Νομοθετική προστασία στην «ιερή Κυριακή»!

Κωνσταντίνος Χολέβας, Πολιτικός Επιστήμων

«Σάββατο να 'ναι, μάστορη, κι ας είν’ σαράντα ώρες» λέει μια λαϊκή παροιμία εκφράζοντας τη χαρά του εργαζομένου για την ανάπαυση της Κυριακής που ακολουθεί μετά το Σάββατο. Αυτήν την παράδοση του λαού μας, βασισμένη στη χριστιανική μας κληρονομιά, έρχεται να ανατρέψει η απόφαση του υπουργού Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη με την οποία ορισμένα καταστήματα θα λειτουργούν επτά Κυριακές τον χρόνο και ορισμένα άλλα θα λειτουργούν όλες τις Κυριακές. Ο υπουργός επικαλείται μελέτη του ΟΟΣΑ (Οργανισμός Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης), η οποία προβλέπει αύξηση των θέσεων εργασίας με την κατάργηση της Κυριακής αργίας.

Αντιθέτως, η Γενική Συνομοσπονδία Εμπόρων και Βιοτεχνών Ελλάδος διαμαρτύρεται διότι θα αναγκαστούν πολλοί μικροί έμποροι και μικροί καταστηματάρχες να προσλάβουν προσωπικό μόνο και μόνο για να ανταγωνιστούν τις μεγάλες εμπορικές αλυσίδες, οι οποίες θα λειτουργούν την Κυριακή.

 Επιθυμώ να εκφράσω την ανησυχία μου για τον κίνδυνο καταπίεσης του θρησκευτικού συναισθήματος πολλών εργαζομένων, οι οποίοι έχουν χριστιανική συνείδηση και αρνούνται να εργαστούν την Κυριακή. Πρέπει οπωσδήποτε να κατοχυρωθεί στο νομοθέτημα το δικαίωμα του υπαλλήλου να αρνηθεί κάθε πρόταση ή πίεση του εργοδότη να εργάζεται και την Κυριακή. Αν κάποιοι εργοδότες ή εργαζόμενοι αδιαφορούν για τη χριστιανική μας κληρονομιά, αυτό είναι δικαίωμά τους. Υπάρχουν όμως πολλοί συνέλληνες που ακολουθούν τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας και θέλουν να αφιερώσουν την Κυριακή στον Κύριο, με εκκλησιασμό και με αφοσίωση στην οικογένεια. Αυτοί πρέπει να προστατευθούν νομοθετικώς. Να προβλέπεται ρητά ότι δεν δικαιούται ο εργοδότης να απολύσει εργαζόμενο ο οποίος προβάλλει λόγους θρησκευτικής συνείδησης και θέλει να τηρήσει την Κυριακή αργία.

 Ο ελληνικός λαός είναι βαθιά συνδεδεμένος με την Ορθόδοξη Εκκλησία και παράδοση αλλά και το Σύνταγμα αναγνωρίζει ως επικρατούσα την ορθόδοξη πίστη, στοιχείο που δεν πρέπει να παραβλέπουν οι νομοθετούντες. Για τον χριστιανό οι Δέκα Εντολές είναι ξεκάθαρες: Θα εργάζεσαι έξι ημέρες και την έβδομη θα την αφιερώνεις στον Κύριο και Θεό σου. Πριν από ακριβώς 1.700 χρόνια ο Μέγας Κωνσταντίνος καθιέρωσε την αργία της Κυριακής μαζί με το διάταγμα της ανεξιθρησκίας (Μεδιόλανα, 313 μ.Χ.). Ο άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός δίδασκε στους υπόδουλους Ελληνες να τηρούν την αργία της Κυριακής και μάλιστα έλεγε ότι το κέρδος που γίνεται την Κυριακή δεν είναι ευλογημένο! Ακόμη και σε χώρες με μουσουλμανική πλειοψηφία, όπως η Αίγυπτος, η Ιορδανία και η Συρία, οι πολίτες που ανήκουν σε χριστιανικές μειονότητες δικαιούνται να μην εργάζονται την Κυριακή.

 Η γλώσσα συνήθως εκφράζει πολιτιστικές και θρησκευτικές αντιλήψεις. Στα ελληνικά Κυριακή σημαίνει ημέρα αφιερωμένη στον Κύριο. Το ίδιο συμβαίνει και στις λατινογενείς γλώσσες της νότιας Ευρώπης. Το γαλλικό Dimanche, το ιταλικό Domenica κ.λπ. προέρχονται από τη λατινική λέξη Dominus, που σημαίνει Κύριος. Αντιθέτως, στις βορειοευρωπαϊκές γλώσσες η Κυριακή λέγεται ημέρα του Ηλίου, καταδεικνύοντας πόσο ισχυρά είναι τα κατάλοιπα της ηλιολατρείας και ειδωλολατρίας. Θυμίζω: Sunday στα αγγλικά, Sontag στα γερμανικά. Οι βόρειοι λαοί δεν έχουν μεγάλη διάθεση να αφιερώσουν την Κυριακή στον Χριστό και αυτή τη θρησκευτική αδιαφορία τους θέλουν να μεταφέρουν στην Ορθόδοξη Ελλάδα μέσω της τρόικας.

 Η Πολιτεία, λοιπόν, οφείλει να προστατεύσει την ορθόδοξη χριστιανική κληρονομιά του λαού μας. Ειδάλλως, θα έχουμε φαινόμενα χριστιανών αντιρρησιών συνείδησης, οι οποίοι μπορούν να φέρουν την ένστασή τους ενώπιον ελληνικών ή και ευρωπαϊκών δικαστηρίων. Η ελληνική έννομη τάξη προστατεύει τον Μάρτυρα του Ιεχωβά ως αντιρρησία συνείδησης και του παρέχει το δικαίωμα άοπλης θητείας. Ας προστατεύσει και τα δικαιώματα της ορθόδοξης χριστιανικής πλειονότητας. Οι ιδρυτές του κράτους, οι αγωνιστές του 1821, οραματίστηκαν μια χριστιανική Ελλάδα, όπως φαίνεται και από τα κείμενα των πρώτων Εθνοσυνελεύσεων.