"Δημήτρης Δασκαλόπουλος", η νέα συνιστώσα στον ΣΥΡΙΖΑ!

Έλληνες βιομήχανοι μην φοβάστε τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα σας προσφέρει περισσότερο κράτος, θα σας φορολογήσει περισσότερο, αλλά μπορείτε να αποτελέσετε την νέα συνιστώσα του αριστερού αυτού πολυσυλλεκτικού κόμματος και να κάθεστε δίπλα στην Ρόζα  και στις συσπειρώσεις. Μπορείτε δε να ονομάσετε την συνιστώσα αυτή "Δημήτρης Δασκαλόπουλος", προς τιμή του προέδρου του ΣΕΒ που έφερε πιο κοντά τον Αλέξη Τσίπρα με το Κεφάλαιο. Ρόζα αυτοί; Δημήτρη εσείς!

Η εκδήλωση στο πολεμικό μουσείο ήταν μία κακοστημένη φάρσα, μία αποτυχημένη παράσταση δημοσίων σχέσεων. Όπως ακριβώς κάποιοι νομίζουν ότι καπνίζοντας πίπα και ατενίζοντας δήθεν στοχαστικά το πεδίο μπροστά τους μεταμορφώνονται σε διανοούμενους, έτσι και στην εκδήλωση του πολεμικού μουσείου κάποιοι πίστεψαν ότι με θεατρινισμούς μπορεί να γραφτεί ιστορία.

Η συζήτηση μεταξύ των κοινωνικών εταίρων ή μεταξύ κοινωνικών ομάδων και κομμάτων είναι απαραίτητη για να μπορέσουμε ως κοινωνία να οικοδομήσουμε το μέλλον μας πάνω σε μία ορθολογική βάση. Μόνο που η εκδήλωση του Πολεμικού Μουσείου δεν ήταν σε αυτή την λογική. Ήταν μία ενέργεια που θύμιζε έντονα τις προεκλογικές εκδηλώσεις που οργανώνουν οι κομματάρχες στους υποψήφιους βουλευτές. Είναι αυτός ο ρόλος του ΣΕΒ;

Που ήταν αλήθεια τα τρία τελευταία χρόνια ο κορυφαίος εργοδοτικός σύνδεσμος της χώρας; Τι ενέργειες έκανε για να πείσει την κυβέρνηση να δημιουργήσει ένα φιλικό περιβάλλον για την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις; Πόσες εκδηλώσεις έκανε για να πείσει αντίστοιχα τα μέλη του ότι είναι πατριωτικό τους καθήκον να επενδύσουν στην Ελλάδα της κρίσης;

Θα το πούμε ευθέως! Ο ίδιος ο κ. Δασκαλόπουλος θα μπορούσε να έχει επενδύσει ένα μέρος των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ που εισέπραξε από την πώληση της ΔΕΛΤΑ. Δεν το έκανε. Δικαίωμά του είναι να κάνει τα λεφτά του ό,τι θέλει. Αλλά είναι ο πρόεδρος του ΣΕΒ κι οι κινήσεις του είναι εκ των πραγμάτων στο μικροσκόπιο. Αν ο ίδιος δεν πιστεύει στις προοπτικές της ελληνικής οικονομίας, γιατί θα πρέπει να πιστέψουν άλλοι;

Είναι γνωστό στην αγορά ότι τους τελευταίους μήνες επιχειρείται μία προσέγγιση  διαφόρων επιχειρηματικών κύκλων με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η αλήθεια είναι ότι το "Κίνημα Αργυρού" είχε δραστηριοποιηθεί προς την ίδια κατεύθυνση αρκετό καιρό  μετά από τις εκλογές του 1981. Η εμπειρία του παρελθόντος, όμως, φαίνεται να έχει διδάξει τους σύγχρονους μιμητές μιας πρακτικής που οδήγησε στην "δημιουργία των νέων τζακιών" και στους "εθνικούς πρωταγωνιστές". Κι έτσι όλοι οι υποψήφιοι για deal κινούνται ταχύτερα.

Οι παλιές καραβάνες της κρατικοδίαιτης ελίτ των βιομηχάνων είχαν θεοποιήσει την σχέση τους με την πολιτική εξουσία. Έτσι είχαν μάθει, να ζουν από τις σχέσεις τους με το κράτος. Το ίδιο συμβαίνει και σήμερα. Κάποιοι ευελπιστούν ότι θα γίνουν οι ηγέτες της "νέας εποχής", αρκεί να έχουν καλή σχέση με μία μελλοντική κυβέρνηση της αριστεράς. Αδιαφορούν αν αυτό σημαίνει οπισθοδρόμηση της οικονομίας στο όνομα ενός "κοινωνικού κράτους" και των επαναστατικών απωθημένων ακραίων αριστερών. Να τους πούμε, μόνο, ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται συνήθως ως φάρσα. Δεν θα μπορέσουν να επαναλάβουν το "Κίνημα Αργυρού".

Αντί, λοιπόν, να αναλώνονται σε εκδηλώσεις δημοσίων σχέσεων, ας μπουν στην διαδικασία να πείσουν κυβέρνηση και αντιπολίτευση να αναλάβουν συγκεκριμένες δεσμεύσεις για την ανασυγκρότηση της παραγωγικής Ελλάδας. Να ξεκαθαρίσουν όλοι με ακρίβεια ποια ακριβώς θα είναι η οικονομική τους πολιτική και ποιό θα είναι το κόστος όσων μέτρων ευαγγελίζονται. Τι θα κάνουν με τις επενδύσεις, με τις τράπεζες. Και κυρίως ποια πολιτική θα ακολουθήσουν έναντι της Ευρώπης. Ξεκάθαρες ερωτήσεις, ξεκάθαρες απαντήσεις. Στο Πολεμικό Μουσείο δεν είδαμε κάτι τέτοιο.

Θανάσης Μαυρίδης

Πηγή:www.capital.gr