ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

Ποίημα Συμεών Αρχιεπισκόπου θεσσαλονίκης.
Τήν τιμιωτέραν των Χερουβίμ.
 
Ο Αγιος Δημήτριος.  
Ω Πατρίς φιλτάτη μη δειλιάς, άεί γάρ ευχαίς μου,
έκ δεινών σέ έλευθερώ αγαθών τε πάντων, πληρώσω σε ένθέων,
και σώσω καί φυλάξω, λέγει Δημήτριος.

Ή Θεσσαλονίκη.
Ύπό τάς σάς πτέρυγας Άθλητά, άεί σκεπομένη, έκλυτροΰμαι πάντων δεινών
νυν δέ ή Πατρίς σου, κινδύνοις κλονουμενη,
προστρέχω σοι καί κράζω Μάρτυς βοήθει μοι.

Ό Άγιος Δημήτριος.
Τάφος με καλύπτει Ελλάδος γη, άλλ'ο κόσμος πλήρης, έκ των μύρων μου της οσμής*
Χαίρε ούν Πατρίς μου, κατέχουσα με εχθρούς σου,
πατάξω καί φυλάξω, σέ την τιμώσάν με.

Ή Θεσσαλονίκη.
Όλβιος ο τάφος όντως ο σος, καί ολβιωτέρα,
σού ή Πόλις ώς θησαυράν, σέ νεκρόν πλουτοϋσα, κρουνούς βλύζοντα μύρων,
βοώση* Δημητρίου, Θεός βοήθει μοι.
 
Ή Εκκλησία.
Χαίρε καί άγάλλου σφόδρα άεί, η Θεσσαλονίκη*
ό οπλίτης γάρ τού Χριστού, μετά σού φρουρών σε,
συντρίβων τούς εχθρούς σου, ώ εΰγνωμόνως κράζε* Χαίροις Δημήτριε.
 
Ό Λαός.
Εχοντες τό σόν Λείψανον σώ Ναώ, Δημήτριε Μάρτυς,
ώς προπύργίον νοητόν,προσφεύγομεν τούτω,
κινδύνοις καί πολέμοις, καί πάσης έπηρείας, άπολυτρούμεθα.