Η ΚΡΑΥΓΑΛΕΑ ΑΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΣΙΑΚΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ ΕΝΑΝΤΙ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΑΡΑ

Του Παναγιώτη Τελεβάντου

Στο ιστολόγιο “Θεολογικά δρώμενα” διαβάσαμε την επιφυλλίδα του κακόδοξου διανοουμένου Χρ. Γιανναρά που αναφέρεται στο Αγιον Φως και την οποία δημοσίευσε ήδη από το 2000.

Ιδού τι αναφέρει:

“Τα τελευταία χρόνια στις επισημοποιημένες εκδηλώσεις θρησκευτικού πρωτογονισμού προστέθηκε και η μαγική παγανιστική τελετουργία της μεταφοράς του «αγίου φωτός»από τα Ιεροσόλυμα στην Αθήνα. Ειδικό κρατικό αεροσκάφος μεταφέρει τη φλόγα και στην άφιξή της αποδίδονται τιμές υποδοχής αρχηγού κράτους! Δεν βρέθηκε ένας χριστιανός να θυμίσει στους θρησκεμπόρους του θεάματος τα στοιχειώδη της εκκλησιαστικής αλήθειας: Οτι κάθε τοπική ευχαριστιακή σύναξη είναι η «καθολική Εκκλησία», η πραγμάτωση και φανέρωση της «καθόλου» ευαγγελικής ελπίδας, ολόκληρου του τρόπου της υπάρξεως που συνιστά την Εκκλησία. Και όταν ο προεστός καλεί: «Δεύτε λάβωμεν φως», δεν μοιράζει κάποια μαγική φλόγα με επίσημες πατέντες θαυματουργού προέλευσης, αλλά προσκαλεί τους πιστούς να εικονίσουν αισθητά τον φωτισμό της ζωής και της ύπαρξής τους που τον αντλούν από την κοινή τράπεζα της εκκλησιαστικής τους κοινότητας.

Στην τοπική Εκκλησία των Ιεροσολύμων ο προεστός μεταδίδει στους πιστούς τη φλόγα από την κανδήλα που συντηρείται ακοίμητη μέσα στον Πανάγιο Τάφο. Αλλά το σημερινό Πατριαρχείο Ιεροσολύμων φαίνεται να εισηγείται μια καινούργια αιρετική διδασκαλία «μετουσίωσης» (transubstantiatio) αυτής και μόνο της δικής του φλόγας κατά παγκόσμια αποκλειστικότητα. Προσφέρει θαύμα που συντελείται τακτά κάθε χρόνο στον ίδιο τόπο και παράγει αισθητό είδωλο λατρείας για λαϊκή κατανάλωση. Ισως η σημερινή τραγική παρακμή αυτού του Πατριαρχείου, η εκκλησιαστική του ανυπαρξία και η μουσειακή του συντήρηση από τον ελλαδικό εθνικισμό σε βάρος του αυτόχθονου αραβικού εκκλησιαστικού πληρώματος, να επιβάλει ακόμα και τη διολίσθηση στην ειδωλολατρία, προκειμένου να κερδηθεί ο εντυπωσιασμός του θεάματος. Ισως να εξυπηρετούνται με τεχνικές μεθοδευμένης δημοσιότητας και ιδιοτελείς φιλοδοξίες υποψηφιοτήτων για τον εκεί πατριαρχικό θρόνο.”

Είναι σαφέστατα αυτά που λέγει ο κ. Γιανναράς. Δεν είναι απλά η μεταφορά με ειδικά ναυλωμένο κρατικό αεροπλάνο και η απόδοση τιμών αρχηγού κράτους στο Αγιο φως που τον ενοχλεί, αλλά αυτό καθ’ εαυτό το διαχρονικά διά μέσου των αιώνων πιστοποιημένο θαύμα και ας έχει χιλιάδες κάθε χρόνο αυτόπτες μάρτυρες που παρίστανται στην τελετή αφής του στα Ιεροσόλυμα.

Και ερωτώ:

Πολλοί αγανακτήσαμε για την ασέβεια του π. Βασίλειου Θερμού που διαμφισβήτησε πρόσφατα -και μάλιστα όχι ευθέως- το Αγιο Φως και υπερασπίστηκε τον κ. Ν. Δήμου, ο οποίος -ειρήσθω εν παρόδω- δεν μίλησε τόσο ευθέως όσο ο κ. Γιανναράς. 

Γιατί, λοιπόν, η παγερή σιωπή των πάντων για τον κακόδοξο διανοούμενο; 

Και αν η σιωπή αφορούσε μόνον τους Νεορθόδοξους, τους Αγουριδικούς, τους Ακαδημαικούς και το συνάφι τους θα έλεγε κάποιος ότι επιτέλους καλύπτουν τον άνθρωπό τους. 

Οταν όμως η σιωπή αφορά τους παραδοσιακούς κληρικούς και θεολόγους πώς πρέπει να ερμηνευθεί εκτός από προσωποληψία, μικρόνοια, εμπάθεια και κακοήθεια;

Με εξαίρεση τον π. Θεόδωρο Ζήση, ο οποίος ανέκαθεν μιλούσε και μιλά για τις γιανναρικές πλάνες με σαφήνεια -απολύτως προς τιμή του φυσικά- οι πλείστοι -αν όχι όλοι- οι παραδοσιακοί θεολόγοι, ερωτοτροπούν με τον κ. Γιανναρά και ας είπε πολύ χειρότερα πράγματα από τους πλείστους νεωτεριστές θεολόγους και ας δεν σεβάστηκε ούτε το πρόσωπο της Υπεραγίας Θεοτόκου.

Πώς να πείσουμε όταν μας διακρίνει επιλεκτική ευαισθησία έναντι όσων παραχαράσσουν την αλήθεια;
πηγή