Στα μισά της βόλτας μου είναι το σπίτι της Ά. Καθώς περνάω κοιτάζω προς τα επάνω. Τα παράθυρα της Ά. είναι χωρίς παραθυρόφυλλα. Έτσι, πολύ εύκολα μπορώ να καταλάβω εάν υπάρχει κάποιο φως αναμμένο μέσα, ή ένα κερί. Η Ά. είναι επικοινωνιακή. Μου μαθαίνει να μαλακώνω όπως το βούτυρο σε ζεστό τηγάνι. Μου μαθαίνει να λιώνω και να ελίσσομαι. Να περνώ μέσα από δαιδαλώδη δρομάκια. Να περνώ ποτάμια. Να κολυμπάω με τα ρούχα. Να νιώθω χωρίς να επιρεάζομαι. Να σκέφτομαι. Να περπατώ. Να στέκομαι. Αυτό το τελευταίο, η παύση, είναι και το πιό δύσκολο. Να αφουγκράζομαι. Να έχω υπομονή.
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου