Ἐφέτος τὸν Φεβρουάριο μὲ τὰ κρῦα...

Ἐφέτος τὸν Φεβρουάριο μὲ τὰ κρῦα, ἀνασκαλεύοντας ἐκ νέου τὰ χαρτιά μου, βρῆκα τὸ πρῶτο σημείωμα, ἀγνοώντας ὅ,τι ἄλλο εἶχα γράψει κατόπι, ἔκατσα καὶ συνέταξα τὸ ἀκόλουθο ποίημα μὲ τίτλο Ὄρθρος, ἐνθυμούμενος πάντα τὴν κατάθεση ἐκείνης τῆς στιγμῆς, ποὺ ὁ οὐρανὸς οἰκειώθει τὸ παράθυρο.

Ἔρχεται τὸ ἀνάγλυφο σύννεφο καὶ μὲ στεγάζει.

Ὁ οὐρανὸς χαμηλώνει καὶ μοῦ γίνεται σπίτι.

Ἀνοίγω τὰ μάτια σὰν παράθυρα πρωινά.

Τὴ ζεστὴ ἐγκαταλείποντας στρωμνὴ τῆς ὑπομονῆς,

σὰν περικοκλάδα μέσ’ ἀπὸ τὰ ὄνειρα βλασταίνοντας,

ἐπαναλαμβάνω τοὺς λόγους τοῦ προφητάνακτος.

Ἐγειρόμενος καθαρὸς σὰν νέο παιδί,

δοξάζω τὸν Πατέρα ἐν χορῷ καὶ τυμπάνοις.

Ὦ! αὐγινὴ δροσιὰ τῆς νέας ἡμέρας.

Πρὶν καθήσω ντυμένος τὰ ροῦχα,

μόνος μὲ τὴν σκέψη τοῦ φτωχοῦ,

τοῦ ἀρρώστου, ποὺ δοκιμάζεται καὶ πάσχει,

στὴ γεωμετρία τῶν ὁδῶν τῆς Οἰκουμένης,

γονατισμένος, μ’ εὐγνωμοσύνη εὐχαριστῶ.

Τὸ Φῶς ἀσπάζομαι γεμάτος σεβασμό.

Μὲ νοιάζεται καὶ μὲ φροντίζει εὐσπλαχνικά,

τὸ Φῶς ἀπὸ τὰ περιβόλια τῆς Ἄνοιξης,

μὲ κρατᾶ καὶ δὲν σφάλουν τὰ βήματά μου.

Ἔρχεται, προχωρεῖ, μὲ ἐγγίζει τὸ Φῶς.

Αὐτὰ μέχρι σήμερα 7-2-1963, ὑπῆρξε ἡ διαχείρηση μιᾶς πρὸ εἰκοσι έξι ἐτῶν ἐσωτερικῆς καταθέσεως μὲ τὸν χαρακτηρισμὸ "ὁ οὐρανὸς οἰκειώθει τὸ παράθυρο". Δὲν ἀποκλείεται νὰ ἐπανέλθω. 

πηγή:Νίκος Γ. Πεντζίκης - Ὁμιλήματα, Διαχείρηση καταθέσεως, ΑΚΡΙΤΑΣ 1992, σελ. 195