«Θέλω ἡ βρυσούλα, ἡ ρεματιά, παλιὲς
γλυκές μου ἀγάπες
νὰ μοῦ προσφέρνουν γιατρικὸ τ᾿ ἀθάνατα
νερά τους.
Θέλω τοῦ λόγγου τὰ πουλιὰ μὲ τὸν
κελαϊδισμό τους
νὰ μὲ κοιμίζουν τὸ βραδύ, νὰ μὲ
ξυπνοῦν τὸ τάχυ.
Καὶ θέλω νἄχω στρῶμα μου, νἄχω καὶ
σκέπασμά μου
τὸ καλοκαίρι τὰ κλαδιὰ καὶ τὸν
χειμώ᾿ τὰ χιόνια.
Κλωνάρια ἀπ᾿ ἀγριοπρίναρα,
φουρκάλες ἀπὸ ἐλάτια
θέλω νὰ στρώνω στοιβανιὲς κι ἀπάνου
νὰ πλαγιάζω,
ν᾿ ἀκούω τὸν ἦχο τῆς βροχῆς καὶ νὰ
γλυκοκοιμιέμαι».
(στίχοι: Κώστας Κρυστάλλης)
ΥΓ.
Η φωτογραφία είναι του "Ευρυτάνα ιχνηλάτη"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου