Έμαθα καινούργιες λέξεις και ξεαράχνισα στο ράφι τις παλιές. Τελικά το κάθε τι είναι υποκειμενικό. Ακόμη και οι έννοιες. Ένα ολόκληρη Σάββατο βουτούσα κεράσια σε ένα κόκκινο πηχτό σιρόπι και μετά απασχόλησα τα χέρια μου με χαρτί στο σχήμα ενός καφαλαίου μονογράμματος που είχε δική του άποψη και χαρακτήρα. Πρωινό Κυριακής κι ένα κουπάκι καφτά κάστανα που συνοδευόταν με δυό ποτήρια κόκκινο κρασί, ένα βουνό, λίγα δέντρα σε όμορφα Φθινοπωρινά χρώματα, κόκκινα και κίτρινα φυλλώματα, χορός και μουσική κι ένας κόσμος που προσπαθούσε να ξεχαστεί. Ίσως μακριά από τις πόλεις να μην είναι και τοσο δύσκολο, αν και γύρω μου εδώ και μέρες υπάρχει η μυρουδιά μιας διαφορετικής, θετικότερης ψυχολογίας. Μόνο εγώ το βλέπω αυτό;
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου