Αρχαιολόγοι "τιμωρήθηκαν" από το Ελληνικό Ακαδημαϊκό κατεστημένο για την ανακάλυψη αρχαιοελληνικής ανθρωποθυσίας!

Πώς χτίζεται η Εθνικιστική ωραιοποίηση και παραχάραξη τής ιστορίας

Συνέντευξη τής αρχαιολόγου Έφης Σαπουνά - Σακελλαράκη στην Τασούλα Επτακοίλη

Πηγή: Απόσπασμα τής συνέντευξης τής αρχαιολόγου Έφης Σαπουνά - Σακελλαράκη στην Τασούλα Επτακοίλη για το "Κ" τής Καθημερινής τής Κυριακής Νο 568, 19-20 Απριλίου 2014, σελ. 43,44.

Ανακάλυψαν μια ανθρωποθυσία τής Μινωικής εποχής, θέμα ταμπού για το Ελληνικό ακαδημαϊκό κατεστημένο. Τούς κήρυξαν πόλεμο. Τούς στέρησαν μια Πανεπιστημιακή καριέρα. Εκείνοι επέμειναν στην αλήθεια τους. Η αρχαιολόγος Έφη Σαπουνά - Σακελλαράκη (με τον σύζυγό της στη δεύτερη εικόνα), μιλάει στο "Κ" για μια ζωή γεμάτη συναρπαστικές ανακαλύψεις στο πλευρό τού συζύγου της - και συνοδοιπόρου της στην επιστήμη - Γιάννη Σακελλαράκη.

Ακολουθεί απόσπασμα από τη συνέντευξη:

Η ανασκαφή, πάντως, που επηρέασε περισσότερο τη ζωή και την καριέρα σας δεν ήταν εκείνη στα Ανεμοσπηλιά;

Είναι αλήθεια. Το 1979, στο μικρό ιερό κορυφής του όρους Γιούχτα, φέραμε στο φως μια ανθρωποθυσία των μινωικών χρόνων. Ήταν συνταρακτικό γεγονός. Για πρώτη φορά βρέθηκαν ο θύτης, η ιέρεια και ο νεκρός πάνω σε βωμό: ένα αγόρι 18 ετών. Ήταν τον 17ο αι. π.Χ. Οι σεισμικές δονήσει που κατέστρεφαν εκείνη την εποχή την Κρήτη είχαν οδηγήσει τούς κατοίκους τής περιοχής σ' αυτή την ύστατη πράξη, για να εξευμενιστούν οι θεοί. Με το που ολοκληρώθηκε η θυσία, όμως, έγινε ο μεγάλος σεισμός. Το κτίριο κατέρρευσε, θάβοντας στα ερείπια του το θύμα -με το μαχαίρι με το οποίο θανατώθηκε ακόμα στο λαιμό του-, τον θύτη και την ιέρεια που ήταν παρούσα.

Τι συνέβη μετά;

Η δική μας... θυσία! Μολονότι έγιναν πολλές ανακοινώσει στο εξωτερικό χωρίς να υπάρξει καμία αμφισβήτηση, στην Ελλάδα έπεσαν πάνω μας να μας φάνε! Αν και οι ανθρωποθυσίες αναφέρονται από τούς αρχαίους συγγραφείς, όπως τον Παυσανία, για την εγχώρια επιστημονική κοινότητα το θέμα ήταν ταμπού. Μάς κήρυξαν λυσσαλέο πόλεμο. Εκείνη την περίοδο θα κρινόταν η ακαδημαϊκή καριέρα μας. Όπως καταλαβαίνετε, εγώ δεν έγινα καθηγήτρια και ο Γιάννης δεν προήχθη. Αλλά είχαμε αποφασίσει ότι η αλήθεια μετρούσε για μας περισσότερο από μια πανεπιστημιακή έδρα. Άλλωστε, εκείνος δεν στερήθηκε τη διδασκαλία που τόσο αγαπούσε. Δίδαξε σε ξένα πανεπιστήμια: στη Χαϊδελβέργη και στο Αμβούργο.

Γιατί ήταν κόκκινο πανί για κάποιους συναδέλφους σας;

Επειδή, όπου έμπαινε, δέσποζε στο χώρο. Και επειδή με το λόγο του μάγευε τους πάντες. Και αυτό δεν άρεσε στους ασήμαντους, οι οποίοι το μόνο που κυνηγούσαν ήταν τα αξιώματα.
πηγή