Κάποιος στρώνει ένα δρόμο κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του κι εγώ ακολουθώ.
Τα δικά μου χέρια όμως είναι μικρά!
Ούτε την πρωτοβουλία να κόψω τη δυσκολία στη μέση δεν έχω.
Σήμερα θυμήθηκα πως είναι όταν τα μάτια γεμίζουν δάκρυα..
με το φεγγαρι αγκαλια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου