Κατά κανόνα ο κομματικός λόγος αποτελεί την ακολουθία και την κωδικοποίηση της κομματικής πραγματικότητας, το ίδιο όπως το Δίκαιο κωδικοποιεί την οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα.
Σήμερα δεν χρειάζεται να διαθέτεις και πολύ μυαλό για να αντιληφτείς ότι στο ΣΥΡΙΖΑ έχει συντελεστεί όχι απλώς η ολοκληρωτική του ενσωμάτωση στο σύστημα, αλλά και η μορφή αυτής της ενσωμάτωσης: Ο πασοκισμός στο στάδιο της «εκσυγχρονιστικής» του αχρειότητας.
Αυτόν τον ακραίο εκφυλισμό του σοσιαλδημοκρατικού νεοφιλελευθερισμού αναπαλαιώνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τη μορφή της καρικατούρας του ιστορικού (ανδρεϊκού) ΠΑΣΟΚ: Γι αυτό αποτελεί και την κολυμπήθρα του Σιλωάμ των ναυαγίων και παρασίτων του ΠΑΣΟΚ…
Αυτό, πλέον, φαίνεται και δια γυμνού οφθαλμού. Αρχίζει να διατυπώνεται και στο Λόγο της ηγεσίας. Τα λόγια του Βούτση, τα σχετικά με τον Βουδούρη, αποτελούν την «κωδικοποίηση» αυτής της παγιωμένης πραγματικότητας. Ο Βουδούρης αποτελεί, σύμφωνα με αυτόν το λόγο την: «επιτομή ενός πολιτικού ανοίγματος για τη φάση που βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ και ελπίζουμε να ακολουθηθεί και από άλλες ανάλογες κινήσεις. Θα έχουμε τέτοιους όλο και περισσότερους, από περισσότερους χώρους...».
Τα λόγια αυτά κωδικοποιούν τη συντελεσμένη και παγιωμένη πράξη: Τη «διαλεκτική» ολοκλήρωση της υποκατάστασης του δωσίλογου ΠΑΣΟΚ από το ΣΥΡΙΖΑ για την κυβερνητική του μεταμφίεση και αναβάπτιση…
Η «Αριστερή Αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ αρνείται να δει την πραγματικότητα (μάλλον σκόπιμα κλείνει τα μάτια). Καταπίνει το γάιδαρο και μένει στην ουρά: Σε κάποια κραυγαλέα εξωτερικά συμπτώματα, όπως ο Βουδούρης…
Γράψαμε για αυτήν την συνειδητή της τύφλωση και το ρόλο της, ΕΔΩ
θα περιοριστούμε, λοιπόν, εδώ, στην κριτική που ασκεί η «αριστερή αντιπολίτευση» στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Μια κριτική καθαρά εκλογικού και «ρεφορμιστικού» χαρακτήρα και άκρως οπορτουνιστική: Στην πράξη αυτή η «αντιπολίτευση» έχει ΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΕΙ την αστική ενσωμάτωση του ΣΥΡΙΖΑ και την πασοκοποίησή του και στα λόγια κριτικάρει τις κακές εκλογικές επιλογές που «εμποδίζουν» την κυβερνητική του αναρρίχηση (δηλαδή τη διαχείριση του κατοχικού καθεστώτος)!!!
Το πιο αντιπροσωπευτικό κείμενο αυτής της «ρεφορμιστικής», εκλογικής κριτικής είναι ενός «αριστεριστή», του Νταβανέλλου.
ΕΔΩ
Στο κείμενο, λοιπόν, αυτού του «αριστεριστή» απουσιάζει ΠΑΝΤΕΛΩΣ ο παράγοντας εργατικό και λαϊκό ΚΙΝΗΜΑ. Η «Κριτική» γίνεται με όρους ΕΚΛΟΓΙΚΟΥΣ και όχι με όρους κινήματος.
Αυτό είναι το πρώτο, το πλέον βασικό, αλλά και αποκαλυπτικό: «Αριστερή» κριτική που δε πατάει στο ΑΡΙΣΤΕΡΟ υποκείμενο (κίνημα), αλλά περιστρέφεται αποκλειστικά στο εκλογικό καθεστωτικό τσόφλι και στο πώς, μέσα από αυτό το τσόφλι θα γίνουμε πιο αποτελεσματικοί για να αναρριχηθούμε στην «αριστερή» κυβερνητική διαχείριση του κατοχικού καθεστώτος…
Αυτό που απασχολεί τον «αριστεριστή» Νταβανέλλο (και όλη την «αριστερή αντιπολίτευση») είναι τούτο: Επιλογές τόσο ακραίες και κραγμένες, σαν και αυτή του Βουδούρη, είναι επιπόλαιες, «όχι συσπειρωτικές», προκαλούν εσωτερικές ρωγμές και άλλες παρενέργειες που εμποδίζουν την επίτευξη του στόχου: Της εκλογικής κυβερνητικής κατάκτησης…
Με πιο απλά λόγια ο Νταβανέλλος «διαφωνεί» για την εκλογική αποτελεσματικότητα τέτοιων επιλογών, οι οποίες δίνουν την εντύπωση της «πασοκοποίησης» και «φοβίζουν» τμήματα του εκλογικού σώματος: «Οι δημοσκοπήσεις μας προειδοποιούν ότι το ασθενέστερο σημείο του ΣΥΡΙΖΑ είναι ο φόβος μεγάλων λαϊκών τμημάτων για το ενδεχόμενο μιας "πασοκοποίησης" του ΣΥΡΙΖΑ».
Τον «αριστερό» αυτόν δεν τον απασχολεί η πραγματικότητα του ΣΥΡΙΖΑ (η παγιωμένη πασοκοποίηση, αυτή την έχει νομιμοποιήσει), αλλά οι ΕΝΤΥΠΩΣΕΙΣ: Να μην δείχνουμε στον κόσμο, με τέτοιες ακραίες επιλογές, ότι έχουμε πασοκοποιηθεί!!!
Δηλαδή να γίνουμε πιο αποτελεσματικοί στην ΑΠΑΤΗ, στα τεχνάσματα ΕΞΑΠΑΤΗΣΗΣ του κόσμου: Να μην προκαλούμε με τέτοιες κραγμένες περιπτώσεις της πασοκικής κακοήθειας…
Αυτή είναι η «αριστερή αντιπολίτευση» του ΣΥΡΙΖΑ: Έχει καταπιεί τον γάιδαρο και σκούζει για την ουρά του…
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου