Δημήτρης Κοσμόπουλος
Αὐτοὶ ποὺ ἐγίναν ἕνα μὲ τὴν γῆ
τυλίχτηκαν, σεντόνι, τὴ σιγή.
Τυλίχτηκαν τὰ βράδυα τὶς σελίδες
κατάστικτες μὲ οὐράνιες κηλῖδες.
Καρδιά μου, βράσε, βράσε σὰν τὸν μοῦστο,
ξεχείλισε σὰν κόκκινο κρασί.
Τοῦ πουθενὰ καὶ τοῦ παντὸς φαρσί,
ξεσκόλισες τὸν πόνο καὶ τὸ γοῦστο.
Τὸ τίμημα εἶναι ὁ θάνατος, γιατί
δὲν εἶναι εἰκόνα, πένα καὶ χαρτὶ
νὰ κλείσει τῆς ἀγάπης μου τὰ Ἀπέννινα.
Καρδιά μου, μὲς στὸν κόσμο, Ἄννα Καρένινα.
ἀπὸ τὸ βιβλίο Ἀνάστασις τοῦ Ἀνδρέα Ταρκόφσκι
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου