Τσουλάει το κάρο του ανέμελα
στης ύπαρξης τα γλιστερά τα μονοπάτια.
Αιώνιος πλάνητας,
αγέραστος αλήτης των στιγμών.
Μικροπωλητής ονείρων.
Ποτέ του δεν κουράζεται
να κοροϊδεύει τους θνητούς.
Πουλάει φύκια
για μεταξωτές κορδέλες.
Καταπότια νεότητας,
ακλόνητους θώκους,
περγαμηνές δόξας,
αιώνιους έρωτες,
παντοτινές κτήσεις.
Κανένας που να μην υπέκυψε
στο δέλεαρ του.
Ακαταμάχητος, μέγας καταφερτζής.
Πρώτα την ψευδαίσθηση
δημιουργεί για την ανάγκη.
Μετά σε πείθει, θα στη διασφαλίσει.
Μια υπογραφή, υπομονή
κι όλα δικά σου.
Αρκεί λίγο κι εσύ
το κάρο να τραβήξεις.
Για το κοινό καλό
και το δικό σου το συμφέρον.
Δικός του έγινες
προτού το καταλάβεις.
Εκεί ζευγμένος
στον τροχό των αναγκών σου.
Και να’σουν μόνος!
Όλοι εκεί χρεωφειλέτες.
Στο μάγκα χρόνο
που με το καμτσί στο χέρι
μας επιβάλλει να χορεύουμε
σαν τις αρκούδες.
κείμενο από Τερέζα Βαλβάνη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου