Ο Χριστός μέσα από την παρουσία του στον κόσμο και
ιδιαίτερα με την Ανάσταση του, ουσιαστικά δίνει αξία στην ζωή, στις στιγμές,
και εγκαινιάζει την περίοδο ενός νέου χρόνου. Το τέλος που γίνεται διαρκώς
αρχή. Της αρχής που δεν γνωρίζει τέλος. Του παρόντος που γίνεται η σημαντικότερη
και ίσως μοναδική ευκαιρία ζωής και ύπαρξης. Γιατί ο κατακερματισμένος χρόνος,
εκείνος που σε κυνηγούσε με τον θάνατο, αποκτά νόημα με ένα Θεό που εισέρχεται
σε αυτόν και του δίνει αιώνιες διαστάσεις.
Με τον Χριστό ο χρόνος πλέον «μεταμορφώνεται από ένα
παγιωμένο πεδίο καταστάσεων και σχέσεων και ανοικτό πεδίο δυνατοτήτων».
Εκείνο λοιπόν που ίσως θα μπορούσε να είναι ένα
νέο στοίχημα για την ζωή μας και τον «χρόνο» μας, είναι, ο χρόνος να
μεταμορφωθεί σε πλαίσιο ευκαιριών και εμπειριών ζωής. Να μην το κυνηγάμε να φύγει,
να χαθεί, να περάσει, αλλά να τον διψάμε ως ζωής, εμπειρία, επικοινωνία,
δημιουργία, έκφραση, σχετισμό με πράγματα και πρόσωπα, χαρά και ευλογία.
π.Λύβιος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου