Παρατηρητής εγωκεντρισμού...

   

Κάθε που έρχεται το βράδυ , στο τέλος κάθε μέρας , υπάρχει άραγε κανείς από μάς που να μπορεί πραγματικά να ισχυριστεί ότι έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του , ή ότι ενεργοποίησε όλες τις ικανότητές του;

Μπορεί άραγε να ισχυριστεί κανείς ότι οι σκέψεις και τα συναισθήματά του είχαν άμεπτη καθαρότητα ; Ότι δεν αμέλησε καμιά δραστηριότητα που μπορούσε και όφειλε να εκπληρώσει , και ότι ούτε μία από τις πράξεις του δεν στιγματίστηκε από κάποια ατέλεια ;

Ποιός είναι σε θέση να υποστηρίξει ότι οι σκέψεις του δεν είναι συγκεχυμένες , ότι η καρδιά του δεν είναι σκοτισμένη , ότι θέλησή του δεν αμφιταλαντεύεται , ότι η συμπεριφορά του και οι επιθυμίες του δεν χαρακτηρίζονται από αχρειότητα ; . . . " .  .

  Ποιός άραγε απ΄ όλους εμάς μπορεί να ισχυριστεί τα πιό πάνω ; . . .

   Ο καθένας μας , υπό το βάρος και την σκιά των δικών του παθών και αδυναμιών , πορευόμαστε στη ζωή .

  Η αυτοκριτική μας , στο τέλος κάθε μέρας , η συνειδητοποίηση των λαθών και των αμαρτιών μας , θα μας οδηγήσουν στην μετάνοια , σ΄ αυτό το δώρο που διψασμένα ζητά η ψυχή μας , για να μπορέσει ν΄ ανθίσει σαν ρόδο , για να μπορέσει να οδεύσει ανάλαφρα για να μπορέσει να συναντήσει , σαν έρθει η ώρα Τον Δημιουργό της . .  .

  ( από το βιβλίο « Το Μυστήριο της ίασης » , του Μητροπολίτη Anthony Bloom , εκδόσεις «Εν πλω». Ο πίνακας είναι του Καρλ Λάρσον και επιγράφεται «Αυτοεξέταση» )