Τη νυχτιά εκείνη
καθώς επλησίαζεν
η των Χριστουγέννων εορτή
ο Όσιος εκείνος Σίμων
έξω από το σπήλαιον
θέαμα ηξιώθη φοβερόν
«κι ηγάσθη ατενίζων»
αντικρύ εις την πέτραν
όπου ολόλαμπρος αστήρ
ωσεί του ουρανού χωριζόμενος
άνωθεν της πέτρας εστέκετο
και η θεία εκείνη φωνή
«ώδε το Μοναστήριον
θεμελιώσαι».
Από την ποιητική συλλογή
«Αγιονορείτικο διαβατικό»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου