Με τα πρωτοβρόχια

Μύρισε το χώμα
στην ψυχή μου μίλησε
ελπίδες, χελιδόνια
πετάξανε μακριά

Ήρθε ο χειμώνας
σταγόνα και με φίλησε
κάθε καλοκαίρι
μ αποχαιρετά

Κρύφτηκε ο ήλιος
θλίψη με πλυμύρισε
με τα πρωτοβρόχια χάνεται η χαρά

Λόγια ακροβάτες
η καρδιά μου λύγισε
τέτοια καλοκαίρια
να μην 'ρθούν ξανά

Όνειρα χαμόκλαδα
που ο αέρας φύσηξε
φύλλα φθινοπωρινά
τα σέρνει η βροχή

Κι αυτό το καλοκαίρι
λάθος πόρτα κτύπησε
κι αυτό το καλοκαίρι
χαμένο στη βροχή

μύρισε το χώμα
η προσμονή ξεψύχησε
τόσα χρόνια τώρα
το ίδιο σκηνικό

Ήρθε ο χειμώνας
σταγόνα και με φίλησε
όνειρο που πέρασε
καλοκαιρινό

Θερινά ταξίδια
η ψυχή μου ζήτησε
ναυάγια που ξεβράστηκαν
σ' έρμη ακρογιαλιά

Της λύπης πρωτοβρόχια
στην καρδιά μου μύνησαν
πάλι αυτή η μονότονη
που πνίγει μοναξιά

Μαζί με το χειμώνα
και τ ' ονειρό μου κίνησε
δάκρυ που ξεχείλησε
στην ψεύτικη αγκαλιά

Ήρθε ο χειμώνας
σταγόνα και με φίλησε
κάθε καλοκαίρι
μ αποχαιρετά

Ποίηση:
Γιάννης Κανδύλης

Σύνθεση-Τραγούδι
Γιάννης Παντελής