα όπως και στον πολιτικό
και κοινωνικό τομέα.
Ζαν Μποντριγιάρ
Επισημαίναμε στο προηγούμενο κείμενό μας:
«Η συριζαίοι έχουν υποκαταστήσει, εδώ και πολλά χρόνια, την Επανάσταση με τη …σεξουαλική επανάσταση. Εδώ έφτασαν στο ανώτατο στάδιο: Στην …επανάσταση των «ανωμαλιών» και των ποικίλων διαστροφών…».
Η υποκατάσταση της Κοινωνικής Επανάστασης από τη «σεξουαλική», οδήγησε στην υποκατάσταση του «συλλογικού» από το «ατομικό», στη θεοποίηση του «ατομικού»:
Στην «απελευθέρωση» των προσωπικών ενστίκτων, στην αναγωγή τους σε «πολιτικό δικαίωμα», δηλαδή στην «επανάσταση» κάθε ατομικής διαστροφής και «ανωμαλίας».
Γράφαμε, μεταξύ άλλων, σε ένα παλιό μας κείμενο: «Η μυθολογία του έρωτα»:
«Η γενιά αυτή των μεγάλων απελευθερωτικών κινημάτων βιώνει σήμερα τη φθορά του έρωτα και των ανθρώπινων σχέσεων. Η κατάρρευση των ιδεολογικών αξιών οδήγησε τη γενιά αυτή, μετά τη δεκαετία του 1980, σε μια μετακίνηση από τη σφαίρα του κοινωνικού σε εκείνη της προσωπικής ζωής.
Oι λύσεις αναζητήθηκαν σε ατομικό επίπεδο. Η χαμένη ζωντάνια της συλλογικής δράσης αναζητήθηκε στις μπαρόβιες συναντήσεις. Η απελευθέρωση μέσω της δράσης μετατράπηκε σε απελευθέρωση μέσω του αλκοόλ. Το καταναλωτικό σεξ αλλοίωσε και αφυδάτωσε τους καρπούς της σεξουαλικής επανάστασης και επέβαλε την ομοιομορφία της ισοπέδωσης…».
Θα αναδημοσιεύσουμε και το παρακάτω, διότι δείχνει την αφετηρία της σημερινής «επανάστασης» του παρακμασμένου ατομικισμού, η οποία αποτυπώνεται σε ΟΛΕΣ αυτές τις φιέστες των διαστροφών που μας καταδυναστεύουν σήμερα, με πρωτοπόρους τους νεοσσούς του ΣΥΡΙΖΑ.
Τα κείμενα περιέχονται στη Συλλογή: «Θρύμματα του Έρωτα» και βρίσκονται εδώ
OMAΔIKO ΣEΞ: Η ΠAPAKMH TOY EPΩTA
Η πορεία της αμερικανικής παρακμής ξεκινάει απ’ το
ομαδικό μεθύσι, που είναι ο μόνος δρόμος
προς ανεξέλεγκτη συμπεριφορά,
και καταλήγει στην ανταλλαγή ζευγαριών.
Germaine Greer
Το σεξ βρίσκεται παντού εκτός
από τη σεξουαλικότητα.
Ρολάν Μπαρτ
O έρωτας στην εποχή μας τείνει να είναι η ανταλλαγή δύο φαντασιώσεων και η επαφή δύο επιδερμίδων. Η συναισθηματική αυτή αφυδάτωση χαρακτηρίζει ιδιαίτερα (όχι αποκλειστικά) τους «μικρομεσαίους», που έχουν το «κόμπλεξ» της αναρρίχησης και τη μανία της κατανάλωσης...
Η «σεξουαλική επανάσταση» που ακολούθησε τα αχνάρια της «καταναλωτικής επανάστασης», προκάλεσε ακόμα περισσότερο τον κατακερματισμό και τον επιμερισμό των ενστίκτων.
Η «καταναλωτική κοινωνία» κομμάτιασε τον ερωτικό κόσμο. Για κάθε αγορά στον πελάτη δινόταν η υπόσχεση και μιας ερωμένης ή ενός κομματιού της: Το στήθος, τα πόδια ή ένα μέρος από τα πισινά της. Αυτή η διαδικασία του κατακερματισμού των ενστίκτων, που διατυμπανίζεται από το εμπορικό κεφάλαιο σαν «σεξουαλική επανάσταση», τυποποίησε την ευαισθησία και προώθησε την πορνογράφηση όλης της καταναλωτικής σφαίρας.
Έτσι, από τη σεξουαλικότητα αφαιρέθηκε η αξία χρήσης της (η ιδιαίτερη χρηστική της ποιότητα), και η δομή των αναγκών του ανθρώπου υπέστη μια «οφθαλμοπορνική καθήλωση». Μπορεί, λοιπόν, η «καταναλωτική κοινωνία» να αντιμετωπίζει πιο «ελεύθερα» τη σεξουαλικότητα, αλλά αυτό γίνεται γιατί έχει εξουδετερωθεί το ανατρεπτικό της περιεχόμενο από τις οικονομικές ανταλλακτικές σχέσεις ισοτιμίας, αδιαφορίας και ομοιομορφίας των σεξουαλικών εικόνων και εμπειριών.
Όταν η σεξουαλικότητα υποβιβάζεται στην καπιταλιστική μορφή του εμπορεύματος, αυτό σημαίνει ότι το μόνο που επιτρέπεται είναι να καταναλώνω τα εμπορεύματα και όχι να τα χρησιμοποιώ αληθινά.
Εδώ ακριβώς βρίσκεται και η ρίζα της σεξουαλικής αδιαφορίας των σεξο-καταναλωτών. Το μεγάλο ποσοστό ψυχρότητας και ψυχικής ανικανότητας (κυρίως ανάμεσα στους σεξο-καταναλωτές της μεσαίας τάξης) δείχνει ότι το «δηλητήριο» της εμπορευματικής οικονομίας διαποτίζει και τις πιο προσωπικές εκδηλώσεις και ότι η «ασυναίσθητη απομόνωση του μεμονωμένου ατόμου στα ιδιωτικά του συμφέροντα» (Μαρξ) μπορεί να φτάσει έως την ερωτική αναισθησία.
Η δίχως διάκριση ανταλλαγή συντρόφων είναι συνέπεια αυτής της εμπορευματοποίησης του σεξ και της καταναλωτικής σεξουαλικής ομοιομορφίας. Βεβαίως, το «ομαδικό σεξ» κι αυτό «πλασαρίστηκε» από τους μηχανισμούς πώλησης ως μία μορφή «σεξουαλικής απελευθέρωσης», η οποία «καταργεί» την αναγκαστική προσκόλληση σ’ ένα σύντροφο από καθήκον.
Όμως, αυτή η αναγκαστική χρήση ενός συντρόφου από καθήκον καταργείται μόνο φαινομενικά από την ψυχαναγκαστικά ακανόνιστη και αδιάφορη επικοινωνία με πολλούς ερωτικούς συντρόφους.
Αυτή η μορφή της «απελευθέρωσης» είναι κάτι το τόσο στερημένο από οποιονδήποτε αυθορμητισμό, τόσο απομακρυσμένο από τις τρέλες του αληθινού έρωτα, που καταντάει μια ακόμη φιγούρα ενός προκαθορισμένου χορού.
Εδώ το σεξ γελοιοποιείται και ο πόθος μετατρέπεται σε ασέλγεια. «Η συχνή ανταλλαγή των μέσων που οδηγούν στην ηδονή μπορεί να διώχνει προσωρινά τη βαρεμάρα, αλλά δεν αναζωογονεί. Το σεξ κάτω από αυτές τις συνθήκες παύει να είναι μορφή επικοινωνίας και γίνεται κάτι για να περνάει η ώρα. Όπως το μπίνγκο, τα χαρτιά και τα φλιπεράκια, είναι διασκεδαστικό. Μια ασχολία ευχάριστη, αλλά ελεγχόμενη. Όχι δυναμική, αλλά περιορισμένη». (Η Γυναίκα Ευνούχος, Germaine Greer).
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου