Βατοπαιδινή Μοναχική Ομολογία

(Βασισμένο σε Λόγους, 

του Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινού)

Βρίθει η ζωή, με έμπονες εικόνες και οδύνες

στην εξορία τελώνια, μέσα στις σκοτοδίνες

που σέρνεται το πτώμα μας, σε  εποχές, δυστήνες

σαν ψάχνουμε οι αδαείς, τρόπους, μέσα σε χίμαιρες,

μη βλέποντας, όντως τυφλοί, το φως και τις ελπίδες μας..

(Χώρεσε και συγχώρεσε), τους πάντες η καρδία μας,

θρόνος κατέστη και  ναός, δώρον  για την Κυρία μας

αφού πρώτα  εξόρισε, τον ύπνον και ακηδία μας…

Τον κόσμον πίσω αφήσαμεν και μακριά απ’ τις αιτίες

υπέρ του προσευχόμαστε, μέσα σε αμερημνίες,

ευχόμενοι νυχθημερόν, για Θείες ευεργεσίες…

Στους φούρνους εμείς κάψαμε, ευθύς  πτυχία και ανέσεις

και ολημερίς προσμένουμε τις (Θείες επιθέσεις),

αντίδωρο στα δάκρυα και σους κρυφούς αγώνες

που αγόγγυστα διεξάγομαι, μέσα στους Παρθενώνες.

Κέντρο καρδίας θέσαμε, του Πλάστη την αγάπη

που εκούσια σταυρώθηκε, να διώξει την απάτη,

και έτσι  στην  εξορία μας, να έχει καρπούς η αγάπη.

Σώμα καρδία και ψυχή, έγιναν θυμιατήρι,

και επί γης,  Παράδεισος, για εμάς το Μοναστήρι…

Οι αδελφοί, ισάγγελοι που υπηρετούν τον Πλάστη

και ψάλλουμε ομοθυμαδόν, μέχρι το έλεος να έρθει…

Νηστεία η ελάχιστη θυσιαστική αγάπη

και η αγρυπνία, σύμμαχος να βρούμε (το παλάτι).

Η προσευχή, τη δύναμη μας δίδει στον αγώνα

και η ψυχή μας προσδοκά, ένωση και αρραβώνα…

Υπέρβαση στη φύση μας, πράττουμε εκουσίως

και εξ  ύψους Θεία βοήθειαν, για τούτο, έχουμε αισίως.

Το πρόγραμμα, την πρακτική μας φέρνει ομολογία

και μέσα απ’ τα  μυστήρια, ελκύουμε ευλογία….

Εις το κελί κραυγάζουμε, Πανάγαθε σπλαχνίσου

και με αγάπη κράτα μας, για πάντα  στην γραμμή σου.

Το κομποσκοίνι, κλίμακα, για να κτυπά η καρδία μας

εις τους ρυθμούς  της νηπτικής, να επέλθει η σωτηρίας μας

και η Χάρις να εγκατασταθεί, με φως, εις τα κελία μας….

Δοξολογεί η καρδία μας, τον Κύριο, με ευχή

και είναι η ικεσία σύμφυτη, με αυτή τη προσευχή.

Η χαρμολύπη, μόνιμη είναι, κατάσταση καρδίας

σε εμάς που αγωνιζόμαστε σε στίβο μετανοίας

και έχουμε συμπάθεια, έμπρακτη  της Κυρίας…

Και ως ο  ποιμήν, που έσπευσε, ψάχνει να βρει το έναν,

η  Θεία παναγάπη του, θα δώσει εις στον καθέναν

όταν τη θήρα του κτυπά και αποζητά,  τον Έναν….

Μνάσων ο Παλαιός Μαθητής