ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ

Στίχοι: Σοφία Αθανασιάδου
Μουσική: Παντελής Θαλασσινός
Πρώτη εκτέλεση: Παντελής Θαλασσινός (Από άλλα περιβόλια)
(Glwssolalia - Pantelis Thalassinos - Apo alla perivolia)

Η γλώσσα που μου δώσατε μελώδισε στο στόμα,
ροδόσταμο που άνθισε στο πατρικό μου χώμα,
θαλασσινή η αύρα της, βουνίσια η πνοή της,
τον κόσμο όλο γύρισε, αλάργεψ' η φωνή της.

Η ανατολή τη λάτρεψε, η δύση την καρπώθει,
πόθο γλυκό ζωντάνεψε σ' αυτόν που τη ζυγώθει,
αθανασία γνώρισε στα έργα των ανθρώπων,
φεγγάριασε τη σκοτεινιά ξένων λαών και τόπων.

Γλώσσα μου μυριολάλητη πώς να σε ασημώσω
που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώσω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώσω,
και αργυρούς θνητούς να βρω, τη γλώσσα ν' αρματώσω.

Αίσωπος, Όμηρος, Θαλλής, Ηρόδοτος κι Αισχίνης,
Σόλων, Σωκράτης, Σοφοκλής, Καβάφης κι Ευριπίδης,
Πίνδαρος, Πλάτων, Πλήθωνας, Κάλβος και Καζαντζάκης,
Ερατοσθένης, Ηράκλειτος, Σεφέρης, Καρυωτάκης,
Γκάτσος, Ελύτης, Αξελός, Παπαδιαμάντης, Ζέη
Αναγνωστάκης, Κούμας, Κουν, Μάτεσης, Ωριγένης,
Σικελιανός και Παλαμάς, Γαζής κι Αριστοτέλης,
Παπαντωνίου, Γιανναράς, Βρεττάκος, Καμπανέλλης,
Μαβίλλης, Σεβαστίκογλου, Ξενόπουλος, Διογένης,
και Μυριβίλης, Πιττακός, Δροσίνης, Δημοσθένης,
Επίκουρος, Ησίοδος, Γρυπάρης Καββαδίας,
Αναξαγόρας, Αρίσταρχος, Βενέζης και Βοργίας.

Η γλώσσα που μας δώσατε σμίλεψε το σκαρί μας,
το νου με γνώση μπόλιασε, πότισε την ψυχή μας,
μάγεψε πλάνητες πολλούς, ξελόγιασε την πέννα,
γένος και γης μπερδεύτηκαν, με μιας γενήκαν ένα.

Χαλάλι ήταν οι φθόγγοι της, θέριεψαν μύριες λέξεις,
οι λέξεις έβγαλαν φτερά και γέννησαν τις σκέψεις,
το γόνυ εκράτησαν ορθό στης λευτεριάς το τάμα,
γλωσσολαλιά Ελληνική, της οικουμένης θάμα.

Γλώσσα μου μυριολάλητη μην θαρρείς σε προδώσω,
μην τάχα σε απαρνηθώ, σ' άλλα καλά να ενδώσω,
λαλιά μου, εσύ, πεντάμορφη, πάντα θα σε χρυσώνω,
που 'σαι διαμάντι αδάμαστο, πέτρα για να στεριώνω,
έχω τον τρόπο μου εγώ την πέτρα να σηκώνω
και τους χρυσούς θνητούς να πω, την γλώσσα ν' αρματώνω.

Ρίτσος, Τερζάκης, Κοραής, Κορνάρος, Πρωταγόρας,
Ψυχάρης, Τσίρκας, Συκουτρής, Χρυσολωράς, και Ρώτας,
Αριστοφάνης, Βάρναλης, Βιζυηνός, Χορτάτσης
και Μακρυγιάννης, Σολωμός, Ρήγας και Σαμαράκης,
Αυγέρης, Ουράνης Μαρκοράς, και Ισοκράτης, Θέσπις,
Ψαθάς και Χριστιανόπουλος, Μουσούρος, Προβελέγγης,
και Θουκυδίδης, Μένανδρος, Δελμούζος, Καρκαβίτσας,
Χ(ε)ίλων, Ροΐδης, Λάσκαρης, Χάκκας, Χατζής, Σκαρίμπας,
Εμπεδοκλής και Πλούταρχος, Κύρος, Πανοπολίτης,
Κόραξ, Βοργίας, Βουτυράς, Σουρής, Βαλαωρίτης,
Ιορδανίδου, Αρβελέρ, Σαπφώ και Αλεξίου,
η Πολυδούρη, η Μιλλιέξ, Δέλτα και Σωτηρίου,
και Ιπποκράτης, Ξενοφών, Πολίτης, Εφταλιώτης,
Αισχύλος, Αινησίδημος, Λυσίας, Μπαμπινιώτης.

ΚΑΛΥΜΝΟΣ – Το σύμβολο της Λευτεριάς.

πηγή

Δεν ανησυχούμε, η ΜΥΚΟΝΟΣ είναι εκτός εδαφικών διεκδικήσεων!

 
Σε συνέχεια του άρθρου του Νίκου Χειλαδάκη ,  προσθέτουμε το πολύ καυστικό και εύστοχο σχόλιο από το tourkikanea.gr
Όπως βλέπουμε ο ¨άνετος¨ αυτός χάρτης περιλαμβάνει επίσης το 1/3 της Βουλγαρίας, την Αν. Μακεδονία και Θράκη, τα μισά νησιά του Αιγαίου, την Χαλκιδική και την Θεσσαλονίκη ! Και υπόψη ότι η Μιλλιέτ εκδίδεται από τον Ερντογάν Ντεμιρορέν, που είναι ιδιαίτερα φίλα κείμενος στον Τούρκο πρωθυπουργό. Δεν είναι δηλαδή μια τυχαία περιθωριακή εφημερίδα.
Αλλά γιατί να νοιαστούν οι Έλληνες ; Η Μύκονος να είναι καλά ! Ντιριντάχτες τσιφτετέλληνες…

Επί 55 χρόνια την “κυνηγούσαν” οι τύψεις της Αγίας Σοφίας

Νίκου Χειλαδάκη

τουρκολόγου-δημοσιογράφου

Μία καταπληκτική ιστορία που δείχνει το μέγεθος της ορθόδοξης αγιοσύνης στο μεγαλύτερο αρχιτεκτονικό της δημιούργημα που χαρακτηρίστηκε σαν ένα από τα μεγαλύτερα θαύματά του.

Η ιστορία αναφέρεται στην κλοπή ένδεκα πολύτιμων χριστιανικών εικόνων επενδυμένες με χρυσό από τον ναό της Αγίας Σοφίας πριν από πενήντα πέντε χρόνια και η επιστροφή τους, μετά από έναν μεγάλο συνειδησιακό πόλεμο στον πραγματικό τους κάτοχο, δηλαδή στον μεγαλύτερο σύμβολο της Ορθοδοξίας που και σήμερα δεσπόζει στην Βασιλίδα των πόλεων.
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας είναι μία Αμερικανίδα, η Eliza Β. Chrystie, η οποία βρέθηκε ως επισκέπτρια πριν από πενήντα πέντε χρόνια και συγκεκριμένα το 1956 στον ναό της Αγίας Σοφίας. Την περίοδο εκείνη γίνονταν μεγάλες εργασίες ανακαίνισης του ναού και κάποιες εικόνες βρίσκονταν στο δάπεδο για καταγραφή και επεξεργασία από τους υπεύθυνους της ανακαίνισης.
Η Eliza Β. Chrystie βρήκε τότε την ευκαιρία να κλέψει κάποιες εικόνες από τους ανυποψίαστους εργάτες της ανακαίνισης του ναού.
Περιχαρής η Αμερικανίδα τουρίστρια μόλις επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες παρουσίασε στους φίλους της το μεγάλο της«λάφυρο» από τον ιστορικό ναό της Κωνσταντινούπολης. Καθώς όμως περνούσαν τα χρόνια, η Eliza Β. Chrystie άρχισε να αισθάνεται ότι οι εικόνες σαν να είχαν φωνή, της μιλούσαν και της τόνιζαν πως δεν της ανήκουν και πως πρέπει να τις επιστρέψει στον φυσικό του χώρο, δηλαδή στην Αγία Σοφία.
Σταδιακά οι φωνές αυτές αυξήθηκαν και η παρουσία αυτών των χριστιανικών εικόνων μετατράπηκε σε εφιάλτη για την Αμερικανίδα τουρίστρια η οποία τώρα μετανοιωμένη όλο και περισσότερο άρχισε να σκέπεται πως θα μπορούσε να τις επιστρέψει πίσω στον ιερό ναό.
Επειδή όμως είχε ήδη γεράσει και δεν μπορούσε να πάει μόνη της στην Κωνσταντινούπολη, ζήτησε τη βοήθεια της νεότερης αδελφής της και έτσι μετά από 55 χρόνια μαζί με τα ιερά κλοπιμαία ξαναβρέθηκε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί όμως προβληματίστηκε με ποιο τρόπο θα γινόταν η παράδοση των εικόνων χωρίς να δημιουργηθεί πρόβλημα και παράλληλα να ηρεμήσει ψυχικά από όλη αυτήν την ιστορία.
Οι δύο αδελφές επισκέφτηκαν τότε έναν Τούρκο χρυσοχόο, τον Adil Birsen, δήθεν για να αγοράσουν κοσμήματα. Στον Τούρκο του έκανε εντύπωση ότι έδειχναν πως κάτι τους απασχολούσε, αλλά δεν το φανέρωναν.
Την επομένη μέρα ξαναήρθαν στο μαγαζί του και η Αμερικανίδα του ζήτησε να την εξυπηρετήσει σε κάτι το πολύ σοβαρό ενώ καθώς μιλούσε, όπως διηγείται ο Τούρκος χρυσοχόος, άρχισε να κλαίει αφήνοντας άναυδο τον Adil Birsen ο οποίος δεν είχε καταλάβει το τι ακριβώς ήθελε.
Τελικά η Eliza Β. Chrystie του φανέρωσε τον λόγο της επίσκεψής της και του ζήτησε τη βοήθειά του να επιστρέψει στην Αγία Σοφία τις κλεμμένες εικόνες τονίζοντας πως αυτό είναι μία συνειδησιακή ομολογία ως μία εξομολόγηση για τη μεγάλη της αμαρτία.
Φυσικά ο Τούρκος χρυσοχόος δέχτηκε να βοηθήσει τις δυο Αμερικανίδες και τότε η Eliza Β Chrystie, αφού του παρέδωσε τις εικόνες είπε με μεγάλη συγκίνηση ότι: «Επιτέλους τώρα θα ησυχάσω και θα μπορέσω να πεθάνω ήσυχα, αφού επιτέλεσα το καθήκον μου να εξομολογηθώ τη μεγάλη μου αμαρτία και να την επανορθώσω με αυτόν τον τρόπο».
Το νέο έγινε γνωστό από τον τουρκικό τύπο ενώ ο διευθυντής του Μουσείου της Αγίας Σοφίας, Hayrullah Cengiz, επαίνεσε δημόσια την ενέργεια της Αμερικανίδας τονίζοντας πως αποτελεί μία κίνηση ομολογίας και κάθαρσης μιάς πράξης που έγινε πριν από 55 χρόνια, ενώ τόνισε πως με τον ίδιο τρόπο θα πρέπει να αποδοθούν στην Αγία Σοφία και άλλα πολύτιμα αντικείμενα που κατά καιρούς έχουν αφαιρεθεί παράνομα από το μεγάλο αυτό χριστιανικό θρησκευτικό σύμβολο.
Πηγή: περιοδικό «Ερώ», Ιανουάριος-Μάρτιος 2012, τ. 9, Θεσσαλονίκη 2008

Βουτιά στην Ιστορία...

Από τη Γη στη Σελήνη και μετά σε βάθος 4.300 μέτρων του Ατλαντικού βρέθηκε ο πύραυλος Saturn V που εκτόξευσε το Apollo 11 το 1969 με επιβάτη τον Νιλ Αρμστρονγκ. Η ανέλκυση χρηματοδοτήθηκε από τον ιδρυτή του Αmazon, Τζεφ Μπέζος.

Η είσοδος στο φρούριο

Ένα οπτικοακουστικό animation από τον Matthias Müller.

«Τώρα κάνουν σωμάρια … για τα σαλόνια!»

Από τις αρχές της δεκαετίας του ’50 και για δεκαπέντε χρόνια τουλάχιστον, ο Αφρατές των τριών οικογενειών σήμερα, ήταν το κέντρο της εμπορικής δραστηριότητας του Αμαρίου, όπου συγκεντρωνόταν καθημερινά μεγάλος αριθμός συναλλασσομένων της επαρχίας. Υπήρχαν και τεχνίτες που μετακινούνταν από άλλα χωριά για «να βγάλουν το μεροκάματο», και τελειώνοντας η μέρα επέστρεφαν στις οικογενειακές τους εστίες. Ορισμένοι από αυτούς, ωστόσο, τελικά επέλεξαν τον οικισμό για μόνιμη εγκατάσταση και έμειναν, αποκτώντας ιδιόκτητα σπίτια και άλλες περιουσίες…
 
Ο Βαγγέλης Λιοδάκης 85 χρονών, παρά την ηλικία του, παραμένει ακόμα στις… επάλξεις της παραδοσιακής τέχνης του σαμαρά και ίσως είναι ο μοναδικός ή από τους ελάχιστους στην Κρήτη, που ασχολείται με το «ντύσιμο» των υποζυγίων, σε μια εποχή που και τα υποζύγια είναι είδος προς εξαφάνιση!
Βρέθηκε στον Αφρατέ από τη Νίθαυρη το κοντινό χωριό, κουβαλώντας την τέχνη αφού δεν μπορούσε να μείνει εκεί επειδή «ήταν κι άλλος σωμαράς και ήμαστονε και συμπεθέροι». Η επιλογή δεν ήταν τυχαία: «Ήρθα το 1952 από τη Νίθαυρη, γιατί επαέ ήτανε λιγότεροι τεχνίτες, και στο χωριό είχενε σωμαράδικο ο Κωστής ο

Τζωρτζάκης, ο καλύτερος τεχνίτης τση επαρχίας και πλιό πέρα. Τότε ήτανε πολλή δουλειά γιατί και το χωριό ήτανε μεγάλο, μα εδά μίκρανε και εκειά. Γι αυτό και αποφάσισα να φύγω, ήμαστονε και συμπεθέροι!»
Στα μυστικά της τέχνης τον έμπασε ο Γιώργης Τσαχάκης στην Αγία Γαλήνη και όταν έφτασε στο μικρό οικισμό συνάντησε «ένα ωραίο μέρος», που καθημερινά οι άνθρωποι της επαρχίας βρίσκονταν για κάποια εμπορική συναλλαγή τους: «Βρήκα παντοπωλείο που το έκανε ο Γιάννης Σιγανός, μεγάλο παντοπωλείο! Το καφενείο το είχενε ένας Φραγκιάς Βεγλερής και πλιο παλιά το ‘κανε ο Τζενιέρης. Μετά ήρθενε, το ’55, μαραγκός ένας Γιώργης Καλαγασίδης , που έχτισενε κι έκατσε επαέ και ύστερα ο ράφτης Κωστής Βλαστός από τσι Λαμπιώτες…»

«ΑΜΑ ΒΓΗΚΑΝΕ ΤΑ ΜΗΧΑΝΗΜΑΤΑ…»
Από το 1965 και μετά, το εμπορικό κέντρο άρχισε να αδειάζει και οι λειτουργίες σταδιακά οδηγούνταν στην παρακμή. Τα αχθοφόρα ζώα«που ήταν πολύτιμοι βοηθοί στη ζωή του σπιτιού» εγκαταλείπονταν, και τις θέσεις τους πήραν τα αυτοκίνητα και τα γεωργικά μηχανήματα στα χωράφια που καλλιεργούνται ακόμη. Ενδεικτικό είναι ότι ενώ ο σαμαράς «ψάχνει τη δουλειά με το… κιάλι», σε κοντινό σημείο «δουλεύει εντατικά» συνεργείο αυτοκινήτων και μηχανημάτων που άνοιξε μεταγενέστερα…
«Όλη η επαρχία στον Αφρατέ κατέβαινε», σημειώνει ο βετεράνος σαγματοποιός. «Όλες οι οικογένειες είχαν από δυο γαϊδάρους, γιατί κάνανε και το χωραφάκι τους. Τα σωμάρια από την πολλή δουλειά σκίζουνταν εύκολα και γι αυτό είχα και εγώ μεροκάματο. Πολλές φορές δούλευα και μέχρι τα μεσάνυχτα κι είχα και τη γυναίκα που με βοηθούσε, δεν προλάβαινα. Άμα βγήκανε τα μηχανήματα έκοψε η δουλειά γιατί χαθήκανε και τα ζώα και εδά δεν έχω παραγγελίες. Μόνο αν μου ζητήσουν σωμάρια για τα σαλόνια!»
Στα εξήντα χρόνια που καθόταν στη σαμαροκαρέκλα κι έβγαζε μεροκάματο, ο Βαγγέλης Λιοδάκης έχει παραδώσει για τα υποζύγια της επαρχίας του περίπου 1.500 σαμάρια και από τη δουλειά του δημιούργησε το σπίτι του, μεγάλωσε τα παιδιά του, και απόκτησε περιουσία. Δεν βλέπει, όμως, μέλλον στην παραδοσιακή του τέχνη αφού δεν υπάρχει ενδιαφέρον από τους νέους ανθρώπους. «Η δουλειά είναι δύσκολη, ο άλλος μπορεί να τη θωρεί εύκολη αλλά δεν είναι. Έχει κι αυτή τα κόλπα της», θα πει.


πηγή

Η επόμενη ημέρα μετά το "ατύχημα" στην Κύπρο

Του Γιάννη Αγγέλη

Μένουν λίγες ώρες για να μπει στην τελευταία διαδρομή της στο «καθαρτήριο» η κυπριακή περιπέτεια. Προς το παρόν όλοι μετρούν τις απώλειες, τωρινές και μελλοντικές μέσα και γύρω από την κυπριακή οικονομία.

Όποιος όμως και αν είναι ο απολογισμός, άσχημος ή περισσότερο άσχημος, υπάρχει μία βεβαιότητα από την οποία κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει, είτε βρίσκεται στο Βερολίνο, είτε στις Βρυξέλλες, είτε στην Λευκωσία. Κι αυτή η βεβαιότητα είναι ότι το κυπριακό «ατύχημα» αφήνει πίσω του ανοικτή πληγή και ρήγμα πρωτοφανών διαστάσεων στην φερεγγυότητα της εγγύησης των καταθέσεων στο εσωτερικό της ευρωζώνης.

Ορισμένοι αναλυτές μιλούν για ένα τραγικό λάθος του Eurogroup στις 15/3, ανάλογο εκείνου που έκαναν στην Ντοβίλ η κα Μέρκελ και ο Σαρκοζί όταν συμφώνησαν ότι στην Ευρωζώνη το «κούρεμα» του κρατικού χρέους είναι μία «νόμιμη» και αποδεκτή υπόθεση. Για να ακολουθήσει με αρκετή καθυστέρηση το ελληνικό PSI με τα γνωστά αποτελέσματα στην Ελλάδα και τα ευρωπαϊκά spreads...

Η αλήθεια είναι ότι η απόφαση του Εurogroup στις 15 Μαρτίου να αποδεχθεί και να συμφωνήσει σε «κούρεμα» των εγγυημένων καταθέσεων, ήτοι των καταθέσεων μέχρι 100 χιλ. ευρώ (με απόφαση όλων των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων από το 2009), έχει πολύ βαθύτερες συνέπειες κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές από εκείνη της Ντοβίλ.

Βέβαια και οι δύο μαζί κατάφεραν να ραγίσουν τους δύο ακρογωνιαίους λίθους πάνω στους οποίους οικοδομήθηκε η «φερεγγυότητα» του ευρώ: το αξιόχρεο του κρατικού χρέους και την εγγύηση των καταθέσεων. Ράγισε ανεπανόρθωτα η φερεγγυότητα εκείνη που επέτρεψε στο ευρώ να γίνει σε λιγότερο από δέκα χρόνια το δεύτερο μετά το δολάριο ισχυρότερο διεθνές αποθεματικό νόμισμα.

Και σ’ αυτό το «ράγισμα» η επανα-συγκόλληση δεν μπορεί να γίνει με μια δήλωση του τύπου «εμείς δεν το θέλαμε, ο κ. Αναστασιάδης το ζήτησε...» όπως ακούσαμε από υπεύθυνα γερμανικά και ολλανδικά πρόσωπα.

Πολύ περισσότερο που η συγκεκριμένη απόφαση φαίνεται να είναι σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσμα των σκοπιμοτήτων που αυτή την στιγμή κυριαρχούν στην εσωτερική προεκλογική σκηνή της Γερμανίας.

Αξίζει να αναπαράγουμε εδώ σχόλια Γερμανών αναλυτών οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η διαμόρφωση της απόφασης του Eurogroup της 15ης Μαρτίου για το «κούρεμα» των καταθέσεων ήταν η απάντηση της κας Μέρκελ στον πολιτικό εκβιασμό του SPD. Να πως έχει η ιστορία.

Πριν από αρκετούς μήνες το φθινόπωρο του 2012 το Capital.gr είχε επισημάνει ότι στον προεκλογικό ανταγωνισμό της Γερμανίας το SPD είχε εντοπίσει την διαφαινόμενη κυπριακή κρίση σαν μια ευκαιρία για να επιτεθεί στην Μέρκελ και να την κατηγορήσει για αδιαφανή εύνοια προς την Ρωσία του Πούτιν.

Τότε δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία καθώς κανείς δεν μπορούσε να υποθέσει που θα κατέληγε η κυπριακή περιπέτεια, παρά το γεγονός ότι κάποια προειδοποιητικά μηνύματα είχαν αρχίσει να φτάνουν από τις αρχές Νοεμβρίου.

Το SPD με την ανάδειξη της νέας κυπριακής κυβέρνησης και την δρομολόγηση της τελικής φάσης των διαπραγματεύσεων με την τρόικα, κατηγόρησε την κ. Μέρκελ ότι δεν πιέζει την κατάσταση στην Κύπρο λόγω του ότι εκεί έχουν τα λεφτά τους οι φίλοι της οι Ρώσοι, για να το πούμε απλοελληνικά...

Η κα Μέρκελ που έχει επίμονα κατηγορηθεί ότι διατηρεί αδιαφανείς σχέσεις με τους Ρώσους ολιγάρχες αλλά και την ομάδα Πούτιν σήκωσε αμέσως το γάντι μπροστά το εκλογικό της κοινό και απαίτησε «διαφάνεια» και ενεργοποίηση του “bail –in” των κυπριακών τραπεζών εις βάρος των Ρώσων καταθετών τους...

Υποστήριξε την απόφαση αυτή και επιπλέον αποδέχθηκε το «κούρεμα» να κατέβει κάτω από το όριο των 100 χιλ. ευρώ που αποτελεί το ελάχιστο μέγεθος εγγυημένων καταθέσεων.

Το παράδοξο είναι ότι η πρόταση αυτή παρά τις αρχικές αντιρρήσεις έγινε αποδεκτή τόσο από την Κομισιόν όσο και από την ΕΚΤ,  παρά το ότι οι δύο αυτοί οργανισμοί τον Νοέμβριο του 2010 είχαν αρνηθεί να «κουρευτούν» οι senior ομολογιούχοι των ιρλανδικών τραπεζών για να μη δημιουργηθεί ρήγμα και πανικός στους καταθέτες/επενδυτές και ο πανικός αυτός περάσει στην υπόλοιπη ευρωζώνη.

Τώρα όχι μόνο δέχθηκαν το «κούρεμα» των καταθέσεων σαν «λύση» αλλά ακόμα χειρότερα δέχθηκαν να επεκταθεί το «κάψιμο» ακόμα και στις  διασφαλισμένες – εγγυημένες καταθέσεις  μέχρι τα 100 χιλ. ευρώ. Ανεξάρτητα από το αν στην συνέχεια οι ηγήτορες του Εurogroup προσπάθησαν να αναιρέσουν το κούρεμα στις εγγυημένες καταθέσεις, το λάθος είχε γίνει. Δεν είχαν ακούσει καμία από τις προειδοποιήσεις της «αλεπούς» που ακούει στο όνομα Γιουνκέρ.

Τώρα, όπως και να τελειώσει τις επόμενες ώρες ή μέρες το κυπριακό «καθαρτήριο», κάθε μισθωτός, συνταξιούχος, μικροαποταμιευτής στην Ευρωζώνη γνωρίζει ότι οι κυβερνήσεις στην περιοχή του Ευρω μπορεί ανά πάσα στιγμή να του απαλλοτριώσουν τους κόπους/αποταμιεύσεις μιας ζωής, για να σωθεί η τράπεζα που ο ίδιος είχε οδηγηθεί να τις καταθέσει...

Αυτό πολύ δύσκολα πλέον μπορεί να αλλάξει. Και όλοι το γνωρίζουν αυτό.

Υπάρχουν βέβαια και οι αισιόδοξοι που βλέπουν σ’ αυτό το «λάθος» μια ευκαιρία. Μια ευκαιρία για να κάνει η Ευρωζώνη ένα βήμα στην αντίθετη κατεύθυνση. Να βγάλει δηλαδή την ΕΚΤ ή το ESM μπροστά (ή κάποιον άλλον διευρωπαϊκό οργανισμό) σαν εγγυητή των διασφαλισμένων (μέχρι τα 100 χιλ. ευρώ) καταθέσεων και να αποκαταστήσει την φερεγγυότητα του ευρώ.

Αυτοί όμως είναι οι... αισιόδοξοι.    

Πηγή

Hitler Cyprus

Ο Χίτλερ μαθαίνει για το όχι της Κύπρου στις δεσμεύσεις των καταθέσεων.
Δείτε το βίντεο.


πηγή

Σοφία ὑπάρχει μόνο στὴν ἀλήθεια.

 Γκαῖτε

Η επιστήμη λέει ότι πέθανε, αλλά…

«Η επιστήμη λέει ότι πέθανε, αλλά ο Θεός είναι Παντοδύναμος»

«Κι εγώ πιστεύω στον Θεό· ότι μπορεί να κάνει και το θαύμα του.» 
Παρέμβαση (προσωπική μάρτυρια) του κ. Δημητρίου Ταντήλα, καθηγητή της Χειρουργικής του Α.Π.Θ., στην εκδήλωση για την Ενημέρωση για τις Μεταμοσχεύσεις.
(Απομαγνητοφωνημένο κείμενο. Το αρχείο mp3 βρίσκεται στο τέλος του κειμένου)

(Η εκδήλωση έγινε στο αρχονταρίκι της Ιεράς Μονής Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου στις 10/3/2013)

Πριν από δεκαπενταετία, εφημερεύων επιμελητής στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο, είχαμε μια κοπέλα 19 χρονών, μετά από ατύχημα και ήταν εγκεφαλικά νεκρή. Την κρατήσαμε ένα μήνα, σαράντα μέρες στον αναπνευστήρα και μετά, λοιπόν, κινητοποιήθηκε η ομάδα των μεταμοσχεύσεων για να πάρουν τα όργανα.
Όπως είπε κι ο κ. Καρακατσάνης πρέπει να υπογράψει αναισθησιολόγος, ένας νευρολόγος και ο θεράπων ιατρός. Οι δύο τα είχαν κανονίσει τα πάντα, πήραν υπογραφές, ετοιμαστήκαν τα χαρτιά όλα για τη μεταμόσχευση και περιμέναν, όμως, να πάρουν και τη δική μου υπογραφή, του θεράποντος χειρουργού.
Με ειδοποιούν λοιπόν αμέσως και πηγαίνω στο Ιπποκράτειο και μου λένε «έλα, υπέγραψε, για ν’ αρχίσει η μεταμόσχευση». Λοιπόν, βέβαια το σπίτι μου από το Ιπποκράτειο είναι πέντε λεπτά με το αυτοκίνητο· εμένα μου φάνηκε χρόνος ολόκληρος μέχρι να φτάσω στο Ιπποκράτειο και προσευχήθηκα, να δω… λέω «Θεέ μου, φώτισέ με να μη γίνει αυτό που δεν πιστεύω».
Λοιπόν πράγματι πήγα στο Ιπποκράτειο, εκεί μπήκαμε στο γραφείο μου, μου φέρανε τα χαρτιά οι συνάδελφοι, να υπογράψω κι εγώ και να τελειώνει. Τους λέω, «δώστε μου, ευχαριστώ πολύ, περάστε έξω, φωνάξτε μου τη μητέρα μέσα». Λοιπόν, φωνάζουνε τη μητέρα μέσα και άρχισα να της κάνω μια ενημέρωση. Λέω ότι, η επιστήμη λέει ότι πέθανε. Εγώ σαν χειρουργός που πιστεύω, που είμαι Χριστιανός, δεν πιστεύω σ’ αυτά τα πράγματα. Και κάτι άλλο επιπλέον, ότι ο Θεός είναι ικανός. Μπορεί! Είναι Παντοδύναμος, μπορεί να κάνει και κάποιο θαύμα! Επομένως λέω, αν θέλεις να πεθάνει η κόρη σου, υπέγραψε. Εγώ διαφωνώ σαν γιατρός προσωπικά. Εγώ δεν θα υπέγραφα.
Οπότε, ξεσηκώθηκε λοιπόν η μητέρα, όχι γιατρέ, λέει, προς Θεού, λέει, τι λες τώρα, λέει, και μόνο που αυτό μου είπες, λέει, μου φτάνει. Λοιπόν, οπότε, λέω, θα υπογράψεις; Όχι, πώς, τι, λέει, θα υπογράψω; Όταν υπάρχει και μία ελπίδα! Κι εγώ πιστεύω στον Θεό, ότι μπορεί να κάνει και το θαύμα του.
Οπότε βγαίνω, λοιπόν, έξω, με πιάνουν οι συνάδελφοι, τι έγινε; Λέω, δεν θέλει η μαμά να υπογράψει. (πρέπει να υπογράψει η μητέρα ότι δέχεται) Μα, λένε, αυτό…. Όχι, γιατρέ, λέει, εγώ δεν υπογράφω!
Λοιπόν, το αποτέλεσμα. Λοιπόν, σε μια εβδομάδα η κοπέλα ανένηψε, έγινε καλά· είχα μάλιστα κι έναν βοηθό, είναι τώρα παιδοχειρουργός, λοιπόν ο οποίος το θυμάται το περιστατικό και είναι ανεξίτηλα μέσα στην καρδιά του τυπωμένο. Λοιπόν, η κοπέλα αυτή βγήκε από το νοσοκομείο μας, μάλιστα την κρατήσαμε κανένα μήνα μετά και τη γυρίζαν στους διαδρόμους που περπατούσε, και είναι σ’ ένα χωριό της Αριδαίας, παντρεύτηκε κι έχει παιδάκια!
Αν μου επιτρέπεται, για να μη σας φάω το χρόνο, να κάνω μόνο δυο σχόλια μικρούλια. Λοιπόν, εφόσον η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου μπαίνει καθαρά με ανθρώπινα κριτήρια, τα οποία ανθρώπινα κριτήρια ουδέποτε είναι αλάθητα, ας το σκεφτούμε. Τι θα μας πούνε αυτοί για τους μοναχούς, στους οποίους είναι γνωστό ότι δεν υπάρχει πτωματική ακαμψία. Θα μας πουν ότι ζούνε; Ε, ας μας εξηγήσουν! Ζουν ή δεν ζούνε;
Και δεύτερον και τρίτον και τελευταίο. Αυτή η υπερευαισθησία μας για να σώσουμε δέκα, είκοσι, τριάντα, εκατό ανθρώπους… γιατί να μην υπάρχει, να υπάρχει και μια ανάλογη ευαισθησία, που σκοτώνουμε τριακόσιες χιλιάδες μωρά, πριν γεννηθούν; Τα σκοτώνουμε και προσπαθούμε να δημιουργήσουμε κλωνοποιημένα ανθρωπόμορφα τέρατα για να τους πάρουμε τα όργανά τους. Μήπως αυτό είναι ύποπτο;
Ευχαριστώ πολύ!
Παρέμβαση κ. Δημητρίου Τσαντήλα Καθηγητή Χειρουργικής, όπου αναφέρει προσωπικό του περιστατικό ανανήψεως “Εγκεφαλικά Νεκρού” (mp3)

Ακούστε εδώ

Πηγή 

Έτσι να μιλάς με τον Θεό…

Ξέρεις,τωρα μιλάμε με το τηλέφωνο,
έτσι να μιλάς με τον Θεό,
σαν να σηκώνεις το τηλέφωνο και να του λες ο,τι θέλεις απευθείας.
Να έχεις πάντα ανοιχτή γραμμή, μη σπάσεις ποτέ το καλώδιο αυτό.

Γέροντας Σωφρόνιος του ‘Έσσεξ

Η χήρα μάνα και το καλάθι

+ π. Ευέλθωντος Χαραλάμπους

Ζούσε κάποτε, σ’ ένα χωριό μία χήρα πολύ φτωχιά με το μοναχογιό της. Για να μεγαλώσει το παιδί της ξενοδούλευε κι επειδή έβαλε σ’ αυτό όλο το μεράκι της,άπ’ τον καημό της αποφάσισε να το σπουδάσει. Πήγε λοιπόν κι έπεσε στα γόνατα μπροστά στην Παναγία κι έλεγε: «Παναγία μου αξίωσέ με εμένα την αμαρτωλή να σπουδάσω το μοναχογιό μου». Έτσι με χίλιες στερήσεις και προσευχές κατάφερε η φτωχή χήρα να σπουδάσει το γιό της γιατρό.
Κάποια μέρα, με το δίπλωμα στην τσάντα ξεκίνησε ο γιατρός να επισκεφτεί τη μάνα του,που είχε πιά γεράσει, για να την ευχαριστήσει. Η μάνα τον υποδέχτηκε με πολλή χαρά και με βαθιά ευγνωμοσύνη στην Παναγία, που την αξίωσε να πραγματοποιήσει το όνειρο της ζωής της.
Την άλλη μέρα, Κυριακή, πηγαίνει και ξυπνάει το γιό της και του λέει: «Σήκω, γιέ μου, να πάμε να ευχαριστήσουμε την Παναγία για την προκοπή σου. Ο γιατρός όμως της αρνήθηκε να πάει στην εκκλησία, γιατί δεν πίστευε, όπως είπε, στα λόγια της και τα θεωρεί ξεπερασμένα.
Η μάνα φαρμακώθηκε, δεν είπε τίποτε, μόνο πήγε μονάχη της κι έκλαψε μπροστά στην εικόνα της Μεγαλόχαρης με ευχαριστία αλλά και πόνο. Όταν γύρισε στο σπίτι, ο γιός της, ο γιατρός, τη ρώτησε: «Ε μάνα, τι κατάλαβες απ’ τα λόγια της εκκλησίας, εσύ, αγράμματη γυναίκα;» Η χήρα δεν απάντησε, μόνο έπιασε ένα καλάθι από την αποθήκη και του λέει: «Γιε μου, το πρωί δεν με άκουσες να ‘ρθείς μαζί μου στην εκκλησία. Συγχωρεμένος να είσαι. Τώρα όμως θέλω να μου κάνεις μία άλλη χάρη και μη μου την αρνηθείς. Θέλω να πάρεις το καλάθι και να πας στο ποτάμι να μου φέρεις νερό. «Μα με το καλάθι να σου φέρω νερό, μάνα; Τόσο τα χεις χαμένα»;Λέει εκείνος. «Πήγαινε εσύ για το χατίρι μου, του απαντάει εκείνη, κι ο,τι θέλει ας γίνει».
Παραξενεμένος ο γιατρός, πηγαίνει στο ποτάμι, βουτάει μέσα το καλάθι, το βγάζει και γυρίζει στο σπίτι με το καλάθι άδειο. «Να, μάνα το καλάθι σου, όπως μου το ‘δωσες. Σου την έκανα την χάρη. Βλέπεις εσύ να έχει νερό μέσα;», λέει ο γιατρός.«Ευχαριστώ, γιέ μου, που μ’ άκουσες. Βλέπεις όμως εσύ το καλάθι όπως σου το’δωσα»; Απαντάει η μάνα. «Έ ναί, μόνο που είναι βρεγμένο». «Βλέπεις λοιπόν, γιέ μου, ότι δεν είναι το ίδιο, όπως σου το ‘δωσα; Το πήρες στεγνό, κατάξερο και μου το ‘φερες μουσκεμένο. Έτσι κι εγώ πηγαίνω αγράμματη στην εκκλησία, δεν φέρνω τη σοφία της, αλλά είμαι δροσισμένη άπ’ τη χάρη της και αυτό με συντηρεί τόσα χρόνια και κατάφερα με τη χάρη Της να σε σπουδάσω.
Τότε κατάλαβε ο γιατρός, ότι ο Θεός «εμώρανε την σοφία του κόσμου τούτου… και τα μωρά του κόσμου εξελέξατο…» κι έβαλε μετάνοια στη μάνα του και πήγαν ύστερα μαζί στην εκκλησία κι ευχαρίστησαν την Παναγία.


Πηγή: Περιοδικό«Παρά την Λίμνην», Μηνιαία έκδοση Εκκλησίας Αγίου Δημητρίου Παραλιμνίου,περίοδος γ΄, έτος κα΄, αρ. 10, Παραλίμνι – Κύπρος, Οκτώβριος 2011.

ΚΑΘΩΣ ΑΠΛΩΝΕΤΑΙ ΕΙΡΗΝΙΚΑ Η ΝΥΧΤΑ...

Περγάμου ζηζιούλας το όνειδος!

Καλέ, δεν κουράστηκες τόσα χρόνια να σκύβεις, να σκύβεις, να σκύβεις... συνέχεια, παντού και πάντοτε και με κάθε καρυδιάς καρύδι;
Εσύ, ο ....βραχίονας "του αληθινού επισκόπου, του Πάνσεπτου" Βαρθολομαίου (κατα ατυχεστατες εκφράσεις του μητρ. Πειραιώς); Είναι δυνατόν; Έπεσες τόσο χαμηλά;  

Ήταν ανάγκη να σκύψει και να φιλήσει το χέρι του αιρετικού πάπα ο γνωστός και μη εξαιρετέος μητροπολίτης Περγάμου; Ποια να είναι άραγε η σκοπιμότητα της συγκεκριμένης χειρονομίας; Ποιος ο συμβολισμός και ποια η σημειολογία της;

Δε γνώριζε εκ των προτέρων ο ειρημένος επίσκοπος ότι η εν θέματι τολμηρή ενέργειά του του θα προκαλέσει το σκανδαλισμό και την αποδοκιμασία των πιστών που νοιώθουν να προδίδονται απ τους ποιμένες τους;

Δεν αξίζει έστω κι ένας υποτυπώδης σεβασμός απ τη μεριά κάποιων υπεροχικών εκκλησιαστικών προσώπων της ευαισθησίας του πληρώματος που πληγώνεται όταν αντικρύζει τέτοιου είδους συμπεριφορές και πρακτικές; Προλεταριάτο δηλαδή είναι το ποίμνιο ή αποτελείται από μουζίκους; Μη φοβάστε άγιε Περγάμου! Δεν πρόκειται να υποστεί κάποια ζημία η "ιερή" υπόθεση του οικουμενισμού την οποια με πιστότητα και συνέπεια υπηρετείτε αν δείξετε απ τη μεριά σας κάποια ψιχία σεβασμού της ευαισθησίας περί την Ορθόδοξη Πίστη του πληρώματος! Λίγα ψίχουλα συγκατάβασης και προς το ποίμνιο δε θα σας βλάψουν!

Λυκούργος Νάνης

Δορυφόρος απαθανατίζει την εαρινή ισημερία!

Στις 13.02 ώρα Ελλάδας την Τετάρτη 20 Μαρτίου, οι ακτίνες του Ήλιου έπεσαν κάθετα στον ισημερινό της Γης για πρώτη φορά φέτος. Ήταν η στιγμή της εαρινής ισημερίας, την οποία απαθανάτισε ένας αμερικανικός μετεωρολογικός δορυφόρος. Στην εικόνα, η οποία ελήφθη από τον δορυφόρο GOES-13 στις 13.45 ώρα Ελλάδας, 43 λεπτά μετά τη στιγμή της ισημερίας, είναι εμφανές ότι το φως της ημέρας φτάνει ταυτόχρονα στο βόρειο και στο νότιο γεωγραφικό πόλο.

Αυτό σημαίνει ότι ο άξονας περιστροφής της Γης είναι κάθετο στις ακτίνες του Ήλιου και στο επίπεδο περιφοράς του πλανήτη γύρω από τον Ήλιο. Λόγω της ίσης έκθεση των δύο ημισφαιρίων στην ηλιακή ακτινοβολία, η διάρκεια της νύχτας και της μέρας σε όλο τον πλανήτη ήταν σχεδόν ίση στις 20 Μαρτίου. Μετά την ισημερία, ο άξονας περιστροφής αρχίζει να παίρνει κλίση, έτσι ώστε η περιοχή του Βόρειου Πόλου να απολαμβάνει το ηλιακό φως όλο το 24ωρο.
Σε αυτή την κλίση, εξάλλου, οφείλεται η εναλλαγή των εποχών. Μετά τις 20 Μαρτίου, η ημέρα στο βορειο ημισφαίριο διαρκεί περισσότερο από τη νύχτα -ένα ορόσημο που πολλοί θεωρούν ότι σηματοτοδοτεί τον ερχομό της άνοιξης. H εναλλαγή των εποχών: την άνοιξη και το καλοκαίρι ο βόρειος γεωγραφικός πόλος είναι στραμμένος προς τον Ήλιο. Η κλίση του άξονα περιστροφής θα συνεχίσει να μεγαλώνει μέχρι το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουνίου 2013, οπότε η κλίση θα αρχίσει να αντιστρέφεται και το νότιο ημισφαίριο θα απολαμβάνει περισσότερες ώρες λιακάδας.

πηγή

Xαῖρε, σιγῆς δεομένων πίστις.

Οι Χαιρετισμοί της Παναγίας

Ο Ακάθιστος Ύμνος (Χαιρετισμοί) είναι ένα μεγάλο και σπουδαίο ποίημα, γραμμένο τον 6ο αιώνα μ.Χ., που μιλάει στην Παναγία και της λέει επαίνους, ευχαριστίες και προσευχές. Μέσα υπάρχουν σε ποιητική μορφή, με πανέμορφα λόγια, όλες οι βασικές διδασκαλίες της Ορθοδοξίας για το Χριστό, την ενανθρώπισή του, το ρόλο της Παναγίας για τη σωτηρία του ανθρώπου, την αγνότητα και την αγιότητά Της κ.λ.π., αλλά και για τον αγώνα του ανθρώπου για ένωση με το Θεό και τη βοήθεια που ζητάει από το Χριστό και την Παναγία γι' αυτό τον αγώνα.

Ποιητής των Χαιρετισμών είναι μάλλον ο άγιος Ρωμανός ο Μελωδός, ένας από τους μεγαλύτερους ελληνόγλωσσους ποιητές όλων των εποχών. Το ποίημα είναι μελοποιημένο (έχει μουσική) και ανήκει στο είδος κλασικής μουσικής του Βυζαντίου που λέγεται "κοντάκιο". Έχει 24 στροφές ("οίκους"), που αρχίζουν, με τη σειρά, από τα 24 γράμματα της αλφαβήτου.

Πολύ όμορφοι Χαιρετισμοί έχουν γραφτεί και για πολλούς άλλους αγίους, αλλά οι Χαιρετισμοί της Παναγίας είναι η βασική έμπνευση για όλους τους άλλους που έχουν γραφτεί μετά.

Τον 7ο αιώνα, όταν ο λαός της Κωνσταντινούπολης σώθηκε από την επίθεση των Αβάρων μετά από παρέμβαση της Παναγίας, όλοι έψαλλαν στην Αγία Σοφία τον Ακάθιστο Ύμνο όρθιοι (από εκεί και το όνομά του) και τότε μάλλον γράφτηκε το πασίγνωστο αρχικό τροπάριο "Τη Υπερμάχω Στρατηγώ".

Η Ορθόδοξη Εκκλησία ψάλλει τους Χαιρετισμούς κάθε Παρασκευή βράδυ, τις πρώτες 5 εβδομάδες της Μεγάλης Σαρακοστής. Για την ακρίβεια, κόβουμε τους Χαιρετισμούς σε 4 κομμάτια (λέγονται "4 στάσεις") και λέμε από ένα κάθε Παρασκευή, ενώ την 5η Παρασκευή λέγεται ολόκληρο το έργο.

Τους Χαιρετισμούς τους απαγγέλλει με τη μουσική τους ο ιερέας. Πριν απ' αυτό, οι ψάλτες έχουν ψάλει ένα άλλο περίφημο μουσικό και ποιητικό έργο, που λέγεται "κανόνας των Χαιρετισμών" (οι κανόνες είναι ένα άλλο είδος βυζαντινής κλασικής μουσικής) και δημιουργός του είναι ένας ακόμη κορυφαίος ποιητής και μουσικός του Βυζαντίου, ο άγιος Ιωσήφ ο Υμνογράφος.

Πολλοί ορθόδοξοι χριστιανοί μέσα στους αιώνες (και σήμερα) συνηθίζουν να διαβάζουν τους Χαιρετισμούς κάθε βράδυ, πριν κοιμηθούν, αντί για άλλη προσευχή. Από τις πολλές φορές, συχνά τους μαθαίνουν απ' έξω. Η συνήθεια αυτή είναι πολύ ωραία και σωστή, αφού οι ορθόδοξοι προτιμούμε να προσευχόμαστε με τις προσευχές της Εκκλησιας, παρά με προσευχές που δημιουργούμε εκείνη τη στιγμή (αν και λέμε στο Θεό και τέτοιες, αυτοσχέδιες, προσευχές). Ένας λόγος είναι ότι έτσι ο νους μας ξεκουράζεται και μπορεί να γίνει η προσευχή κυρίως με την καρδιά, δηλ. να στραφούμε ψυχικά προς το Θεό, χωρίς να απασχολούμαστε με το να φτιάξουμε εκείνη την ώρα τα λόγια που θα του πούμε. Και φυσικά, όταν διαβάζουμε μια προσευχή από βιβλίο (π.χ. τους Χαιρετισμούς ή ένα παρακλητικό κανόνα), ξέρουμε τι ακριβώς θέλουμε να πούμε στην Παναγία, στο Θεό ή σε έναν άγιο - κι εκείνος επίσης το ξέρει (ακόμα κι αν εμείς δεν ξέρουμε τι θέλουμε να του πούμε, εκείνος ξέρει τι υπάρχει στην καρδιά μας και, καθώς στρεφόμαστε προς αυτόν πνευματικά μέσω της προσευχής που διαβάζουμε, είναι σα να του το λέμε).

Το κείμενο των Χαιρετισμών

Από την Ορθόδοξη Χριστιανική Γωνιά

Ουρές στην Κύπρου..

Μια μεταφορική εικόνα με χίλιες διαφορετικές ερμηνείες.

πηγή

Χ. Γιαλλουρίδης: Το χάος στην Κύπρο ευνοεί ιδιαίτερα την Τουρκία

Ο διακεκριμένος καθηγητής Διεθνούς Πολιτικής του Παντείου Πανεπιστημίου και διευθυντής του Κέντρου Ανατολικών Σπουδών, Χριστόδουλος Γιαλλουρίδης εξηγεί , τις επιπτώσεις από την απόφαση για «κούρεμα» των καταθέσεων στην Κύπρο. Σημειώνει ότι η Μεγαλόνησος θα μπορούσε να προσέλθει περισσότερο προετοιμασμένη στο κρίσιμο Eurogroup της περασμένης Παρασκευής, ενώ τονίζει ότι η κρίση της Κύπρου τροφοδοτεί τις ιμπεριαλιστικές βλέψεις της Τουρκίας.

Συνέντευξη στον Δημήτρη Δελεβέγκο

Κύριε Γιαλλουρίδη,  η απόφαση για το κούρεμα καταθέσεων, που άνοιξε τον Ασκό του Αιόλου, ελήφθη, αμιγώς, βάσει, οικονομικών κριτηρίων ή ενέχει γεωπολιτικό χαρακτήρα;

Δεν θα μπορούσε να στηρίζεται σε αμιγώς οικονομική βάση. Ποιος θα υποστήριζε ότι το ποσό των 5,8 δισ. ευρώ, που αναζητά η Κύπρος, θα προκαλούσε ζημιά στο ευρωπαϊκό ΑΕΠ; Είναι γελοίος ο ισχυρισμός ότι η σκληρή στάση των Ευρωπαίων οφείλεται σε οικονομικά ή λογιστικά αίτια. Η απόφαση για το “haircut” έχει τιμωρητικό και παραδειγματικό χαρακτήρα. 

Το σκεπτικό ήταν: «εσείς, οι Κύπριοι ευημερήσατε, χωρίς τις προδιαγραφές που εμείς θέτουμε. Και γι’ αυτό θα σας κοντύνουμε, ώστε να σας ελέγξουμε».

Νομίζω ότι ο λόγος είναι γεωπολιτικός. Το τραπεζικό σύστημα σε άλλες χώρες, όπως η Μάλτα ή η Πορτογαλία, έχει πολύ μεγαλύτερα προβλήματα, συγκριτικά με αυτό της Κύπρου.

Πώς διαμορφώνεται η επόμενη μέρα στην Μεγαλόνησο;

Είναι δύσκολη. Εκτιμώ ότι η Κύπρος θα αναζητήσει λύση στη Ρωσία. Ωστόσο, δεν υπάρχει ο απαραίτητος χρόνος, ώστε οι Κύπριοι να διαπραγματευτούν επιτυχώς με τους Ρώσους, οι οποίοι θέτουν σειρά ζητημάτων, όπως ο ελλιμενισμός.

Επομένως, θα πρέπει να πραγματοποιηθεί επαναδιαπραγμάτευση πρώτα με τους Ευρωπαίους και σε δεύτερο βαθμό με τη Ρωσία, ώστε να διαμορφωθεί σχέδιο για τη σωτηρία του κυπριακού τραπεζικού συστήματος.

Γιατί η Ρωσία δεν παρέχει οικονομική στήριξη στην Κύπρο, με στόχο, εξάλλου, τη διασφάλιση των καταθέσεων των πολιτών της;

Διότι η Κύπρος, έπρεπε να υποβάλλει στη Ρωσία συνολική πολιτική προσφορά. Ο κ. Αναστασιάδης, δηλαδή, θα έπρεπε, πριν ξεσπάσει η κρίση στην Κύπρο, να συναντηθεί με τον Πούτιν και να διαπραγματευτεί για το είδος των ανταλλαγμάτων που ζητά η Ρωσία για την παροχή οικονομικής βοήθειας.

Η Ρωσία θα στήριζε την Κύπρο με την μορφή βοήθειας, που θα περιλάμβανε, για παράδειγμα, αγορά τράπεζας. Όχι, δηλαδή, δανειοδότηση, που απαγορεύεται από το Eurogroup

Οι Ρώσοι δεν απαιτούν μεγάλα ανταλλάγματα;

Αυτό είναι το αποτέλεσμα της εξαιρετικά καθυστερημένης προσφυγής των Κυπρίων στη Ρωσία. Η Κύπρος βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού και γι’αυτό οι Ρώσοι ζητούν πολλά.

Ποιο το λάθος της Κύπρου;

Έπρεπε να είχε ζητήσει αναβολή στο Eurogroup, ώστε να μπορεί να διαπραγματευτεί και να επιδιώξει να μεταπείσει τους Ευρωπαίους. Οι Κύπριοι γνώριζαν, εκ των προτέρων, την ύπαρξη σχεδίου για «κούρεμα». Θα έπρεπε να γνωστοποιήσουν, πολύ νωρίτερα, τα σχέδια αυτά στους Ρώσους και να συμφωνήσουν, έστω μυστικά, μαζί τους ένα πλάνο.

Τι σηματοδοτεί για την Κύπρο η άτεγκτη στάση της τρόικας και της Γερμανίας;

Ενδεχόμενη επιστροφή στη λίρα. Η τρόικα επιθυμεί επίσης, να δώσει το μήνυμα ότι οι αποφάσεις της πρέπει να εφαρμόζονται απαρέγκλιτα.

Υποστηρίζουν ορισμένοι ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να ψηφίσει «όχι» στο Eurogroup.

Η Αθήνα δεν θα μπορούσε να βοηθήσει ιδιαίτερα στην κατάσταση που βρίσκεται. Βέβαια, θα μπορούσαν οι δύο χώρες να πραγματοποιήσουν από κοινού διάβημα ή να έχουν προσυνεννοηθεί για την εφαρμογή ενός κοινού σχεδίου δράσης.

Και αυτό είναι το πρόβλημα των Αθηνών και της Λευκωσίας. Ποτέ δεν είχαν ένα στρατηγικό πλάνο. Αυτή τη στιγμή, δύο ελληνικά κράτη κινδυνεύουν ξαφνικά να εξαφανιστούν, την ώρα που θα μπορούσαν να είναι ισχυροί «παίκτες» στο διεθνές στερέωμα. Θα έπρεπε οι δύο χώρες να είχαν δημιουργήσει ένα κοινό συμβούλιο στρατηγικής, στελεχωμένο με τεχνοκράτες, που θα παρείχε συμβουλευτικό έργο, ανεξαρτήτως κυβέρνησης. Σήμερα, ο εκάστοτε υπουργός Εξωτερικών ή Άμυνας επιβάλλει, κάθε φορά, το δικό του δόγμα.

Η κρίση της Κύπρου ενισχύει τις επεκτατικές βλέψεις της Τουρκίας;

Τα προβλήματα της Κύπρου αποθρασύνουν τους Τούρκους. Η Κύπρος απώλεσε το πλεονέκτημα της έναντι των Τούρκων, δηλαδή την ισχυρή οικονομία της, που απαιτήθηκαν 35 χρόνια για να οικοδομηθεί. Το σχέδιο των Τούρκων είναι να αποτελέσουν ηγεμονική δύναμη και να ελέγξουν ολόκληρο το νησί. Αυτό που συνέβη στην Κύπρο αποτελεί μία κίνηση «ρουά ματ» για την Τουρκία, η οποία αν και έχει απώλειες στη Συρία και στο εσωτερικό της χώρας, ευνοείται ιδιαίτερα από το χάος στη Μεγαλόνησο.

Μπορεί η Κύπρος να στηρίξει την ανάκαμψη στην αξιοποίηση του φυσικού αερίου;

Το εγχείρημα της αξιοποίησης του φυσικού αερίου, προβαλλόταν από ένα ισχυρό κράτος, το οποίο σήμερα έχει τεθεί, τρόπω τινά, υπό αμφισβήτηση. Η Τουρκία αναμένεται να αμφισβητήσει, με κάθε τρόπο, τις προσπάθειες για αξιοποίηση των υδρογονανθράκων.

Πηγή

Ποιός Καίγεται Απόψε και Μύρισε η πόλη Αγάπη..

To να παραμένεις ταπεινό στιχάκι 

σε χρησμό πεπρωμένο θέλει ψυχή απλά.

Αύριο γιορτάζει η ποίηση ...

σήμερα 

και 525.960 στιγμές του χρόνου 

τα στιχάκια.

~Aeriko.~

"Μαράθηκαν οι πετσέτες 

στο παλιό πλυσταριό 

ενώ εμείς τρέχαμε γυμνοί και ιδρωμένοι 

από τα διλήμματα της εποχής. 

Στο τέλος του διαδρόμου 

μας περίμενε ο άρρωστος γέρος 

με την κάλπη στα χέρια. 

«Εμπρός» φώναζε, 

«ότι έχετε ευχαρίστηση, 

για το μέλλον σας πρόκειται». 

Όμως εμείς παιδιά της Πυθίας,

 είχαμε ερμηνεύσει το αίνιγμα 

και ξέραμε. Ο γέρος μάλιστα, 

θα πέθαινε την επομένη μέρα 

με ένα χαμόγελο αμηχανίας στα μάτια. 

Έτσι λοιπόν μοιράζαμε κουλούρια 

στους ρακένδυτους 

κατοίκους της παραγκούπολης,

 για να δικαστούμε χρόνια αργότερα 

ως -γενιά του μηδενισμού-."

 ~DanisK.~

Οι χαιρετισμοί της Παναγίας. Το ιστορικό

Ένα μικρό αφιέρωμα στους Χαιρετισμούς της Παναγίας. Εξηγείται στα παιδιά το ιστορικό, πως προέκυψαν οι χαιρετισμοί της Παναγίας ( Ο ακάθιστος ύμνος ) και ο ύμνος '' Τη Υπερμάχο στρατηγό τα νικητήρια ''. 'Άλλο ένα διδακτικό αφιέρωμα στα παιδιά από τον τηλεοπτικό σταθμό της Εκκλησίας 4Ε


πηγή

Κ ύ ρ ι ε *** Ι η σ ο ύ*** Χ ρ ι σ τ έ*** ε λ έ η σ ο ν *** μ ε

 

 Mια καλοκαιρινή νύχτα ο γέροντας Πορφύριος έδωσε σε τέσσερα πνευματικά του τέκνα μάθημα πρακτικής εξάσκησης στο ιερό έργο της προσευχής .

Αφού όλοι στράφηκαν προς την Ανατολή , με τον Γέροντα στο μέσον και κάτω από το ωχρό φως του φεγγαριού , που μεταμόρφωνε απόκοσμα όλα τα γύρω , έμψυχα και άψυχα , άρχισε το μάθημα.

«Τώρα θα κάνουμε νοερά προσευχή. Θα λέω πρώτα εγώ τα λόγια κι ύστερα θα τα επαναλαμβάνετε εσείς. Αλλά, προσέξτε, χωρίς βία και άγχος.Θα τα λέτε ήρεμα, ταπεινά , με αγάπη , με γλύκα».

  Ο Γέροντας άρχισε με λεπτή και τρυφερή φωνή το «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με», αργά, μία μία λέξη, χωρίς βία , σαν να είχε μπροστά του τον Χριστό και να Τον παρακαλούσε,, κάνοντας μιά μεγαλύτερη παύση στη  λέξη "Χριστέ" και χρωματίζοντας παρακαλεστικά το "ελέησον με".

Κι εμείς κάθε φορά επαναλαμβάναμε την ευχή, προσπαθώντας να μιμηθούμε την στάση του, το χρώμα τής φωνής του κι αν ήταν δυνατόν, την ψυχική του διάθεση.

Κάποια στιγμή ο Γέροντας σταμάτησε να λέει μεγαλόφωνα την ευχή και συνέχισαν να την προφέρουν τα χείλη του.Κάναμε κι εμείς το ίδιο.«Έτσι μας μετέδωσε σιγά σιγά μια συγκίνηση την οποία δεν μπορώ να εκφράσω με λόγια» σημείωσε ένα από τα τέσσερα τέκνα που συμμετείχαν στην άσκηση τής προσευχής.

Kωνσταντίνου «Γιαννιτσιώτη» Κοντά στο γέροντα Πορφύριο , 1995 ,σελ 48-49

Έλεγε ό γερω-Καλλίνικος: «Λέω την ευχή άλλα έχω και τα Μηναία»

Γεράσιμος μοναχός Μικραγιαννανίτης, ο υμνογράφος (1905-1991) 

Διηγήθηκε ό Γερω-Γεράσιμος ό Υμνογράφος:  «Γνώρισα προσωπικά τον γερω-Καλλίνικο τον Ησυχαστή. Είχε την απλανή νοερά προσευχή. Έλαμπε το πρόσωπο του. Ενθυμούμαι μία φορά πού είχα διάφορα προβλήματα, πήγα να τον συμβουλευθώ. Μόλις μπήκα στο κελί του, το πρόσωπο του έλαμπε πάρα πολύ σαν να εξήρχετο φώς. Τον κοίταζα σαν απολιθωμένος. Τί θεωρία ασφαλώς θα είχε την προηγούμενη νύχτα και έλαμπε τόσον το πρόσωπο του!».
.......Ό γερω-Καλλίνικος ό Ησυχαστής ζούσε για ένα διάστημα με τον παπά-Ματθαίο. Συμφώνησαν να ζήσουν 17 χρόνια έγκλειστοι τελείως. Ό παπά-Ματθαίος μετά από λίγα χρόνια δεν άντεξε και βγήκε 'έξω. Είχε δώσει κάποιες οικονομίες από Σαρανταλείτουργα πού είχε και τώρα ζητούσε τα χρήματα. Συμβουλεύτηκαν τον παπά-Γρηγόρη τον Πνευματικό. Είπε στον γερω-Καλλίνικο: «Γερω-Καλλίνικε, εσύ ήρθες εδώ για καλογερική, όχι να γίνεις μπακάλης και να υπολογίζεις πόσο ξόδεψες για την διατροφή του παπά-Ματθαίου. Δώσ' του τα χρήματα να πάει στο καλό». Και στον παπά-Ματθαίο είπε: «Εσύ δεν ήρθες εδώ για καλόγερος, ήρθες να γίνεις Τραπεζίτης, να μαζεύεις χρήματα. Αυτό πού κάνεις δεν είναι καλό».
.......Ό γερω-Καλλίνικος είχε πάρει από διαδοχή την ευχή (την διδάχτηκε από τον Γέροντα του) και διάβαζε την Φιλοκαλία. Πολλοί άλλοι πατέρες διάβαζαν για την ευχή και δεν καταλάβαιναν. Ρωτούσαν τον γερω-Καλλίνικο για τη νοερά προσευχή και τούς απαντούσε ότι τούς είναι αρκετό να τηρούν τις εντολές και να μη ζητούν περισσότερα.
.......Έλεγε ό γερω-Καλλίνικος: «Λέω την ευχή άλλα έχω και τα Μηναία. Όταν με εγκατάλειψη ή θεία Χάρις, πάω στην πράξη. Διαβάζω την ακολουθία μου, μέχρι να βρω πάλι την ενέργεια της ευχής»
.......Είχε συγγράψει ένα πνευματικό βιβλίο, αλλά κάποια μέρα, πριν κοιμηθεί, το έβαλε στην φωτιά και το έκαψε από ταπείνωση.

Καλλίνικος μοναχός Κατουνακιώτης, ο ησυχαστής (1853-1930) 
(Δημοσίευση φωτογραφίας: Χερουβείμ αρχιμανδρίτης, 1969) 
http://athosprosopography.blogspot.gr

Είχε έρθει τότε από το Σινά ένας μοναχός ονόματι Γεράσιμος, με μεγάλη φήμη ενάρετου και πνευματικού μονάχου. Πήγε ό π. Γεράσιμος στον γερω-Καλλίνικο και ζήτησε συμβουλές. Ίσως ό γερω-Καλλίνικος να διέγνωσε σπέρματα υπερηφάνειας και είπε στον π. Γεράσιμο: «Αν θέλεις να τελειοποιηθείς, πρέπει να γίνεις περίγελως του κόσμου». Τον ρώτησε συγκεκριμένα τί να κάνη. Τότε πλησίαζε ή εορτή της Υπαπαντής και πανηγύριζε ή Μονή του Αγίου Παύλου. Ό γερω-Καλλίνικος του είπε να πάει στο πανηγύρι να φάει καλά, να πιει πολύ κρασί μέχρι να μεθύσι και ό Θεός θα τον ελεήσει. Πράγματι έκανε υπακοή και έφαγε πολύ και ήπιε κρασί μέχρι πού μέθυσε. Οι πατέρες βλέποντας τον μεθυσμένο τον μυκτήριζαν, τον εξουθένωναν και έχασαν την ευλάβεια τους προς αυτόν. Έλεγαν: «Αυτός είναι ό π. Γεράσιμος ό ενάρετος;». Όταν συνήλθε πήγε στον γερω-Καλλίνικο και του ανέφερε τί έγινε. Εκείνος του είπε: «Τώρα είσαι καλά. Αγωνίσου και ό Θεός θα είναι μαζί σου».
.......Ό γερω-Καλλίνικος ήταν γνώστης της ρωσικής γλώσσας και βοηθούσε πνευματικά τούς πέριξ ασκούμενους Ρώσους, οι όποιοι τον οικονομούσαν και στην ζωοτροφία του. Είχε αλληλογραφία με πολλούς Ρώσους. Παρέμενε έγκλειστος στην μάνδρα του και δεν έβγαινε ποτέ έξω απ' αυτήν. 
.......Τις νύχτες δεν κοιμόταν καθόλου. Το πρωί ξεκουραζόταν. Τα μάγουλα του ήταν μαύρα από την γκαζόλαμπα με άσπρες γραμμές πού σχημάτιζαν τα δάκρυα. Όταν έρρεαν καθάριζαν το πρόσωπο του σχηματίζοντας άσπρες γραμμές. Διάβαζε πολύ και έγραφε πολλά γράμματα.
.......Όταν ό γερω-Καλλίνικος ό Ησυχαστής έδωσε την λύση στην αίρεση των όνοματολατρών, ό Τσάρος έστειλε τον υπασπιστή του και τον παρασημοφόρησε. Ρώτησε τον γερω-Δανιήλ αν πρέπει να δεχθή το παράσημο, και του είπε να το κράτηση, μήπως αργότερα ξαναπαρουσιασθή ή αίρεση.
.......Μετά το παράσημο ακολούθησε και χρηματική αμοιβή. Σκεφτόταν τί να κάνουν τα χρήματα. Ήθελαν να κάνουν Εκκλησία-Κυριακό στα Καρούλια, αλλά ή Λαύρα δεν έδωσε ευλογία. Ό υπασπιστής πρότεινε να κάνουν δρόμο. Και ό γερω-Καλλίνικος απάντησε: «Να πεις στον Τσάρο, αν φτιάξη δρόμους στο Αγιον Ορος, βασιλείαν Θεού δεν θα κληρονομήσει». Ό Τσάρος δέχθηκε την φωτισμένη συμβουλή του γερω-Καλλίνικου γιατί τον είχε σε ευλάβεια.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ: ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΣΚΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΗΣΥΧΑΣΤΙΚΗ ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ, 2011 

πηγή

Κοιμήθηκε ο Μοναχός Παύλος Χιλιανδαρινός

Κοιμήθηκε χθές 21 Μαρτίου 2013, σε ηλικία 55 ετών, ο Μοναχός Παύλος Χιλιανδαρινός. Είχε γεννηθεί στο Βελιγράδι το 1958 και σε νεαρή ηλικία διέπρεψε σαν ηθοποιός. Συνάντησε την Ορθοδοξία το 1994 και ήλθε στο Χιλιανδάρι το 2001, όπου εκάρη μοναχός τα Θεοφάνεια του 2004.

......Υπήρξε μια ευγενής προσωπικότητα και την προθυμία του με το ζεστό καλωσόρισμα θα θυμούνται οι προσκυνητές της Ιεράς Μονής Χιλιανδαρίου.

Να σημειωθεί πως την ίδια ημέρα, πριν τρία χρόνια, είχε κοιμηθεί ο Ηγούμενος του μοναστηριού, ο Αρχιμανδρίτης Μωυσής, ο πνευματικός Πατέρας του Παύλου.

πηγή