Σαν ερπετό η ράχη σου, ξεδίπλωνε καμπύλες
κι απλώνονταν ανάμεσα, στις όχθες στο ποτάμι
και σαν αρχαίος δράκοντας, που διάβαινε τις πύλες,
του πουθενά και χάνονταν, προχώραγες χαράμι,
τα χρόνια που σε διάβηκαν και σβήσαν σαν καντήλες…
κι απλώνονταν ανάμεσα, στις όχθες στο ποτάμι
και σαν αρχαίος δράκοντας, που διάβαινε τις πύλες,
του πουθενά και χάνονταν, προχώραγες χαράμι,
τα χρόνια που σε διάβηκαν και σβήσαν σαν καντήλες…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου