Καμμιά φορά, η ζωή μοιάζει σα να ζεις σε ένα πίνακα!
Έχει σωστό φωτισμό, ζυγισμένα φώτα και σκιάσεις, υπερβολικά αλλά αρμονικά χρώματα, και μια ευχαρίστηση καθώς απολαμβάνεις το κάδρο.
Άλλες πάλι, έχει μια τέτοια ένταση που δραπετεύεις από φως σε σκιά κι από σκιά σε φως και ουσιαστικά δεν βρίσκεσαι ποτέ ούτε στο ένα ούτε στο άλλο.
Η δε καθημερινότητα, μοιάζει μ΄εκείνη τη σακούλα που περιμένει στο μπαλκόνι γεμάτη μανταλάκια. Εσύ τα έχεις αγοράσει, εσύ τα έχεις χρησιμοποιήσει πάμπολλες φορές, και πάλι εσύ ανακαλύπτεις κάποιο κρυμμένο στη γωνία και χαίρεσαι.. ''αχ τι ωραίο μπλε''.. σα να τρύπωσε εκεί μέσα από δική του πρωτοβουλία κι εσύ δεν έχεις παρά κάτι θετικό να πεις τώρα που το βρήκες.. κι ας πρόκειται για ένα πολυκαιρισμένο, πολυμεταχειρισμένο μανταλάκι!
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου