Μοναχός Ιωνάς (Ίωήλ) Κιβιμάκι ο Φιλλανδός.

Μοναχός Ιωνάς (Ίωήλ) Κιβιμάκι

Έξελθε εκ της γης σου και εκ της συγγενείας σου και εκ του οίκον τον πατρός σον και δεύρο εις την γήν, ην αν σοι δείξω» (Γεν. 12,1, βλ. και Πράξ. 7,3). «Και πάς ος άφήκεν οικίας η αδελφούς η άδελφας η πατέρα η μητέρα η γυναίκα η τέκνα η αγρούς ένεκεν του ονόματος μου, έκατονταπλασίονα λήψεται και ζωην αιώνιον κληρονομήσει» (Ματθ. 19,29).

Εκοιμήθη εν Κυριω στις 16  Δεκεμβρίου 2013 ό μεγαλόσχημος μοναχός της . Μονής Ζωοδόχου Πηγής Λογγοβάρδας π. Ιωνάς (κατά κόσμο Ίωήλ) Κιβιμάκι. Ό μακαριστός ήταν ό τελευταίος από τους παλαιούς πατέρες πού έγκαταβιούσαν στο μοναστήρι. Έφυγε τις ίδιες μέρες πού κοιμήθηκαν πέρυσι οι άλλοι δύο γέροντες αδελφοί της Μονής π. Ιάκωβος (14-12-2012) και π. Γαβριήλ (17-12-2012).

Ό π. Ιωνάς ήταν Φιλλανδός στην καταγωγή. Γεννήθηκε στο χωριό Σουΐσταμο στις 22-6-1923 από ορθοδόξους γονείς, τον Θεόδωρο και την Όλγα (στην Φιλλανδία υπάρχει αυτοκέφαλη τοπική Ορθόδοξος Εκκλησία) και μεγάλωσε μέσα σε πολύτεκνη οικογένεια. Ό ναός του χωριού τους ήταν αφιερωμένος στον Άγιο Νικόλαο. Ή οικογένεια τους συνδεόταν ιδιαίτερα με την Εκκλησία. Ένας ανιψιός του (π.OLAVI MERRAS) είναι ορθόδοξος ιερεύς στη Φιλλανδία.

Όταν ήταν μικρός ήταν δεινός χιονοδρόμος (σκιέρ) έχοντας αποσπάσει πολλά βραβεία σέ σχετικούς αγώνες, άλλα και κάποια τραύματα από πτώσεις. Είχε ισχυρή σωματική κράση. Όταν ενηλικιώθηκε μετανάστευσε στη Σουηδία για εργασία (προφανώς εκεί υπήρχε μεγαλύτερη ζήτηση) και εργάσθηκε για πολλά χρόνια στην Στοκχόλμη ως μάγειρας.

Κάποια στιγμή αναζήτησε κάτι πνευματικώτερο. Ό ιερεύς - πνευματικός, στον όποιο απευθύνθηκε, του μίλησε για την Ελλάδα και για τη Λογγοβάρδα της Πάρου, πού τότε γνώριζε ημέρες ακμής υπό την ηγουμενία του αγίου Γέροντος Φιλόθεου. Ό Φιλανδός Ίωήλ από την μακρινή Σουηδία ήρθε πράγματι εδώ στην Πάρο, στην Λογγοβάρδα χωρίς  να υπολογίσει ότι ό τόπος κα' ή γλώσσα του ήταν άγνωστα.

Παρέμεινε ως δόκιμος στο μοναστήρι από το 1969 και διακόνησε σέ διάφορα διακονήματα του μοναστηριού- κυρίως στην τραπεζαρία ως μάγειρας. Παράλληλα φύτεψε και πότιζε ελιές και στον νότιο περίβολο της Μονής. Έκανε φιλότιμη προσπάθεια για την εκμάθηση τί ελληνικής γλώσσας, άλλα οπωσδήποτε ήταν δύσκολο. Κατάφερνε όμως να συνεννοείται με τούς συμμοναστάς του. Αγαπούσε τη θεία λατρεία και πολλές φορές συμμετείχε με τον δικό του τρόπο. Μερικά τροπάρια (όπως τα τελευταία έξαποστειλάρια από την παράκληση της Παναγίας μας πού ψάλλουμε τον  Δεκαπενταύγουστο) τα είχε μάθει και στα ελληνικά και συνόδευε το ψάλτες. Στις 7 Αυγούστου 2013 με την ευλογία του σεβ. μητροπολίτη μας κ. Καλλινίκου έγινε ή κουρά του σέ μεγαλόσχημο μοναχό.   

Από παλιά, όταν του προσέφεραν  κάποια βοήθεια, έλεγε Δεν θέλω  να ενοχλώ. Και πράγματι, ή ασθένεια του δεν κράτησε πολύ. Τον τελευταίο καιρό ή εξέλιξη της υγεία του χειροτέρευε με γρήγορο ρυθμό  τελείως κατάκοιτος παρέμεινε λιγότερο από ένα μήνα διακονούμενος από αδελφούς και παρακολουθούμενος αφιλοκερδώς από τον παθολόγο ιατρό κ. Νικόλαο Αποστολόπουλο Έφυγε από πνευμονικό οίδημα.

Έντονη ήταν ή αίσθηση σέ πολλούς πού παρακολούθησαν την κηδεία του, ότι ό π. Ιωνάς έφυγε χωρίς βάρη για τον ουρανό. Ή ξενιτιά του και ή διακονία του τον βοήθηση σαν να καθαρίσει την ψυχή του. Ας είναι αιωνία ή μνήμη του.

πηγή