Για την προσωπικότητα τού στάρετς Αλέξιου , τού ταπεινού αυτού μοναχού, γράφει ένας ένος συγγραφέας :
«Ο Αλέξιος ζούσε σε απόλυτη μόνωση.Τρεφόταν με λίγο ψωμί και για νερό έπινε λίγο «αγιασμό».Αθέατος για όλους , εκτός από το Σάββατο, όταν άφηνε το ασκητήριο του για να μεταβή στην εκκλησία τού μοναστηριού.Τότε ετίθετο στη διάθεση αυτών που ήθελαν να εξομολογηθούν και το έκανε αυτό με υπομονή μέχρι τα βαθειά μεσάνυχτα, ακούγοντας τις αγωνίες τών πιστών , τις αμφιβολίες , τους φόβους τους.
Οι λόγοι του πάντοτε γλυκείς και ειρηνικοί , πράοι, γεμάτοι όμως από μια υπερφυσική δύναμη, έφερναν ψυχικό συγκλονισμό σε όσους τον άκουγαν.Διάβαζε τις ψυχές εκείνων που για πρώτη φοράτούς έβλεπε.Πολλοί έφευγαν από κοντά του αναγεννημένοι εσωτερικά , συγκλονισμένοι με δάκρυα.
Περισσότερο
από 80 χρόνια δινόταν ολόκληρος , μέχρις εξαντλήσεως, συχνά μέχρι το
ξημέρωμα τής Κυριακής , σ΄όλες τις ψυχές που έρχονταν προς αυτόν απ΄όλες
τις γωνιές της Ρωσίας.Και παρ όλη αυτή την κοπιαστική εξωτερική
εργασία, αυτός έμενε απορροφημένος από τη σκέψη τού Θεού, βυθισμένος σε
μια σιωπηλή προσευχή.
Μια τέτοια ημέρα , δοσμένη ολόκληρη στον Θεό, μάς φθάνει για να καταλάβουμε ολόκληρη τη ζωή τού στάρετς Αλεξίου.Βλέπουμε εδώ την απάρνηση τού κόσμουτής αμαρτίας , την καθαρότητα τής καρδιάς, την μεγάλη υπομονή, την σιωπή, την προσευχή.Η ψυχή που είχε γίνει ξένη προς τον κόσμο και σε κάθε ανθρώπινο είχε κατακτήσει την ειρήνη τού Θεού. Όμως το πλήρες μέτρο τής ειρήνης αυτής αφήνει να δή κανείς τον πνευματικό δρόμοπου διανύθηκε, πιο καλά από μια λεπτομερή περιγραφή.
Χαμένος μέσα στην ειρήνη τού Θεού, ο στάρετς Αλέξιος έζησε μέχρι την επανάσταση του Οκτωβρίου, και πέθανε μετά τις μεγάλες αναστατώσεις που έγιναν στην πατρίδα του , χωρίς να λάβη μέρος σ΄αυτές , χωρίς αυτές να τον θίξουν καθόλου.»
(Ντίβο Μπαρσόττι Ρωσικός Χριστιανισμός σ.39-40.στις φωτογραφίες ο όσιος γέροντας και το ερημητήριο του αγ.Ζωσιμά της περιοχής του Σμολένσκ όπου ασκείτο ο στάρετς)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου